his issues [h.s]

Chapter 21

Αφού καθίσαμε για λίγο με τον Niall σπίτι του, με πήγε στο δικό μου για να βάλω σε μία βαλίτσα λίγα πράγματα μου και να φύγω.
Μπαίνοντας μέσα βρήκα το σπίτι άνω κάτω και την αιτία της κατάστασης αυτής να λείπει για ακόμα μία φορά χωρίς να έχει κάνει το οτιδήποτε για την υγιεινή του.

Μουγκρίσματα έβγαιναν από το στόμα μου και χωρίς να θέλω να εκνευρίσω άλλο τον εαυτό μου ανεβαίνω γρήγορα στο δωμάτιο βγάζω τη βαλίτσα μου βάζω αυτά που χρειαζόμουν μέσα και κατέβηκα ξανά οδηγούμενη προς το αυτοκίνητο που με περίμενε ο κολλητός μου.

Καθόλη τη διαδρομή για τα κτελ ήταν τόσο ήσυχος, δε μιλούσε καθόλου κάτι που με έκανε να ανησυχώ.
"Τι συμβαίνει;" Του λέω καθώς του πιάνω το μάγουλο μα δεν αντέδρασε.
Τον σκουντάω απαλά στον ώμο και με κοιτάζει..
"Τίποτα, καταλαβαίνω πως πρέπει να φύγεις. Απλά θα μου λείψεις γιατί πραγματικά σε χρειάζομαι." Κανονικά θα έπρεπε να μπω σε δίλημμα μετά από αυτό, αλλά είμαι τόσο ψυχοπλακωμένη από όλη την κατάσταση που πραγματικά έχω ανάγκη να φύγω και το ξέρω πως με καταλαβαίνει. Ωστόσο με στεναχωρει που θα τον αφήσω πίσω ειδικά αυτή τη περίοδο.

Φτάνοντας κατεβαίνει μαζί μου και με οδηγεί ως την πόρτα του δωματίου της αναμονής.
Τον κοιτάζω στα μάτια και χαμογελάω στην ξενέρωτη έκφραση του.
"Έλα τώρα, θα είναι για λίγο, θα μιλάμε συνέχεια μην εισαι έτσι τώρα." Τον σκουντάω παιχνιδιάρικα στον ώμο και γελάει.
"Καλά καλά. Να προσέχεις και να περάσεις καλά μούτρο." Μου λέει καθώς με αγκαλιάζει σφιχτά και αφήνοντας με πιάνει τη μύτη μου για να με πειράξει.
Κουνάω το κεφάλι μου καταφατικά τον φιλάω στο μάγουλο και πάω προς το εκδοτήριο.

Ανοίγω το κινητό μου ξανά και είδα κλήσεις από τον πατέρα μου, όχι πολύ ώρα πριν και τον πήρα πίσω για να δω τι ήθελε.
"Μπαμπά;"
"Κορίτσι μου, έχεις ξεκινήσει φαντάζομαι. Λίγο πριν φτάσεις ενημέρωσε με να έρθω να σε πάρω να πάμε κάπου έξω να μιλήσουμε."
"Έγινε κάτι;" Απο την φωνή του δε διακρίνω να έχει συμβεί κάτι, μα η πρόταση του με παραξενεύει αρκετά.
"Όχι όχι, απλά θα ήταν καλό να το κάνουμε αυτό."
"Εντάξει, υποθέτω." Του λέω και κλείνουμε το τηλέφωνο.

Η κόρνα του λεωφορείου για την ειδοποίηση πως σε λίγα λεπτά θα φύγει, με έκανε να πεταχτώ από την καρέκλα μου και να οδηγηθώ στις πίσω θέσεις του.

Ανακούφιση άρχισε να κινείτε σιγά - σιγά σε όλο μου το σώμα που για λίγο θα καταφέρω να βρίσκομαι μακριά από το μεγαλύτερο πρόβλημα της ζωής μου.
Χαρά κατά κάποιο τρόπο με κατέκλεισε γιατί ήξερα πως εκεί βρίσκεται η ηρεμία που αναζητώ καιρό τώρα.
Όλα θα είναι καλά, με το μόνο πρόβλημα η απουσία του κολλητού μου.