The Vampire and The Goddess

Chapter 21: "You don't have to wait anymore"

Chapter 21: “You don’t have to wait anymore”

[Adriel’s POV]

“what are you still doing here in the middle of the night?”

“I-I wanna talk” sabi ko sakanya

“wala na tayong kailangan pang pag-usapan pa, umuwi kana I’m sure tita is worried about you. Mr. smith iuwi mo na po siya” at tumalikod na siya papasok sa kanila

“sandali lang, your mom!” napahinto siya “it’s her death anniversary today right?”

“ano ba sayo kung death anniversary ng mama ko ngayon?” sabi niya pero hindi parin siya humarap sa akin “ Oh right, you’re my future stepbrother. You’re concerned” she gazed at the night sky.

“no I won’t… I won’t ever be your stepbrother” sa wakas ay humarap na rin siya sa akin

“what are you talking about? Pipigilan mo ba ang pag-iibigan nila? You’re gonna be selfish? Ano ba ang gusto mong mangyare?!” galit na tanong niya

“hindi ako anak ni mama, she’s my aunt. My real mom was her diseased sister. Kaya kahit kailan ay hindi tayo magiging magkapatid!” I let out my frustration

She gawked “I-I’m sorry, I didn’t know. Kaya ba nung nakaraan ay naitanong mo sa akin yon. About sa kung hindi ako tunay na anak ng papa ko? That’s why you’re so angry because you found out that you’re not tita’s son.”

“it’s okay. Yep sorry kung hindi ko agad sinabi sayo but enough about me. I want to say sorry” nakita ko nanaman lumungkot siya

“it’s okay fault ko naman talaga hindi ba, gabi na at sumama pa ako kay Fraust na kabago-bago ko lang nakilala. I know you’re worried. I’m sorry kung ganoon ang inact ko”

“no! it’s me, it’s my fault. Yung pag-ignore ko sayo, yung pagiging cold ko at yung bad temper ko towards you. I’m sorry for acting that way.”

“I’m used to it” she smiled “since I first met you, you’re like that kaya I’m used to it na. kaya siguro nakakaya ko yung kasungitan mo at ang pag-iwas mo sa akin. Pero I never gave up because I really like you. Kahit sobrang sakit na minsan. I know that you have your reasons and I’m willing to wait. Kahit forever pa”

“you don’t have to wait anymore because I’m here now” kinuha ko yung kamay niya “I won’t make you wait for me”

Tinitigan ko ng mariin ang kaniyang mga mata pagkatapos ay ang kaniyang labi. Lumapit ako sakanya, takang taka siya kung ano ang gagawin ko. inilapit ko pa ang mukha ko sa mukha niya, kaonti nalang at maglalapit na ang aming mga la-

kinawala niya ang kanang kamay niya sa pagkahawak ko upang pigilan ang mukha ko sa paglapit sakanya. “a-ano ba ang balak mong gawin ha?”

“hi-hindi a-a-ko ma-mak--hi--hinga” inalis niya ang kanyang kamay sa mukha ko “sorry” nakahinga na rin sa wakas. Tinignan ko siya, namumula ang mukha niya.

“kasalanan mo, balak mo akong halikan habang yung dalawa titig na titig sa aten” itinuro niya si manang ising at Mr. smith. daheck nakalimutan ko na narito pa pala kami sa harapan ng bahay nila.

“mga batang ire nahiya pa sa amin, ipagpatuloy niyo lang ang ginagawa ninyo” nakangiting sabi ni manang ising. Heto namang si Mr. smith ay naka ngisi. Pati ako ay nahiya na.

Kinuha ni Erisa ang kamay ko at hinila ako papasok sa kanila “oh saan kayo pupunta?” sigaw na tanong ni manang ising, “sorry nanay kailangan namin ng privacy” sagot ng dalaga at tumuloy-tuloy na kami papunta--