The war ~Compleet~

Hoofdstuk 9

-9-

Sasha p.o.v

De mensen kijken geschrokken als Jayden langs ze heen rent. 'Jayden!' Roep ik nogmaals, maar hij luistert niet. Jayden rent hard door, hij rent door de deur heen naar buiten. Ik plof op de stoel neer.

'Mevrouw?' Ik kijk op, het is de dokter. Ik sta op en loop de kamer in. 'Meneer heeft hechtingen gekregen, hij mag niet teveel bewegen omdat anders de kans is dat de hechtingen los schieten.' Ik knik, nog steeds verdrietig. 'Gaat het goed, mevrouw?' 'Ik ben pas 16.' Zeg ik alleen. De dokter lacht. 'Maar waarom kijkt u zo verdrietig?' 'Niks, dank u wel voor u hulp.' Zeg ik en neem Peter mee naar buiten. Op straat kijk ik rond. Het is stil, op mensen en wolven na. 'Meisje, dit vind ik te gevaarlijk...' Zegt Peter en wijst naar een groep wolven. 'Maak je geen zorgen...' Zeg ik. 'Hoe ver is het lopen?' Vraagt Peter. Shit niet aan gedacht. Het is hartstikke ver lopen! 'Weet ik niet...' Zeg ik eerlijk. 'Heb je niet zo mobiel waar je dat op kan kijken?' Ik grinnik. Peter weet niks van mobielen enzo. Ik knik en haal me iPhone uit me zak. 'Een iPhone.' Peter grinnikt. Ik haal Google maps voor me en kijk naar de route. 'Één uur lopen, lukt dat?' Peter knikt. 'Ik ben oud, maar niet lui!'

* Een half uur later ~8 uur~

'Hey, jullie daar!' Hoor ik een man roepen. Ik draai me om, er komt een gespierden man van rond de 20 naar ons toe lopen, hij is duidelijk een weerwolf. Geïntimideerd kijk ik hem aan. 'Goedenavond.' Zeg ik. 'Avond klok, jullie horen binnen te zijn om 8 uur!'

Shit vergeten, ieder mens moet om 8 uur binnen zijn!

'Sorry meneer vergeten!' Zeg ik snel. 'Wat nou vergeten, als je die dingen vergeet kan dat je dood betekenen!' Zegt hij. Er komen nog 2 mannen aangelopen, ook weerwolven van rond de 20. 'Meneer, we moeten gewoon naar huis en zijn de tijd vergeten.' Zegt Peter kalm. 'Wie mag jij dan zijn?' Vraagt de andere man. 'Peter, Peter Jacobs, en als u het niet erg vind willen wij graag naar huis!' Zegt Peter fel. De man geeft een humeurige grom. 'Ik ga niet moeilijk doen, jullie gaan mee naar het kamp!' Zegt de man.

De twee andere mannen draait me arm op me rug. 'Laat me los!' Roep ik kwaad. 'Niet moeilijk doen!' Zegt de man geïrriteerd. Als we voor de grote bus staan roep ik. 'Ik ben de mate van Jayden Chase!' De mannen stoppen met duwen maar houden ons nog wel vast. 'Dat word de laatste tijd nogal veel als smoesjes gebruikt meisje, ik hoop voor jou dat dat de waarheid is.' Gromt de man. Ik kijk hem fel aan. 'Bewijs het!' Snauwt de man. 'Hoe wil je dat ik dat ga bewijzen dan?' 'Weet ik veel!' 'Nou dan, bel hem op of zo!' De man toets een nummer in.

'Hij heeft geen mobiel bij zich, Sas.' Zegt Peter. De man hangt op. 'Waarom heeft hij geen mobiel bij zich?' Vraagt de man fel aan mij. 'Hij werd boos op me, toen is hij in een wolf veranderd en uit het ziekenhuis gerend.' 'Wat deden jullie in het ziekenhuis?' 'Chris heeft Peter in de bus geduwd, toen is hij op zijn hoofd terecht gekomen.' 'Wie is Chris van Jayden?' Vraagt hij snel achter elkaar. 'De beta en beste vriend van Jayden, ben je nou klaar met je kruisverhoor?' Snauw ik. 'Is Jayden thuis?' 'Weet ik niet, hij was boos weggerend!' 'Ik geloof er geen reet van!' Snauwt de man. 'Het is toch waar!' Roep ik kwaad en probeer me los te trekken.

Jayden p.o.v

* Weer in het ziekenhuis

Ik verander weer in een mens en loop het ziekenhuis in, hopelijk zijn ze er nog. In de avond moet je niet om 8 uur buiten zijn, als andere wolven je zien, hang je! 'Waar zijn ze?' Vraag ik aan de administratie. 'Ze zijn een half uur geleden w-weggegaan...!' Zegt de vrouw, nu al zenuwachtig. 'Fuck!' Roep ik en verander gelijk weer en ren naar buiten...

Sasha p.o.v

'Laat me gewoon los man!' Roep ik kwaad. De man pakt me ruw bij me kin en dwingt me om hen aan te kijken. 'Hou je je mond!' Ik spuug in zijn gezicht. Hij pakt me bij me keel en duwt me vol tegen de muur aan. 'Beter ga je nu luisteren, je houd je mond!' De man knijpt harder in me keel waardoor ik haast geen lucht krijgt. 'Gore t-' Ineens springt Jayden vol op de man en gromt hard. De man kijkt geschrokken en bang. Jayden is een stuk groter als de man in zijn wolven vorm. De andere mannen deinzen achteruit. Jayden laat zijn tanden zien. 'Als je haar nog een keer aanraakt, dan vermoord ik je!' Hij geeft nog een harde grom en gaat dan van de man af.

De man komt snel en bang overeind. Alle drie de mannen buigen hun hoofd als teken van respect.

Jayden p.o.v

Ik laat me tanden aan ze zien en loop dan naar Sas. Me snuit druk ik tegen haar gezicht aan. 'Gaat het?' Ze is duidelijk geschrokken, dan knikt ze. Ik kijk Peter aan. 'Gaat het ook met jou?' 'Had beter gekund.' Zegt hij maar loopt naar Jayden toe. 'Dank je wel.' Zegt hij zacht. Jayden knikt.

'Kom dan gaan we naar huis.'