WGM #หยูโจวแต่งงานแล้ว

[04]

"เลิกหน้าบึ้งเถอะน่า"
"เรื่องของฉันเหอะ! นายโทรไปชวนเพื่อนนายสิ!"
เว่ยโจวถลึงตาใส่อีกฝ่ายระหว่างรอทีมงานตั้งกล้องอีกครั้ง ตอนนี้พวกเขาสองคนนั่งอยู่บนโซฟาในอ้อมแขนมีหมอนนุ่มคนละใบ

จิ่งอวี๋มองกล้องที่ถูกเซตเรียบร้อยแล้วก็หยิบโทรศัพท์ของตัวเองขึ้นมา เขากดโทรหานักแสดงหนุ่มรุ่นน้องที่แสดงซีรี่ส์เรื่องเดียวกัน ตากลมโตมองตามปลายนิ้วเรียวด้วยความสนใจ

"ไอ้เฟิง"
(ว่าไงเฮียยยย)
เสียงกวนๆ ดังมาตามสายเมื่อเจ้าของโทรศัพท์เปิดลำโพง คิ้วเข้มเลิกขึ้นเมื่อได้ยินสรรพนามที่แสดงให้เห็นว่าคนตัวสูงโคตรสนิทกับคนในสายเลย

"นายรู้ใช่ป้ะว่าฉันแต่งงานแล้ว"
(What!? อ๋อๆ รายการนั้นใช่ป้ะ ผมนึกออกละ)
เว่ยโจวผงะไปเล็กน้อยกับเสียงสูงๆ นั่น แอบขำคนในสายทั้งๆ ที่ไม่เห็นหน้าก็พอจะรู้ว่าอีกฝ่ายเป็นคนตลกโดยธรรมชาติ

"เออ ก็จะชวนมากินเลี้ยงที่บ้านใหม่น่ะ"
(ไปๆๆๆ ที่ไหน กี่โมง)
จิ่งอวี๋เลิกคิ้วหันมองคนตัวขาวที่ขยับเข้ามาใกล้เขาแบบไม่รู้ตัว เพราะเจ้าตัวกำลังสนใจแต่คนในโทรศัพท์

"ที่ xxx ครับ เอ่อ ประมาณหกโมงเย็นคุณสะดวกรึเปล่า"
เว่ยโจวเป็นคนตอบเมื่อโดนคนตัวโตกว่าใช้ไหล่สะกิด

(โอ๊ะ.. นั่นเสียงพี่สะใภ้เหรอครับ สวัสดีครับ ผมหลินเฟิงซงสุดหล่อเอง!)
เว่ยโจวอ้าปากพะงาบๆ สตั้นกับสรรพนามที่อีกฝ่ายใช้เรียก พ่วงด้วยความหลงตัวเองที่เหมือนคนข้างๆ ไม่มีผิด

"เอ่อ..ครับ ผมสวี่เว่ยโจว ทำไมคุณไม่คิดว่าผมจะเป็นพี่เขยบ้างล่ะ"
(คุณเป็นพี่เขยเหรอครับ!?)
"พอๆ เลยตัวแสบ เออ สรุปว่าหกโมงเย็นว่างใช่มั้ย"
จิ่งอวี๋เห็นท่าไม่ดีรีบเอามือหนาอุดปากคนตัวบางกว่าแล้วดันออก ตัวเองก็เอ่ยถามเพื่อคอนเฟิร์มอีกที เฟิงซงตอบรับคำเชิญ แล้ววางสายไป

"มือโคตรเค็ม!"
เว่ยโจวสะบัดหน้าหนี เบ้ปากจนมุมปากโค้งงอ จิ่งอวี๋หัวเราะให้กับท่าทางนั้น มุมปากคนเรามันโค้งได้ขนาดนั้นเลยเหรอวะ