his issues [h.s]

Chapter 22

Η παρουσία που εμφανίστηκε μπροστά μου εκτος από αναπάντεχη ασχέτος από την λίγη αναταραχή που μου προκάλεσε ήταν αρκετά ευχάριστη. Η αλλαγή πάνω του ήταν τόσο εμφανής.

"Alice, πάει καιρός;" Μου λέει και με αγκαλιάζει. Η υπέροχη μυρωδιά του όμως παρέμενε ίδια όπως τότε.
"Ian.." Του λέω παρόλα αυτά κάπως διστακτικά και οι ενοχλητικοί ήχοι που έβγαζαν τα παιδιά με έκαναν να κοκκινήσω και εκείνον να γελάσει.
Με αφήνει από την αγκαλιά του και φιλάει το μάγουλο μου και εγώ χαρίζοντας του ένα χαμόγελο γύρισα να κοιτάξω την Bella η οποία ήδη με κοιτούσε με ένα βλέμμα σαν να κατάλαβε ακριβώς τι σκεφτόμουν.
"Ξέχασα να σου πω πως γύρισε από Γερμανία.." Μου λέει ψιθυριστά και χασκογελάει σιγά - σιγά και εγώ σκουντώντας την για να μην μας ακούσει κανείς την τραβάω από το χέρι και ακολουθούμε τους άλλους.

Χωριστήκαμε σε τρία αυτοκίνητα και όπως το περίμενα η Bella κανόνισε να πάμε μαζί με τον Ian στο μαγαζί που είχαν κλείσει τραπέζι.
Κάθισα στην πίσω θέση του αυτοκινήτου του και τα βλέμματα μέσα από τον μπροστινό καθρέφτη με εμένα και αυτόν γινόντουσαν όλο και πιο έντονα, μαζί και οι αναμνήσεις από το καλοκαίρι που πέρασε.

Σε όλη τη διαδρομή αν και ενθουσιασμένη από την αναπάντεχη συνάντηση προσπάθησα αρκετά να μείνω ήσυχη, απαντούσα σε ερωτήσεις που μου έκαναν σχετικά με αυτούς τους μήνες και ξανά πιάστηκα απροετοίμαστη αφού εκείνος με ρώτησε αν υπάρχει κάτι σοβαρό στη ζωή μου, μα ευτυχώς η συζήτηση διακόπηκε αφού φτάσαμε στο μαγαζί που είχαν κανονίσει να πάνε τα παιδιά.

Ο Ian άνοιξε την πισω πόρτα του αυτοκινήτου και άπλωσε το χέρι του για να με βοηθήσει να βγω. Με έπιασε απο τη μέση για να με οδηγήσει προς την είσοδο και το στομάχι μου δέθηκε κόμπος ξανά στις σκηνές που ήρθαν στο μυαλό μου με εκείνον.
Το να είναι κύριος απέναντι μου δεν είχε αλλάξει καθόλου και το θαύμαζα πολύ σε αυτόν.

Όλη η φασαρία από τα τραγούδια διαπέρασε τα αυτιά μου και ένιωσα το σώμα μου να τραντάζεται στο ρυθμό. Ο καπνός από τα τσιγάρα και άλλων ουσιών ήταν αρκετά δυνατός στον αέρα κάτι που με έκανε να ζαλιστώ ελάχιστα, μα η αλήθεια είναι πως μου έλειπε αυτή η διασκέδαση, με αυτή τη παρέα.
Έπρεπε να περάσω καλά με τον τρόπο που το κάνουν εδώ, και καταβάθος είχα αρκετή ανάγκη να μιλήσω με έναν άνθρωπο που θα με καταλάβει πέρα από τον Niall.

Αφού βολευτήκαμε στα ψηλά σκαμπό που βρισκόντουσαν γύρω από τον πάγκο παρατήρησα πως βρισκόμασταν κοντα στη σκηνή και το συγκρότημα που έπαιζαν Live ήταν αρκετά γνωστό στη περιοχή αυτή και μάλιστα γνωστό στη δική μου παρέα.