the evil Spirit

~3~

🌅
Anne en ik hebben veel samen gepraat. Ze hielp me met mijn lievelings eten te koken, lasagne; love it! Maar jammer genoeg kon ze niet mee eten. Haar lieve vriend genaamd Owen heeft haar vanochtend uit gevraagd. Zo lief.. ze vertelde het me met die twinkelingen in haar ogen dat hij haar rustig wakker maakte met ontbijt. Ik ben zo blij voor hun tweeën.

'is goed, maar dan loop ik wel met je mee tot het einde van het bos.' Ze schud hevig nee en maakt een raar nee geluid. 'ben je gek, net vertelde je me dat er een dorp is dat je niet wilt hebben als rogue of iets in die richting, no way dat ik je..', ze kijkt op de klok, 'half zes in de avond naar buiten laat gaan.' Ik moet om haar reactie lachen. 'chill Anne, zo erg is het niet, ik heb pepperspray in me ladekast zitten, die neem ik dan gewoon mee.' Jammer genoeg heb ik haar nog steeds niet overtuigd. Maar eigenwijs als ik ben trek ik alsnog mijn jas en laarzen aan en negeer de gejammer van Anne terwijl ik me pepperspray in me zak stop. 'kunnen we gaan?' vraag ik zo onschuldig mogelijk, moeiten doen om een glimlach weg te laten. 'best.' Zucht ze. 'maar neem wel je telefoon mee en zet de volume op het hoogst zodat als ik je bel dat je het hoort.' Ik knik en doe wat ze van me vraagt. 'ready!'

'ik ga je missen.' Jammert Anne in me nek als ik haar een knuffel geef. Ik moet grinniken om haar. 'morgen kom ik gewoon werken.' We laten elkaar los en zie dat ze een rode snuit heeft van de kou. 'beter voor je, het was echt saai zonder jou.' 'Yestel was er toch gewoon?'

'ja maar je weet hoe ze kan zijn tijdens werktijden. In ieder geval, ik ga me haasten naar Owen.' 'is goed tot morgen.' We geven elkaar nog snel een knuffel. 'byeee!' En zo hyper als het maar kan huppelt ze haast naar haar huis. Zodra ze wat van me vandaan is haast ik me weer terug het bos in. Me lasagne staat op me te wachten! Wanneer ik ongeveer vier minuten heb gelopen en mijn oren inmiddels zijn bevroren zie ik in de verte iets glinsteren. Nieuwsgierig als ik ben loop ik er twijfelend heen. Zodra ik er al wat dichterbij ben zie ik dat het een hek is waarvan de deur open is. Maar er is hier geen huis? Ik loop er naar binnen. Ik loop wat verder. Ik heb toch geen buren? Wacht.. ik zit op verboden terrein. O God, nee! Ik ren zo snel als kan weg van hier. Waarom lijkt de hek ineens zo ver verdomme! Dan hoor ik om me heen struiken bewegen en het geluid komt steeds dichterbij. En snel. O god o god, hoe kon ik zo dom zijn?! Wanneer ik bijna bij het hek geraak ben ik ineens omsingeld. Ik kijk beangstigend om me heen. 4 verdomde weerwolven om mij heen. Ik begin zwaar te ademen en hou me hand in me zak waar mijn pepperspray in zit. Één van de wolven veranderd in zijn mensen lichaam. Van schrik sluit ik mijn ogen. Bang voor zijn naakte lichaam. De man moet er om lachen. Een flauwe en spottende lach eerder. Ik open rustig mijn ogen en de man kijkt me kwaad aan in mijn ogen. Het zijn de zelfde verdomde ogen als de vorige keer. Rood met zwart. Snel kijk ik naar beneden en zie dat hij kleren aan heeft. Een plus puntje aan Eer bloed hebben. 'had ik je de vorige keer niet gewaarschuwd?' Een wenkbrauw gaat bij hem omhoog, en om mij heen hoor ik de andere wolven transformeren.

song: [Indie Electronic] Chex - Games | edm.com Presents: Seductive Saturdays (Week #30)

ik ben best nieuwsgierig wat jullie tot nu toe van me verhaal vinden. als je zin hebt en de moeite er voor wilt nemen zou je dan in de reacties willen vertellen wat jou mening is over the unsparing alpha? alvast bedankt! :)

*verbeterd*