Γιατί μάτια μου δεν είσαι εδώ?
Γιατί να μην μπορώ να σε δω
Σπαράζει η ψυχή μου που δεν είσαι πια μαζί μου..
Δεν μπορώ πια να φιλήσω τα χείλι σου να γευτώ το Άρωμα των χειλιών σου πάνω από τα χείλι μου, να σε Αγκαλιάσω σφιχτά ώστε να μην μου φύγεις πάλι, Να σου ψιθυρίζω όμορφα λογία, να σε χαϊδεύω απαλά.. Άλλα πια δεν γίνεται να τα κάνω αυτά σε εσένα Δεν μου ανήκεις πια δεν σου ανήκω είμαστε ξένοι Δυο άγνωστοι κάποτε Άλλα ένα μοιραζομασταν μαζί Τις λύπες, τις χάρες όλα.
Ειμασταν δυο άνθρωποι που αγαπιομασταν πολύ μας χώριζαν τα λαθοι που κάναμε ο εγωισμός, το πείσμα, η ζηλεια, η κάκια που υπήρχε τριγύρω μας και ακούγαμε την κάκια μας που λέγανε για εμάς το λάθος μας ήταν όλα αυτά.
Δεν βάζαμε την αγάπη μας πρώτα βάζαμε τα αρνητικά στην επιφάνεια,
Γιατί χάσαμε τόσο χρόνο? Ο χρόνος μας απομάκρυνε, ο χρόνος μας έδειξε ότι είναι
Επιλογή πως να τον διαχειριζομαστε.
