Adopted By One Direction

V I J F

Het is een dag later en vandaag is het zo ver. Nerveus zit ik op de bank naast Zayn. Ik heb sinds gister niet meer met hem gepraat, ik vertrouw hem niet meer. Ook mijn vertrouwen in de rest is minder geworden. Ik ben bang dat ze me terugbrengen, of niet van me houden. De deurbel gaat en meteen ben ik weer terug in de realiteit. Ik kijk Zayn bang aan, die net op staat en naar de gang loopt. Ik hoor hem ze begroeten en even later staan ze voor me, en kijk ik ze bang aan. Een jongen met knalrood haar loopt enthousiast naar voren en steekt zijn hand uit. Bang pak ik hem aan en hij glimlacht trots. ''Ik ben Michael,'' zegt hij blij en laat mijn hand weer los. Hij draait zich om naar de rest met nog steeds een big smile op zijn gezicht. ''Ze mag me!'' roept hij nog enthousiaster. Bang kijk ik om me heen naar een plek waar ik heen kan vluchten. Ik zie de keukendeur op een kiertje staan, en precies wanneer ik wil rennen pakt Zayn me. Ik zucht en kijk hem aan. ''Ik vind ze eng,'' fluister ik. Hij drukt me stevig tegen zich aan en zet me dan voor de jongens neer. Ik kijk omhoog in het gezicht van een jongen met krulletjes haar. Hij pakt me op en zet me op zijn heup. Met grote ogen kijk ik hem aan. ''Hi! Ik ben Ashton!'' roept hij en geeft me dan over aan een jongen met donker haar. ''Ik ben Calum en jij bent cute,'' zegt hij en ik word nog banger. Calum geeft me weer over aan de laatste jongen die me bezorgd aankijkt. Hij zet me op de grond en gaat naast me zitten. ''Wat een gekkerds zijn het hè? Ik ben Luke.'' Ik knik. Ik vertrouw hem meer dan de rest. Mijn andere papa's komen ook de kamer in en het word me allemaal teveel. Ik glip tussen iedereen door de gang op en snel ren ik de trap op, mijn kamer in. Ik hoor ze allemaal enthousiast praten met elkaar. Ze hebben gelukkig niet door dat ik weg ben. Opeens klopt er iemand op mijn deur. ''Page ik weet dat je hier zit,'' hoor ik Harry's diepe stem zeggen. Er komt wat in me op. ''Page is niet thuis!'' roep ik. Harry grinnikt en loopt mijn kamer in. Ik kijk hem voorzichtig aan. Hij loopt naar me toe en tilt me op. ''Hey kleine meid,'' zegt hij lief. Hij gaat op mijn bed zitten met mij op schoot. ''We zijn er over een paar uurtjes weer. Vertrouw de jongens alsjeblieft, ze zijn echt lief. Heel druk, maar heel lief,'' zegt hij. Ik knik een beetje.