"Kanina ka pa?"
Hinihingal kong tanong.
"Kakarating ko lang din."
Tumango siya. Umupo na ako sa tabi niya. Nandito kami sa hidden sanctuary namin sa Antipolo. Pinagmasdan ko rin ang city kagaya niya. Nire-relax ang sarili ko. Kinakabahan kasi ako. Feeling ko may hindi magandang mangyayari.
Tiningnan ko siya. Still, nakatingin pa rin siya sa buong city pero may lungkot sa mata niya.
"Baby.."
I whispered. Lumingon siya sakin. Hinawakan ko ang pisngi niya. Tinitingnan ang nangungusap niyang mata. Unti-unti kong nilapit ang mukha ko at hinalikan siya. Soft and gentle.. Pinaparamdam ko sa kanyang mahal na mahal ko siya. Then i feel her tears. I kissed it away.
"What's the matter?"
Kinakabahan kong tanong. She looked away. But I grab her chin and make her look at me.
"C'mon. Tell me."
I insisted.
"I'm sorry."
She's crying. Alam ko na kung saan 'to tutungo.
"Ssshh. You didn't do anything. Stop crying."
Nagkunwari akong hindi alam ang ibig niyang sabihin at niyakap ko siya. Nang matapos na siyang umiyak, umalis na siya sa yakap ko at tumingin ulit sa view.
"Naaalala mo ba, dito tayo unang nagdate. Dito kita sinagot. Dito kita unang hinalikan. Dito tayo tumatakbo pag kailangan nating huminga. Dito natin cinelebrate ang first anniversary natin. Dito, malaya tayo. Nagagawa natin ang lahat ng gusto natin nang walang pumipigil."
Napangiti siya ng konti. Naalala ko lahat ng sinabi niya pero hindi ako ngumiti.
"Pinakilala mo sakin ang lugar na 'to na naging parte na ng mundo natin.."
Bumuntung hininga siya. Tiningnan niya ako.
"Dito tayo nagsimula at dito na rin tayo matatapos."
She smiled fakely. Then a tear fell down.
Matatapos.. That word breaks my heart.
"Teka. Teka. What are you saying? Is this a kind of joke? Tapos na april fools julie."
I groan. Umiling siya.
"This is true, Elmo. This is not one of my joke. This is serious. Damn serious."
She said in a sincere voice. I looked at her, finding her love for me. But I can't see it. I think she's hiding it. Then I hold her hand and kissed it.
"Don't.. Don't.. Please.. Don't leave me."
Pagmamakaawa ko. Hindi ko kaya. Hindi ko kayang mawala siya.
Umiiling lang siya.
"Things are too complicated, Elmo and sometimes love is not enough when destiny doesn't want us to be together."
"No. No."
Iling ko.
"Destiny? I don't believe that destiny doesn't want us to be together, Julie. Because destiny is in your hand, in our hands. Tayo ang magdidikta kung tayo ba ang para sa isa't isa. And now you're letting me go, you chose to give up kaya hindi na tayo para sa isa't isa."
She's still crying. Gusto ko siyang yakapin. Gusto ko siyang patahanin pero hindi muna ngayon.
"Pagod na ko Elmo. Pagod na pagod na."
