GESTOPT! Nieuwe versie binnenkort online!

♂Hoofdstuk 11♀

Yara

"Ik heb het geschreven?" Vroeg Samuel op dezelfde toon als ik, hij grijnsde en ik wist dat hij wist waar ik het over had. "Ja, jij hebt het geschreven!" Zei ik nogmaals. "Ik heb jet geschreven?" Herhaalde hij zichzelf. "Jij hebt het boek geschreven, en je wist het al tijdens ons lunch!" Samuel knikte. "Je hebt gelijk ik heb het geschreven" Gaf hij toe, en haalde zijn voeten van het bureau af. "Waarom zei je dan niks?" Vroeg ik, hij keek naar het grond en dacht even na. "Ik weet het niet, ik ben niet van die mensen die er meteen over gaan opscheppen ik vind het zelfs een beetje beschaamd en het is niet eens een goed boek.." Zei hij nog altijd naar het grond starend, terwijl ik hem met open mond aanstaarde. "Beschamend? Er is niks beschamende aan schrijven vooral niet als iemand zo goed is als jij bent! Samuel je boek is geweldig en misschien zie je het zelf niet maar dat is soms beter hoe kritiseer je bent hoe beter het resultaat word maar je hoeft niet zo kritisch te zijn want dan komt er juist geen eindwerk" Legde ik hem uit. Eindelijk keek Samuel me aan, hij opende zijn mond om iets te zeggen maar sloot hem weer. "Ik-ik heb het boek geschreven toen ik in een moeilijke tijd zat van mijn leven, ik had dan wel veel inspiratie maar als ik er terug aan denk vervloek ik mezelf ik heb vreselijke dingen gedaan en je weet wat ze zeggen karma is een bitch die me veel harder heeft terug gepakt. Dus waarschijnlijk haat ik het daarom om mijn boeken terug te lezen of er over te horen en dan voel ik weer wat ik vroeger heb gevoeld en herinner ik me alles opnieuw en ik wil het juist zo graag vergeten" Aan zijn ogen was te zien dat hij het niet fijn vond om er over te praten, maar toch was hij eerlijk tegen mij. "Ik dwing je niet om het me te vertellen, maar als je het me ooit wilt vertellen of je gevoelens wilt uiten weet dat je bij mij terecht kunt!" Ergens heeft hij iets in me opgewekt ik wil weten wat hij heeft gedaan en wat er met hem is gebeurd maar ik zou hem nooit dwingen om het me te vertellen, als ik iets heb geleerd in mijn hele leven is het wel mensen nooit dwingen om iets te zeggen wat ze zelf pijn doet. "Dankje, alleen als ik ooit besluit om het je te vertellen zal je me nooit meer zien zoals je me nu ziet.. ik was vreselijk vroeger" Zuchtte Samuel, even vraag ik me af hoe vreselijk iemand kan zijn? "D-dan is het maar goed dat je bent veranderd, he!" In een poging om de sfeer te veranderen mislukt het zoals altijd. "Ja, zal wel" Zei Samuel. "Ik hoop dat je het niet erg vind maar ik moet nu weer aan het werk" Ik knikte. 'Gefeliciteerd Yara je hebt het zoals altijd verpest!' Dacht ik bij mezelf. "Dan ga ik maar weer eens" Zei ik en liep naar de deur. Net toen ik de deur van zijn kantoor opende en er uit wilde lopen zei hij: "Heb je zin om nog wat te doen vanavond?" Ik keek om, zodat ik zijn blauwe ogen kon zien die mij aanstaarde. "Ja hoor!" 

"Mooi! Ik ben om 8 uur bij jou!" 

Toen ik klaar was bij Samuel ging ik weer naar mijn bureau, er was niet meer veel werk aangezien ik van Kevin de laatste manuscript niet hoefde te beoordelen. Het was Half 5 toen ik in mijn auto stapte om naar huis te rijden onderweg besefte ik dat ik boodschappen moet doen vooral als Samuel ook nog langs komt.

Eenmaal thuis besefte ik dat ik eigenlijk normale boodschappen moest doen maar ik heb bijna alleen maar chips, snoep of chocolade mee dus dat schiet niet heel erg veel op. Maar hey ik maak wel pasta aangezien ik dat wel toevallig thuis heb. Ik verwisselde mijn nette werkkleding voor een simpel shirt en een zwart legging. Ik deed mijn haar in een rommelige knot en ging aan de slag met het maken van de pasta.

