DİKKAT KATİL VAR!!

Bölüm 14

O konuşmadan sonra tam 1 hafta geçmişti, ailem benden 10 gün boyunca haber alamamıştı. Meğersem telefonumun sim kardını kırmış. Şuan salonda televizyona mal mal bakıyorum.

"Bunu nasıl, kendinden 9 hatta 10 yaş bile olabilir, istersin?" dedim ve umutsuzca koltuğa oturdum, hayatımda ilk defa ağlamak, içimdeki her şeyi dökmek istiyordum.

"Bu senin suçun" dedi Onur, mutfaktan gelirken. Yanıma kendini attı ve bi kolunu omzuma attı. Kolunu çekmeye çalışınca iyice bana sokuldu.

"Niye ben?" dedim ve yutkundum.

"O kadar güzelsin ki-" dedi ve burnunu boynuma sürttü, geri çekilmeye çalıştım ama beni köşeye sıkıştırmıştı.

"O kadar kendinden eminsin ki-" dedi boğuk sesiyle ve kafasını boynuma gömdü, artık hiç bi şey yapamazdım, Emre ve ailem ölürdü.

"Hepsi senin suçun" dedi ve boynuma minik bi öpücük kondurdu.

"Ben hiç bir şey yapmadım!" dedim, sesim ilk defa çaresizce çıkıyordu.

"Yaptın...Kalbimi çaldın" dedi kafasını boynumdan kaldırdı.

"Banyo yapacağım" dedim ve oturduğum yerden kalktım, hani demiştim ya ben başkasının evinde banyo yapmam diye, iki gün önce yapmak zorunda kalmıştım, ne de olsa artık MÜSTAKBEL KOCAMDI!

Uyuduğum oda meğersem kendi odasıymış, bana verdiğini söyleyince şaşırmıştım.

Odaya girince direk banyoya girdim, aynada kendime baktım.

Normaldim, bi tek gözlerim yorgundu, derin bi nefes aldım.

"Bunu yapacaksın!" dedim ve gülümsemeye çalıştım ama gözlerim doldu, gözümden bi yaş gelince kendimi sıktım.

Ben böyle her ota boka ağlayan bi kız değilim hatta her şey ile dalga geçen, her şeye küfür eden ve hareket çekendim.

Hatırlıyorum da ablamla dalga geçmiştim,

"Ya benimsin ya da gara toprağan" demiştim, ablamın sevgilisini öğrendiğimde.

Şimdi ise gerçeği başıma gelmişti!

Üstümdeki kıyafeti çıkarıp yere fırlattım, iç çamaşırlarımı da çıkarınca duşa kabine girdim.

Ilık suyu sonuna kadar açtım ve içimi döke döke ağlamaya başladım.

*

Yemekte döner olduğunu görünce ağzım sulandı, ama yemeyecektim. Ailemi görmem gerekiyordu, ne biçim çökmüş olduklarını hayal edince elimdeki çatalı tabağa bıraktım.

"Sevgilim aç değil misin?" bunu o kadar ilgili sormuştu ki...

"Ailemi görmeden yemeyeceğim" dedim ve arkama yaslanıp meydan okuyan gözlerle Onur a baktım. Tamam Onur un bana kızmasını falan bekliyordum ama tam tersi sakince karşıladı.

Derin bi nefes aldı,

"Haklısın" dediğinde sinirden güldüm, bunu şimdi mi söylüyordu?

"Çok pislik bi herifsin" dedim ve dişlerimi sıktım.

"Bunu herkes söylüyor" dedi ve bardaktaki suyu kafasına dikti.

"Evliliğimiz anlaşmalı olucak" dediğimde Onur u ilk defa bana karşı kızgın gördüm.

Yara izi seğirmeye başlayınca gözlerim korkuyla açıldı.

"Evliliğimiz aşk evliliği olacak" dediğinde anlamaz gözlerle baktım.