Aimless Heart

Kabanata - 4

Cathy was directly brought to Labour ward. Naging usap-usapan ito ng mga staff ng ospital. Bihira kasi na may ganoong kaso, lalo sa loob ng eroplano. Dinumog sila ng mga tanong at usisa. Ang iba ay nae-excite na nagkomento na baka nasa news sa TV na si Cathy mamayang gabi. Though Damien informed them na wala ni isang midya na nagtanong nang nasa airport sila.

"Kailangang mabili ang mga gamot na 'to," wika ng medyo may edad nang lalaking doktor sa kanila. Ibinigay nito ang reseta kay Tria. "Nanggaling kayo ng international flight kaya ipinaalam ko na sa Admin. office na p'wede n'yong iwan ro'n ang mga bagahe n'yo para mas secured. Kesa dala-dala n'yo sa'n man kayo magpunta."

"Thank you po, doc," ani Tria. Medyo gumaan ang pakiramdam niya. Nagpapasalamat din siya dahil considerate at mabait ang doktor kahit mukha itong istrikto at may matigas na titig. Napag-alaman niya kanina na isa ito sa mga head doctors doon. Nakapapagod kasi na dala-dala niya ang backpack niya sa tuwing kailangan niyang asikasuhin ang registration ni Cathy at iba pang papeles. Ayaw niyang iwan 'yon kay Damien kahit namilit itong ito na ang kakarga. Nakahihiya kaya. Hindi bagay na tagabantay at tagabuhat ito ng mga bagahe nilang tatlo ni Cathy habang naka-smart attire.

"We'll take care of the bills, doc," mabilis na sagot ni Damien. Kinuha nito ang reseta kay Tria. "Maraming salamat ulit."

Dapit-hapon nang bumungad ulit sa kanila ang doktor. Ang sabi, "Kailangang mabili rin itong mga gamit at damit ng baby. Baka matutuloy ang C-section. And I don't think that she's only 6-month pregnant."

Napaawang ang bibig ni Tria.

Medyo kumunot ang noo ni Damien. Malamang ay sari-saring katanungan ang umiikot sa utak nito kung bakit hindi nagsabi sa kanila ng totoo si Cathy.

"P'wede kayong samahan ni Rudy sa palengke," dagdag ng doktor. Ipinakilala nito ang kasamang orderly. "Maraming tindahan doon ng mga gamit ng baby."

"Salamat, doc. Ako na ho'ng bahala," tugon ni Damien. He took charge of the confusing situation once again.

Nang makaalis ang doktor, kinuha lang ni Damien sa orderly ang direksiyon ng palengke na halos nasa tapat lang pala ng ospital. Hindi na ito nagpasama. He removed his coat and rolled up his sleeves. He also started to undo the top two buttons of his shirt, unconsciously showing his fine-built chest. Tria quickly averted her eyes. Nahuli iyon ni Damien. A devilish grin appeared on his face.

"Ano'ng nakatatawa?" kunwaring inis na sabi ni Tria.

"Nothing."

"Tara, bilisan mo," kagyat niyang sagot.

"Sa'n ka pupunta?"

"Sasama sa 'yo sa palengke." At nauna na siyang naglakad palayo upang maitago ang pamumula ng pisngi.

Alas-siyete na ng gabi nang nakabalik sila ng ospital. Papasok na sila sa lobby nang saglit na nahinto sa paglalakad si Tria.

"Parang nakita ko na ang mamang 'yon, a?" wika niya habang sinisino nang husto ang mama na papalakad sa kabilang hallway.

"Kilala mo?"

Umiling siya. Ngunit may natandaan bigla. "Tama! Siya 'yong mamang may manipis na buhok na nakita ko sa Doha airport... Nandito rin siya?"

"Must be a coincidence. Malamang may kakilalang naka-admit sa loob."

"Hindi mo rin ba natatandaan? Napansin kong tiningnan mo rin siya nooong nasa immigration counter ka."

Nangingiting binalingan ni Damien ang katabi. "Immigration? I remembered looking at you..."

Sumimangot si Tria at nauna na namang naglakad.

"Hey." Humabol si Damien. "I'm just trying to lighten up your mood. Seryoso ka kasi."

"Well, seryoso ako!" Huminto siya sa gilid ng hallway. "In fact, everything that took place was serious matter. Nitong umaga lang nang nagpa-book ako ng ticket at bigla-biglaang nag-impake, I never thought that I will end up in a hospital. So many confusing and unexpected things had happened. Yet, ikaw, you're taking all of these lightly."

"Fine." Damien remained placid. "So, what do you want me to say? Gusto mo bang itanong ko sa 'yo kung bakit pumayag ka na sumama rito sa ospital? Indeed, one of the staff here earlier had a rather interesting presumption of you helping Cathy."

"Which is?"

Nagdalawang-isip ito. Umiling. "Nevermind. Forget what I said."

"Ano nga?"

"You won't like it."

Dumilim ang mukha ni Tria. Nag-aantay pa rin ng sagot.

"Fine," ani Damien na napabuntonghininga. "I overheard na baka may interes ka sa pera ni Cathy."

"Whaaaat?" Napaawang ang bibig niya. "I have my own money—kahit hindi kalakihan! That's the reason kung bakit hindi ko hinawakan ang wallet niya kanina nang pinipilit niyang do'n tayo kumuha ng pambili ng gamot." At muli't muli, halos padabog na iniwan nito si Damien sa hallway.

Ngunit hindi nila inaasahan ang ibinalita ng doktor. Nanganak na si Cathy. Normal delivery. Inabutan nila na nagse-selfie ang ilang nurses sa mag-ina. Sikat tuloy ang baby.

Nagpasalamat si Cathy sa kanila nang paulit-ulit. Ibinalita rin nito na tumawag ang isa nitong malayong tiyahin. Papunta na ng Manila upang asikasuhin at kunin ang mag-ina sa ospital.

Magaan na ang loob ni Tria nang pasalampak na naupo sa waiting area. "At least, maayos na sila."

"Are you alright?" ani Damien nang makitang napahawak sa sentido ang katabi.

"Oo... umikot lang nang saglit 'yong paligid ko. Isa't kalahating araw na walang tulog kasi."

"Stay here," anito bigla at mabilis na nakalayo.

After a while, Tria made a decision. Kinuha niya ang backpack sa Admin. office at pumara ng taxi sa labas. Nagpahatid siya sa airport. Doon na siya bumili ng ticket at doon na rin siya matutulog. She reached for her phone and called her friend.

"Hello, Sheriz. Mamayang alas-singko ng umaga ang flight ko papunta riyan sa Puerto Princesa."