Gitdi ya. Beni bu halde bırakıp gitdi. Allahtan hava güzeldi. Benim böyle muamele görmekde sebebim neydi?Bilmiyorum. Lanet olsun ki bilmiyorum.
Korumalar sandığım siyah giyinimli adamlar bana garip garip bakıyorlardı. Sonra biri yanıma yaklaştı.
"Bunu yarana tut. Daha fazla yardım edemem. Üzgünüm."
Bu bile büyük bir yardımdı benim için. Uzatdığı bezi alıp yarama bakmadan üzerine bastırdım. Kanadığına emindim. Bu yüzden istemiyordum bakmak.
Yüzüme kapatılmış bahce kapısına doğru sürünerek gitdim ve yaslanıp uyumaya çalıştım. Gözlerimi kapatdım. Ama gözyaşlarım dinmiyordu.
Bana yarın yapıcaklarından çok korkuyorum, ama kaçışım yoktu. Allahım nolur yardım et bana. Yarın bana yapacağı işkenceyi düşünerek uykuya daldım...
"Damla uyan. Damla."
Biri beni uyandırmayamı çalışıyor yoksa ben rüyadamıyım.Gözlerimi açtım rüyada değilmişim. Kağandı beni uyandıran.
"Hadi hemen ye şu yemeği. Akın uyanmadan bitirmen lazım."
Ne dediyini algılamaya çalışıyordum.
"Damla hadi."
Bir süre daha kahvaltılıklarla bakıştım. Kağan elinde reçel, ekmek, çay, salatalık ve sucuk olan tepsiyi yere bırakıp, ekmek aldı ve üzerine reçel sürdü.Bana uzatdığında şaşırmıştım.Bana böyle davranılması sizcede şaşırtıcı değilmiydi?
"Hadi."
Kağanı dinledim ve ağzımı açtım.Çok acıkmıştım. Bir süre sonra Kağanın elinden aldım ekmeyi ve yemeye başladım. Kağana baktığımda dikkatli bir şekilde bana bakıyordu. E bende yemeye saldıran birini görsem aynı tepkiyi veririm heralde.
Ben yemeyime devam ederken, Ömer koşarak yanımıza geldi.
"Akın abim uyandı. Bir azdan aşağıya iner."
Akının ismini duyduğumda dün söyledikleri geldi aklıma. Yine işkence edecekti bana.
Kağan tepsiyi alıp ayağa kalktı. Tepsiyi Ömere verdi.
"Ömer sen tepsiyi götür. Geliyorum şimdi."
Ömer gitdi. Kağansa yeniden yanıma çöktü.
"Güçlü ol. Tamam mı? Bir gün biticek."
Onu hiç bir şekilde onaylamadım. Güçlü olmamı benden nasıl isterdiki?Onun karşısında güçlü kalmak mümkün değildi. Bir gün çektiyim işkencelerin biteceyine de inanmıyorum.
"Onu engellemeye çalışacağım."
Sonra hızlıca kalktı yanımdan ve gitdi.
Bacağım çok acıyordu. Sanırım kanama durmuştu. Bacağım düzelir düzelmez kaçmalıyım buradan. Gerçi Akının yaramın kapanmasına izin vereceyini hiç sanmıyorum da, neyse.
Kaçıp gide bileceyim bir yer yok aslında. Ama özgür olacağım bir yer bulurum ben kendime. Özgür olmak benim en büyük hayalim.
Bu düşüncelerde boğulurken, bana doğru yaklaşan Akını görmemle yutkunamamıştım. Yine sinirli ve öfkeli bakıyordu. Bu adam hepmi sinirli ya.
Saçları dağınıktı. Bu onu dahada yakışıklı gösteriyordu. Bir azdan bana işkence yapacak adama yavşadım resmen ya! Korkudan oluyor her halde bunlar.
"Umarım gece bir güzel dinlenmişsindir. Sabah yemeyinide benden izinsiz yediyine göre, şu anda forumda olman lazım."
İyi ama Kağanın bana yemek verdiyini nerden anladı ki? Bu yüzden sinirli bakıyordu anlaşılan.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
..Azap.. (Mafya hikayesi) TAMAMLANDI
General Fiction""Her şeyden habersiz 17 yaşında bir kız. Suçsuz ve çok masum. Sadist bir Mafyanın ellerinde. Ona neden böyle davrandıklarını bilmiyor... Mafya ona yaptıkları yüzünden pişman olursa, Damla onu affedecek mi??
