The war ~Compleet~

Hoofdstuk 2

-2-

Sasha p.o.v

In de kelder staat een klein houten tafel, een boekenkast, een bed, een oude bank en fornuis. Peter zet de waterkoker aan en gaat op de bank zitten.

'Waarom denk je dat Jayden zal stoppen met de oorlog als jij naar hem toe gaat?' Vraagt hij. Ik ga naast hem zitten en zucht. 'Ik weet niet eens wat ik denk!' Peter glimlacht. De fluitketel begint te fluiten dus Peter haalt hem eraf. Hij geeft me een glas thee. Ik neem een slok en zucht. 'Dank u wel.' Peter glimlacht vriendelijk. 'Maak je geen zorgen het komt goed!'

'Maar wat als-'

Ik word onderbroken door allemaal gegil wat van boven vandaan komt. Ik hoor Jayden luid roepen, wat kan ik niet verstaan. Peter kijkt me geschrokken aan en staat op. 'Sasha blijf hier!' Ik sta geschrokken op. 'Nee, ik wil naar Chloe!' 'Sasha, alsjeblieft!' Ik knik met tranen in me ogen en ga weer zitten. Peter loopt met een snelle pas naar boven. Ik hoor weer gegil en geschreeuw. Snel sta ik op. Ik moet gewoon naar boven! Zo snel mogelijk gooi ik de deur open en kijk snel om me heen. Peter kijkt wanhopig om zich heen terwijl hij een klein meisje optilt. Nog een keer kijk ik om me heen en ren dan de kelder uit. Verder op zie ik Jayden om zich heen kijken tussen de rennende en schreeuwende mensen. Hij is in mensen vorm.

Jayden is getint, niet echt blank, ook niet donker, hij heeft bruine ogen waarin je kan verdrinken en is ontzettend gespierd. Maar ondanks dat hij er zo goed uitziet, haat ik hem uit het diepste plekje in mijn hart. Ik schut me hoofd om mezelf snel uit mijn gedachtes te halen. Niet op hem letten! Ondertussen liggen er al veel dode mensen op de grond. Ik haal diep adem en probeer en niet te veel op te letten.

Wat wil ik eigenlijk doen? Wat kán ik überhaupt doen?

Ik hoor Chloe gillen. Ik draai me met een ruk om en ren zo snel mogelijk richting het geschreeuw. Chloe zit in een hoekje met twee wolven naast haar, die allebei naar haar happen terwijl ze ze probeert weg te schoppen. 'Chloe!' Roep ik geschrokken en pak mijn zakmes. Ik ren naar de twee wolven en steek er één met mijn zakmes in zijn buik. De wolf valt piepend neer. Dood. De andere wolf begint te grommen en loopt dreigend op me af. Ik pak een paar stukken gebroken glas en gooi er mee naar de wolf. Mis, mis, mis en... Raak!

Het stuk glas komt in zijn nek. Hij piept luid en ik ren snel naar hem toe. Ik duw het zakmes diep in zijn nek en snij het in een snelle beweging open. Ook dood. Ik trek Chloe weg en geef haar een snelle knuffel, ze huilt. 'Dank je wel!' Zegt ze, helemaal in paniek. 'Ga naar de kelder, en doe hem op slot, neem veel mensen mee en voor de zekerheid een mes!' Zeg ik en geef mijn zakmes aan haar. 'En jij dan?' Vraagt ze. 'Komt goed!' Zeg ik en geef haar nog een snelle knuffel. 'Neem zo veel mogelijk mensen mee en zeg dat ze stil moeten zijn!' Ze knikt en rent weg om mensen te halen. Ik draai me om en zoek Peter.

Ik geef een gil. Jayden heeft Peter tegen de muur aan gedrukt en houd hem bij zijn keel vast. Het is al bijna leeg in de kerk. 'Niks meer te zeggen?' Zegt Jayden dreigen

'Ik... Ik... Zeg jou niks!' Zegt hij, terwijl hij moeilijk ademt. 'Jayden, stop, alsjeblieft!' Gil ik huilend.

Jayden's blik schiet mijn kant op en laat Peter op de grond vallen. Jayden gromt luid. Direct komen er allemaal wolven -in mensen en wolven vorm- op me afrennen. 'Sas... Sasha... Doe... Doe dat niet!' Hijgt Peter, nog steeds buiten adem. 'Hou je mond!' Snauwt Jayden naar Peter. Ik kijk hem bang aan. Als een man me vast pakt gromt Jayden, de man laat me gelijk los. 'Neem hem naar het kamp.' Zegt hij en wijst naar Peter. 'Nee, niet doen!' Roep ik paniekerig. Jayden steekt ze hand op naar de mannen die Peter mee willen nemen, als teken dat ze moeten wachten.

'En waarom niet?' 'Hij... Ik... Hij is heel bijzonder, als een vader.' Peter glimlacht, ondanks zijn pijn. Jayden stopt een lok achter me oor. 'Denk je dat dat mij boeit?' Zegt hij. 'Nee, dat kan je niet doen!' Roep ik. De mannen pakken Peter beet en sleuren hem letterlijk mee. 'Ik kan alles doen.' De deur word dicht getrokken nu zijn we nog met zijn tweeën in de grote kerk. Alleen liggen er nog doden mensen...

Ik hoop alleen nu nog dat het goed komt met Peter en da Chloe iedereen heeft kunnen redden. Nu kan ik niet kijken. Ik neem een stap achteruit en keer me dan om, ik zet het op het rennen. Ineens staat Jayden voor me, hij drukt me tegen de muur aan. Zijn ademhaling klinkt zwaar en uit het niets drukt hij zijn lippen op die van mij. Ik bevries maar ontspan me dan nog geen seconde daarna. Ik sla me armen om zijn nek en trek hem tegen me aan. Even ben ik helemaal volledig betoverd maar draai dan me gezicht weg. Jayden pakt me bij me kin en dwingt me hem aan te kijken. Ik weet van hem dat hij een speciale kracht heeft Hij kan mensen verleiden door ze maar 1 blik te geven. 'Niet doen...' Zeg ik zacht. Even kijkt hij me aan maar laat me dan los en loopt naar de deur. 'Ga je mee?' Vraagt hij, op een manier dat je eigenlijk geen nee kan zeggen. Ondanks dat schut ik mijn hoofd. Hij kijkt me op een hele dominante manier aan, een blik die alleen een alpha kan geven. Een tijdje zeg ik niks.

Als hij fronst, loop ik achter hem aan naar buiten.