Kolejdeki Feraceli (TAMAMLANDI)

~~Sınav Günü~~

MUCİZE SOYLU'DAN

Hilal,Lale,Melike ve Cem...Birbirlerinden ayrılamaz kaç yıllık dostlar.Sınıfta,Lale,Cem ve Melike'nin öldürücü bakışları üzerimdeydi.Beni,dostları Hilal'i onlardan söküp alan bir arabozucu olarak görüyorladı.Nefret dolu bakışları,derse girdiğimizden beri üzerimdeydi ve bu durumdan çok rahatsız oluyordum.

Aslı,geçen cuma günü yaşanan olayın kırgınlığını hâlâ yaşarken,Fırat ve Sıraç ise kendi hallerinde takılıyorlardı.Aslı,boş gözlerle önüne bakıyor ve okula getirdiği test kitabından boyna soru çözüp duruyordu.

Bugün,neredeyse tüm vaktini bizimle geçiren Hilal,yaptığı onca kötülükten,Ateş'le geçirdiği arkadaşlık süresinin pişmanlığından bahsedip duruyordu.Allah'a sığınıp,tövbe etmesini tavsiye etmiş,ona bu konuda yardım edeceğime dair söz vermiştim.Yeni bir dostumdu,cuma günü bize katılmak istediğini söylemişti.

Rabbimin izniyle ona yardım edecektim.En azından,onada bir meal hediye edip,Rabbimin izni ile kendine uygun ayetleri bulmasına yardım edebilirdim.Tıpkı Sıraç gibi...O,Rabbimin izni ile,kendine uygun ayetleri nasıl bulduysa,Hilal'de bulurdu.

''Aslı,bir yüzüme bak yahu.Öğle arası oldu.Hâla,tek bir kelam bile konuşmadık.''

Aslı kısa bir anlığına başını kaldırıp bana baktı ve tekrar kitaba geri dönüp mırıldandı.

''Lanet olası,mahvetti tüm motivasyonumu.Enerjimi emdi bir akrep gibi.''

İşaret parmağımı öfkeyle salladım.

''Cık cık cık, lanet okuma.Hidayet dile onlar için. ''

Derin nefesinden,konuşmak istemediği aşikârdır.Allah aşkına,onlar babasını Shop yaptı diye,babası o hale mi bürünmüştü?Tabi onu da anlamam gerekiyordu.Neticede bu yaptıkları çok ayıp birşeydi.Cuma günü gireceğimiz sınavdan ötürü benim arkadaşım ders çalışırken,ben boş boş etrafa bakınıyordum.

Gerçekten harika!

Sıkıcı geçecek bir günü habercisi olan öğle arasını,atlatmak umudu ile ellerimi başımın arasına alıp dirseklerimi sıraya dayadım.Nasıl bu hâle gelmiştim?Hâlâ inanamıyordum,Kolejdeki Feraceli oluvermiştim bir anda...Sıradan,okulunda başarılı bir imamhatipliyken...

Gün çabuk geçsin Rabbim!Babamı çok özledim...

Bende Hilal'in yanına gelmiştim, Aslı benimle konuşmayıp ders çalıştığı için.

Ateş,ben Hilal'in yanına gider gitmez yanımıza gelmiş ve keskin gözlerini üzerimize dikmişti.Ağzını aralayıp iğneli sözlerini batırmaya gelmişti anlaşılan.Yanımda oturan Hilal'i işaret etti ve konuşmaya başladı.

''Arkadaşımı nasıl zehirledin bilmiyorum ama,bunu fena ödeyeceksin.Benimle uğraşma güzelim,seni mahvederim yoksa.Birdiniz,iki oldunuz.Önce sen,sonra süt kardeşin.Sırasıyla Aslı ve Sıraç'ın aklını çeldin.Hilal'i de kendine çektin.Şimdi çok güçlüsün.Tabi...Birde gurursuz...''

Hilal'i işaret ederek devam etti.

''Bu kız senin başörtünü söküp aldı beh.Kim yaptı bunları sana?Ben!Kim yardım etti bana?Hilal!Sende yaptığı onca kötülükten sonra,gurursuz insanlar gibi,ki öylesin.Onun arkadaşlığını kabul ettin...''

Hilal'e kısa bir bakış atarak içtenlikle ve güven vererek gülümsedim.Ve ardından Ateş'e döndüm.

''Her insan hata eder.Hata edenlerin en hayırlısı,tövbe edenlerdir.''

''Hangi ayet?''

''Ayet değil,hadis.Efendimizin sözü yani.Gurursuzluğuma gelince,bence gurursuz sensin.Çünkü,onca şeyden sonra,okula gelip popülerliğini korumaya çalışıyorsun.Herkes sana tiksinerek bakarken.Bence senin lakabın niye Ateş biliyor musun?Çünkü yüreğin bir ateş gibi kavruluyor.Daha söyleyecek çok sözüm var ama,yutuyorum.Yaralı kalbin daha fazla kırılmasın diye.''