DİKKAT KATİL VAR!!

Bölüm 15

Multideki Katilimiz, manyağımız, psikopatımız ne derseniz diyebilirsiniz, ama yakışıklımızda bdskjbkd

"Daha hızlı gidemez miyiz?" dedim ve ön koltukta rahatzıca kıpırdandım.

Onur tek eliyle direksiyonu tutuyordu diğer eliyle de elini dışarı çıkarmıştı, bana yandan bi bakış attı.

"Son hızda gidelim mi?" dediğinde gülümsedim, hızı severdim.

"Gidebilir miyiz?" dedim ve gülümsemem büyüdü.

Onur bi kaç saniye boyunca dudaklarıma baktı sonra gözlüğünü başının üstünden alıp, gözlerine taktı.

"İstersen gidebilirim bebeğim" dedi ve gaza son gaz bastı. Arabalara makas atarken, kalbim heyecanla hızlı hızlı atıyordu,

"İşte bunu seviyorum" dedim ve başımı camdan tarafa çevirdim.

Evimin önünde durduğumuzda elime bi bakış attım, beş taş yüzük parmağıma fazla büyük geliyordu, parmaklarım hafif tombul ama kısaydı, hay lanet olsun!

"Hazır mısın?" dediğinde kafamı hayır anlamında salladım, elimi tuttu ve öptü, geri çekmeye çalıştım ama elimi daha sıkı tuttu.

"Bi daha elini çekmeye çalışma, sinirlerim bozuluyor" dedi sinirle, bakışlarımı ona çevirdiğimde kaşlarının her zamankinden de daha çatılmış olduğunu gördüm.

"Bu evliliğin gerçek ol-" çenemi sertçe tuttu.

"Bu evlilik gerçek!" dedi tıslayarak.

"Bırak elini, acıyo" dedim ve çenemi sıkan elini tuttum. İlk önce tutan elime baktı, sonra bıraktı. Çenemi hafif ovaladım, kesin iz çıktı.

"Aşağı in, park edecek yer bulayım" dediğinde lafını ikiletmeden hemen aşağı indim.

Araba gidince apartmanın ziline bastım.

"KİM O?" balkondan bağıran ablamın sesi çok yorgun ve hüzünlü gelince kalbimin atışı daha da hızlandı.

"Be- benim" dedim sesim her ne kadar titrese de.

"BESTE?" diye bağırdı ablam ve bi anda kapı açıldı, parmaklarımla oynamayı kestim ve apartmanda olan daireme çıktım.

Kapıda beklememe gerek kalmadı, ablam aniden kapıyı açtı ve ben daha bi şey diyemeden bana sımsıkı sarıldı,

"Neredesin sen?" sesi azarlardan çok ağlak gibi geliyordu, sarılışına karşılık verdim.

"Her şeyi anlatacağım, içerde kimler var?" dedim dudağımı ısırarak.

"Sadece ben ve Kenan var" dedi ve içeri girmemi işaret etti, ayakkabılarımı çıkararak girdim.

"ABA!" Kenan koşarak kucağıma atlayınca sımsıkı sarıldım,

"Özledim küçük zeki seni" dedim ve yanağını sulu sulu öptüm,

"Bekle annemlere haber vereyim" dedi sevinçle ve telefonu hopörlere aldı.

"Anne!" diye bağırdı Mira.

"Ne var?" annemin sesi acayip yorgun geliyordu.

"Beste yi buldum" diyince gözlerimi devirdim.

"NE? SES VERSİN" annem şok içinde bağırdı.

"Merhaba" diye mırıldandım, özledim annişimi.

"AH KIZIM SEN NERELERDESİN?... SAKIN Bİ YERE AYRILMA SENİ EVİRİP ÇEVİRİP DÖVECEĞİM! İNSAN HABER VERİR, NERDEYDİN SEN?POLİSİ ARADIK! BABAN KORKUDAN AĞLADI! BABANI AĞLATTIN! SAKIN Bİ YERE ALDIRMA BABANA HABER VERİP GELİYORUM" diyince gözlerim korkuyla büyüdü.