The war ~Compleet~

Hoofdstuk 10

-10-

Jayden p.o.v

* Weer thuis. ~10 uur~

'Jongens ik ga slapen, ik ben dood op!' Zegt Peter. Ik knik. 'Als je wat nodig hebt, roep je maar!' Peter knikt dankbaar en loopt naar boven.

Sasha bloost en glimlacht verlegen. 'Dank je wel voor daarnet.'

Ik knik. 'Is al goed.' 'Sorry dat ik zo boos deed, in het ziekenhuis.' Zegt Sasha. Ik knik weer. 'Het spijt mij ook.' Ze glimlacht.

En opnieuw... Maakt ze mijn wolf wild.

Zelfs als ze haar best niet doet, is het haar gelukt! 'Wat is er?' Lacht ze als ik naar haar kijk. Ik knipper met me ogen. 'Niks...' Sasha knikt verlegen. Ze slaat haar armen om me nek. 'Wat vind je nou van mij?' Ik glimlach. 'Hoe bedoel je?' 'Van mij als je mate.' Ik grinnik. 'Je bent niet makkelijk...' Ze bloost en grinnikt. 'Maar wel de mooiste en liefste!' Vraagt ze grijnzend. Ik grinnik en knik. Ze glimlacht naar me.

Me wolf is nog nóóit zo onrustig geweest! Ik duw haar tegen de muur. Ze kijkt me verast aan. 'Wat doe je?' Ik zeg niks maar druk mijn lippen op de hare.

Sasha p.o.v

Hij drukt ineens de lippen op de mijne. En god, wat voel dat goed! Hij begint me steeds heftiger te zoenen. Hij bijt op mijn onderlip en ik sluit me armen om zijn nek. Ik merk nu pas echt dat hij mijn mate is, ik zal nooit binnen 1 dag met een jongen staan te zoenen!

Maar Jayden is anders...

Hij is bijzonder.

Zijn handen gaan onder me shirt door, naar me bh...

Wil ik dit wel?

Ben ik hier aan toe?

Nee...

'Jayden...' Zeg ik zacht. Jayden haalt zijn lippen van de mijne en kijkt me aan. 'Ik... Ik... Ik wil dit nog niet...' Zeg ik nerveus. Hij kijkt me eerst even aan maar dan glimlacht hij. 'Is niet erg, we wachten gewoon, oké?' Ik glimlach naar hem en knik. Hij laat me los en glimlacht naar me. 'Wil je wat te drinken?' Ik knik: 'Graag...'