..Azap.. (Mafya hikayesi) TAMAMLANDI

(18 bölüm)Sen kimsin Damla?

Damladan..

İki gündür Akın evde yok. Yaptığı işkencenin acısı vücudumdan çıkmadı daha.

Akşam yemeğimi yedikten sonra odaya çıktım. Yağmur yağıyordu. Balkona geçip usulca toprağa düşen yağmur damlalarının çıkardığı huzur dolu sesi dinlemeye başladım.

Yağmuru seviyorum. Aslında ben tabiatın manzaralarının hepsini seviyorum.

Üşüdüğüm için ellerimle kollarımı sıvazladım ve pişman oldum. Kanamış, acıtmışdı. Sarmamıştım yaraları ne acısını geçirmek için ne de kanamasını durdurmak için.

Çünki ben ne zaman bu kan bataklığından kurtulmak istesem daha da dibe batıyordum.

Gözlerimden akan yaşları durdurmaya çalışmadım. Kaderime, hayatıma ağlıyorum. Babamın yaşatdıkları yetmemişmiydi?

Şimdi neden onun yaptığı yanlışın cezasını ben çekiyorum? Sürekli ölüm hakkında düşünüyorum. Ama yapamam. Annem üzülür o zaman. Onun için güçlü durmam lazım.

Gözlerimden akan yaşları elimin tersiyle sildim. Göz yaşlarıma nefret ediyorum. Sürekli beni sevmeyenleri sevindiriyor.

Ayağa kalkıp içeri geçtim. T-shirt' ümü çıkarırken kanayıp yapıştığı için yaralarım acımıştı. Yaralarım fazla kanamıştı bu yüzden duş alma kararı aldım.

Ama bir gerçeyi asla değiştiremeyecektim. Vücudumu suyla temizleye bilsemde ruhumu bu lanet olası kandan asla temizleyemezdim.

Ömerden..

Şu an o kadar rahatım ki. Bir süreliyinede olsa ondan kurtuldum. Üç gün önce bana açtığı savaşdan sonra kavga etmeye başladık.

Benden kaçarken merdivenlerden yuvarlanıp sakatlandı. Doktor en az bir hafta yürümeyi yasakladı.

İyi oldu piçe. Ara sıra gidip bacağına tekme atmayı ihmal etmiyorum tabi. Kahvaltımı tıka basa yedikten sonra yerimden kıpırdayamaz hale gelmiştim.

"Ömer gelmiyormusun?"

Şirkete gidecek havamda değildim. Zaten hiç bir zaman olmadım ki. Neyse işte, hazır Akın abimde yok.

"Yok ben gelmeyeceğim. Sen git."

Savaş gitdikten sonra ne yapsam diye düşündüm. Mesela bir kaç arkadaşla araba yarışı yapsam. Yok o olmaz. Odamı dağıtsam? Zaten dağınık.

Aslında benim istediyim başka bir şey var ama. Ama malesef cezalıyım. Ooof daha iki hafta iki gün on yedi saat var cezanın bitmesine.

Lan insaf yaa! Ben bir erkeğim. İhtiyaçlarım var. Benim abim gerçekten sadist. Bana bile acımadan kıydı.

Sarışınımdanda ayırdı. Göremiyorum bile lan. Böyle cezanın ben. Ama içim rahat. Abim izin vermez her halde kızıma bir şey olmasına.

Masadan kalkıp Efe bücürünün odasına gitdim. Bir az sinir edeğim. Her zaman yaptığım gibi daldım odaya. Bu niye daha yatakda?

Yoksa uyuyormu? Olamaz. Ben uyanıkken uyuyamaz. Ben o çok sevgili uykumdan sabahın köründe islatılarak uyanayım bu bücürde götünü devirip yatsın.

Evet bende tam olarak sabah Savaşın yüzüme su çarpmasıyla uyandım. Nefret ederim uykumdan ayrılmaktan. Helede Savaşın yaptığı gibi öküzce uyandırılmaktan.

Sürahiyle bakışmaya başladım. Bir süre sonra aramızda güzel bir bağ oluştu. Hemen sürahiyi alıp kafasından aşağıya boşaltdım. Hemen yerinden sıçrayarak kalktı ve  tabi küfr etmeyide ihmal etmedi.