Om stipt 8 uur is de pasta klaar, maar Samuel is er nog niet. Ik schep de pasta in twee boorden en schenk ook wat rode wijn. Dan doe ik het muziek uit want ik kook altijd met muziek aan, anders mislukt het of nou ja dan is het saai. Toen de muziek uit was hoorde ik ineens geklop op de deur. Ik liep er naar toe en opende hem. "Je bent wel 6 minuten te laat, dat is niet zo nettjes van je dat snap je toch wel?" Zei ik speels. "Ik stond hier al 6 minuten te kloppen en te bellen maar je deed niet open met die herrie aan, dat is niet zo nettjes van je dat snap je toch wel?" Mijn mond vormde zich in een O. "Sorry!" Zei ik en liet hem snel binnen. "Geef niet, ik moet eerlijk zeggen ik was 2 minuten te laat.." We lachten allebei. "Fijn dat je eerlijk bent" Glimlachte ik. 

"Heb jij gekookt?" Vroeg Samuel toen we de keuken in liepen. "Ja, wat dacht jij dan?" Vraag ik. "Stiekem is het gewoon kant en klare maaltijd" Zei hij en rolde met zijn ogen. "Niet met je ogen rollen! En nee ik weet niet wat jij eet maar ik heb dit helemaal zelf gemaakt, en als je het niet erg vind laten we eten!" Zei ik en doe net als of ik diep geraakt ben door Samuel. "Ik plaag je maar, het ruikt heerlijk!" Ik lach. "Dankje" We gingen aan tafel. Samuel pakte zijn glas met wijn. "Proost, op ons vriendschap!" Zei hij. "Bedoel je soms op ons friends with benefits vriendschap?" Vraag ik grijnzend. "Tja.. kan ook inderdaad!" We drukten ons glazen tegen elkaar aan en namen dan een slok. "Oh wacht ik ben iets vergeten!" Zei ik toen ik de kaars in het midden van de tafel zag die niet aangestoken was. "Wat dan?" Ik stond op liep naar een laatje en pakte daar een aansteker uit, daarna stak ik de kaars aan. Toen ik weer op mijn plek zat zag ik dat Samuel over zijn lippen heen likte en er op beet. "Die legging he" Zei hij hees. "Die legging die je nu aan hebt, hij is aan de ene kant zo neutraal maar aan de andere kant wind hij me zo erg op hij is zo strak en hij doet je perfecte rondingen op de juiste plekken goed zichtbaar en het enige waar ik aan denk is dat ik hem zo snel mogelijk uit wil trekken.. heb je hem expres aangedaan?" Ik voelde hoe het bloed naar mijn wangen stroomde die hun rood deed worden, ik beet op mijn onderlip. Zijn woorden hebben zo veel invloed op me, er is niet eens actie voor nodig zijn woorden zijn al genoeg. "N-nee" Was het enige wat ik kon uitspreken. Samuel keek naar zijn boord met pasta en deed wat op zijn vork die hij dan naar zijn mond bracht. "Als deze pasta niet zo lekker was, had ik nu alles van het tafel weg geduwd en jou er op genomen!" Zei hij, en ik kan mezelf niet inhouden om het in mijn hoofd voor te stellen. "Maar ik doe het niet, misschien een andere keertje maar vandaag niet" Ik weet dat ik juist opgelucht moet zijn aangezien ik moeite heb gedaan om de pasta te maken maar eigenlijk lijkt het me best wel sensationeel en misschien ook erotisch. Fuck waar denk ik aan? Snel doe ik een mijn vork met pasta in mijn mond. "Of misschien later in je bed, als je dat zou willen?" Vroeg Samuel grijnzend, duidelijk er van genietend. "Ik vind het goed, als jij het ook wilt?" Vroeg ik. "Babe, ik wil je altijd je hoeft het niet te vragen.."

^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^

Langer hoofdstuk komt omdat ik vol zit met inspiratie! Ik zou proberen om elke dag deze week te update hopelijk vinden jullie dat een leuk idee?

Btw wat zou Samuel in zijn verleden hebben gedaan? Wat denken jullie?

Please Vote & Comment x