true love has no gender(lesbian romance,sex)

23

Shane's Pov

Dark. I am in a really dark place. I could not see anything but purely darkness. Darkness that embraces me and stuck itself as if this is what I only deserve. Sabagay why do I even doubt that I dont deserve this when in freaking fact I did this to myself. My heart never felt the same. I actually cannot feel anything but this pain and regret of loosing hanna. The remorse I have for letting this happen is eating me froms inside. It eats up all the love and happiness that Hanna and I shared. Regret is only flashing losing Hanna in my mind and heart. Regret makes me feel so idiot for ruining the only good thing that I have in my life.

Nakaupo ako sa sulok, nakikita ko si hanna nakaupo sa sofa, sinasalubong nya ako, kumakaen, nagsusumbong sa kakulitan ni toni, umiiyak dahil na tisod o kaya nakanto sa mesa nagpapababy.

  "Ano ka ngayon shane? Masakit ba? Ngayon naiisip mo lahat kung kelan wala na siya."  sira na ako. Wala na natira saakin. Wala na. Pati kaibigan ko. Kaya sarili ko nalang kausap ko.

Kasalanan ko naman yun eh. Tapos iiyak iyak ako. Ginusto ko saktan si hanna eh. Kung hindi sana, di umpisa palang tumigil na ako? Hindi ko na sana hinayaan na tumagal pa yun. Ngayon naiisip ko na ang mag pagkakamali ko.  Nagyon ko lang nalaman na mahal na mahal ko siya. Siya parin ang mahal ko. Wala ng iba pa. Malinaw na saakin na siya lang.

Lust lang yung kay Ailene. Isang pagkakamali na nakasira sa tiwalang nabuo sa pagsasama namin.

Sinusubukan ko talagang tawagan siya umaasa na sasagutin nya at patatawarin nya ako pero wala na yata talaga. Nagsawa at napagod na saakin ang pinakamamahal ko.

Kasalanan ko naman kung bakit. Nasaktan ko siya hindi lang isa pero paulit ulit. Ako pa ang nagagalit sakanya at siya pa ang nagpapasensya. Napakaunfair ko sakanya.

Buti nalang sumama si Toni kung hindi masisiraan na ako ng baet kakaisip kung napano na siya. Gusto ko siyang puntahan at humingi ng tawad. Kahit lumuhod sa harapan nya. Hindi ko na alam. Siguro tama na. I dont deserve her.

Sira na yung tiwala nya saakin. Sira na ang relasyon namin. Wala na ako magagawa kung hindi mag hintay ng time at space ang isat isa. Hindi na ako papasok sa work at maghahanap ako ng ibang work. My enough pa akong pera hanggang sa unang sahod ko siguro. Madaming call centers dyan na nagkalat. Babaguhin ko ang life ko. Gagawin ko ang lahat para maging karapat dapat kame ni Hanna. Yun ay kung mahihintay nya ako or mapapatawad nya ako.

Pumasok ako sa room namin na punong puno ng ala-ala namin masaya man o malungkot ng makita ko ang memory card sa bed. Kasama ng speaker na binili ko sakanya. Iniwan nya. Sinaksak ko yung card sa phone at nakita ko yung pictures. Puro ako na tulog, nakatalikod nakatayo. Iba iba. Wala siyang picture na mag isa. Kung meron man kasama ako. Nakakatouch. Bumuhos ang luha ko at hindi na ako nagpigil na umiyak ng malakas.

Ansabe ni author?Saket sa bangs..hirap magdescribe ng nakakalungkot.