A Night With My Boss

Night. 13

   We march at the red carpet awkwardly. Alam nyo kung bakit?

Kase naman..

Flashback...

"Tito Damien why we have the same eye color?"

Sh-t!

Wala namang reaksyong natanggap galing kay Damien but I know he also thinking about that.

He glance at me in the rearview mirror.
I cant see anything in his eyes pero sobrang kinakabahan ako at biglang natakot.

No! Hindi ito dapat mangyari but nananadya yata ang panahon.
..

"A-aray ano ba!?"

Kinaladkad ako nito sa isang tahimik na lugar sa simbahan habang hindi pa nag-sisimula ang ceremony.

"I feel something when I met her, and yes! Napansin ko din na pareho kami ng mata but I don't give a damn about it!"-gigil na sabi nito habang kinakaladkad ako.

Masakit ang braso ko dahil sa pagkaka-hawak nya ng mahigpit kaya impit akong napapa-daing.

Ito na ang pinakakinakatakutan ko?

May kaya pa kaya akong gawin this time?

Tumulo na ng tuluyan ang kanina ko pang pinipigilan na luha.
I bowed my head because I don't want to meet his gaze...

A demon's gaze.

Natatakot ako dahil alam ko ang kaya nyang gawin pag nalaman nya ang lahat. Natatakot akong baka sa isang iglap lang mawala sakin ang anak ko.

"Tell me!"-gigil at pigil nitong sabi.

Natatakot ako sobra so I choose to shut my mouth at patuloy naman ang pag-agos ng aking mga luha.
I dont care of my make up anymore.

Naramdaman ko namang mas lalong humigpit pa ang pag-kakakapit sakin at tanda iyon ng sobrang galit.

"Tell me everything!!"

Nanginig naman ako sa malakas at baritonong boses na umalingawngaw.

My gush.

Hindi.

Ako ang dapat na galit dito! Ako ang nahusgahan at tinapaktapakan kaya wala dapat syang karapatang magalit!

I was about to fight back for my rights when someone suddenly burst..

"Inaaway mo pala si mama."-sabi ng malungkot at maliit na boses.

Its Ckari.

Natigilan naman ang binata na napatitig sa batang nakatayo na sobrang lapit sakanila.

"Tama pala si mama dapat di na ako lalapit sayo kase bad ka pala!"-maluhaluha nitong sambit at pumunta sa kinaroroonan ko.

Lumambot ang ekspresyong kanina ay sin tigas na di matitibag na bato. Bigla nya na lamang tinitigan ng mabuti ang bata at hindi pinakinggan ang mga sinabi nito.

Mukha syang nasaktan sa sinabi ni Ckari sakanya.

And then he look at me again, a cold and but angry gaze.

"We'll talk later."-he coldly stated.

Ibinaba into ang tingin sa batang nakakapit saakin.

"We'll see each other later okay?"

Siniluklian lang Ito ng tingin ni Ckari and then he walk away.

Im so dead this time.

"Baby ano mang mangyari, don't ever leave mama huh?"-

"Hindi naman kita iiwan mama eh"-sabay Yakap nito sa aking hita.

Hinding hindi kita ibibigay sakanya.,kahit anong mangyari.

Pumasok kami sa loob ng simbahan ng parang walang nangyari.
Inayos ko rin ang make-up ko but this time I make it lighter para simple lang.

Gusto ko munang isantabi ang posibleng mangyari mamaya, gusto ko munang maging masaya ang huling oras na magiging masaya ako.

END..

Kaya eto ako ngayon habang nag-mamarch sa simbahan.
Yung feeling na ayokong lumingon sakanya dahil baka kainin nya ako ng buhay.

I hate that.

Ni pag sayad ng braso nya sa balat ko parang gusto kong iwasan. Feeling ko ano...

Ano..

Bakit ba ganito ako?.  Dapat galit din ako sakanya diba, dapat galit ako.!

Nababaliw ba ako?

"Oyy! Ren bat naka tayo ka pa dyan!?,umupo ka na!"-bulong na sigaw ni Amara, one of my officemate noon.

Napahiya naman ako dahil napatulala pala ako sa unahan.

------------------------------------------------------
Ang korni po ng update ko ngayonnnn.! Sorry po talaga medyo tamad ako ngayon eh. Pero kalangan ko kaseng mag-update so no choice ako. Hehe

Peaccceeee!