..Azap.. (Mafya hikayesi) TAMAMLANDI

(27 bölüm)Bebek.

(Medyada Damla.)

Damladan..

Gözümü açtığımda serum şişesiyle karşılaştım. Yatdığım yerden doğrulup oturdum. Annem nerde? Kurtarıcı odaya girince bakışlarımı ona diktim.

Arkasında annemi görünce sevinmiştim. Gitmemişdi. Gülümsedim. Kurtarıcıya baktığımda bir arkaya bir bana garip garip bakıyordu.

"Damla. Neye gülüyorsun?"

Annem bana bakıp sıcak gülümsemesini yolladı. Elimle annemi gösterdim ona. Yeniden dönüp arkaya baktı. Sonra gelip yanıma oturdu.

Sarılınca şaşırmıştım. Saçlarımı okşadı. Bir dakika ağlıyormu o? Kollarından tutup onu kendimden ayırmaya çalıştım.

Benden ayrılıp gözünden akan yaşı sildi. Ama neden ağlıyor ki?

"Damla orda kimse yok. Hatırla. Lütfen hatırla. Annen öldü."

Yüzümden gülümsemem soldu. Sinirle ona döndüm. Ne dediyinin farkındamı acaba? Annem ölmedi. Orda işte. Baktığımda yokdu. Nereye gitdi?

Serumu kolumdan çıkartıp ayağa kalktım. Acıdı ama. Kolumu tutup kapıya gitdim. Kurtarıcı durdurdu beni.

Kendi kendi konuşur gibi konuşmaya başladı önce.

"Özür dilerim. Özür dilerim güzelim."

Sayıklaması bitdikten sonra beni kendine çevirip konuşmaya başladı.

"Annen öldü. Sen 5 yaşındayken annenin boģazını kesdi Selim."

Evet. Lanet olsun evet!! Ama ben annemi gördüm. Nasıl olur? Deliriyormuyum? O yok. O öldü. Yıllar önce.

Ağlıyordum. Kurtarıcının göğsüne yasladım başımı ve göz yaşlarımı serbest bıraktım.

Ne zaman bitecek bu işkence? Yeter artık. Bana sarılıp ağlamam bitene kadar öylece durdu. Rahatlayınca ayrıldım ondan.

"Istersen bir duş al. Kendine gel sonra bu gün bir türlü yiyemediğin yemeyini ye."

Elimden tutup odadan çıkardı. Başka bir odaya girdiyimizde bana dolaptan anladığım kadarıyla kendi kiyafetlerinden verdi.

"Ben bahceye çıkıyorum. Çıkınca bana haber verirsin. Rahat ol ve dikkat et."

Kiyafetleri ve bornozu alıp az önceki odaya götürdüm. Bu adam neden bu kadar iyi davranıyor bana? Üstümü çıkartıp banyoya gitdim.

Kurtarıcıya güveniyorum. Gerçekten bana zarar vermeyecek. Bunu biliyorum. Ama onun için endişeleniyorum. Akın onu bulursa hiç iyi şeyler olmayacak.

Akından..

Elimin altında geberen ikinci piçide kenara fırlatdım. Durmayacağım lan! Kadınımı bulana kadar durmam. Selim de yoktu yine it. Ben onu bulduğumda öldürmeyeceğim.

Günlerce haftalarca aylarca belki de yıllarca eziyyet edicem ona. Acı çekmeden bir saniyesi bile geçmeyecek.

Üçüncü herifi karşıma getirdiler. Ağlıyordu. Diğerlerine yaptıklarımı görmüştü. Güldüm.

"Hakan bu adam kimin?"

Hepsini öldürmemin bir sebebi vardı. Ya Selime yardım etmişlerdi ya da düğünde bizimkilere kurşun sıkmışlardı.

"Abi bu herif Tunayla Selim iş birliyi yaparken çalışanlarıymış. Belki o zamandan gizli bir yerleri varsa illaki yerini biyordur bu. "

Haklıydı. Biliyor ola bilir. Hakana elimle geri git işareti yaptım. Herife döndüm.