DIFFERENTSY

Een nieuw begin. H1

Inleiding:
"Hou nou eens op!" Ik klemde mijn handen om me oren. Ik hoefde dit niet te horen, niet weer. Mijn moeder was het er overduidelijk niet mee eens dat ik mijn zoveelste tattoo had laten zetten. In haar ogen maakte ik mezelf tot een monster. Maar dat was ik toch al? Ik weet geneens wie ik ben. "Nee Linn dit is niet de manier waarop". "Mam snap je het dan echt niet?! De wereld is een mislukkeling!". "Linn ik heb er genoeg van, maak een keuze veranderen of het huis uit!" Die woorden had ik niet eerder van haar gehoord, meende ze dit?
-
En dat was het moment dat ik me hele leven omgooide. Ik, Linn Wenfester 18 jaar had een toekomst.

-

Aantal woorden: 1095
-
Na de discussie met me moeder, ben ik gaan nadenken en dat duurde geen dag maar een maand.. Ik ben gaan zoeken naar een studie, en een appartement. En inmiddels is het 12u op een donderdag middag en loop ik het notaris bureau binnen. Ik ga een huurcontract afsluiten voor een prachtig klein appartement. Het ligt midden in de stad in zo'n artiesten wijk, geeft mij bijna zo'n gevoel alsof ik beroemd ben. Mijn moeder heb ik verteld dat ik een plekje heb gevonden en het enigste weer woord dat ik kreeg was dat het te ver van huis is. Maakt mij dat nou uit. Ik kan een nieuwe start maken, mensen leren kennen en een nieuw baantje zoeken. Daar gaat het om.

-

'Pap?' schreeuwde ik. We zouden naar de IKEA gaan maar waar die nou gebleven is.. 'Linn, ben al buiten!'. Oh buiten dus, oops. 'Ik kom al!'. In de auto hadden we het over de spullen die we moesten halen en voor we het wisten waren we er al. Mijn vader is altijd er voor mij geweest, hoe koppig ik soms ook in het leven stond hij trok mij altijd mijn bed uit om toch een stukje te gaan joggen. En vandaag merk ik weer hoeveel waarde ik aan hem hecht. Want jemig wat weet die man veel. Na de IKEA zijn we doorgereden naar mijn appartement om al mijn spullen alvast daar neer te zetten. Samen hebben we mijn bed in elkaar gezet, de douche gordijnen opgehangen, bank uitgepakt, kleding kast in elkaar gezet. Morgen pakken we de stoelen uit en zetten we de eettafel neer want dan heb ik ook pas de spullen uit mijn zolder kamertje. Het was een best lange dag, we stonden vroeg op en waren smiddags bij de IKEA waarna het al bijna 4u was toen we pas aankwamen bij mijn appartement. Savonds een hapje gegeten in een café om de hoek en toen naar huis vertrokken. Nu is het avond en ben ik nog wat dozen aan het inpakken, wat persoonlijke spullen zoals computer en dat soort stuff.

(hieronder foto van appartement, zelf gemaakt speciaal voor het boek! Zal nog van tumblr wat foto's plukken met de stijl)

'Linn, slaap je al?'. Oh help niet nu. 'Nee mam ik slaap nog niet'. De deur ging open en ze kwam binnen lopen. 'Waar ben je?' Het was pikken donker in mijn kamer, dus logisch dat ze mij niet kon vinden. 'Hier' ik deed het lampje naast mijn bed aan. 'Oh daar, oke.. het is al aardig leeg hier'. 'jup, wat is er?'. 'Oh niks hoor, je laatste avond hier..'. 'Ik kom nog wel langs hoor hahah'. Ze zuchte opgelucht. 'gelukkig dan maar'. Ze liep nog verder naar me toe en gaf me een kus op mijn voorhoofd. 'Slaaplekker meid'. 'Slaaplekker mam'. Ze liep de kamer uit en sloot de deur dus ik deed me lichtje weer uit en probeerde wat slaap te pakken.

-

Samen met mijn pa droeg ik wat tassen met kleding en dozen met schoenen en andere spullen naar de auto. Ik gaf mijn ouders een kus en vertrok daarna naar mijn appartement. Het was een aardige rit van 2 uur. Eenmaal daar was het nog veel gesjouw om zo alleen al die spullen naar boven te brengen. In zo'n drukke stad is het ook lastig je achterklep van je auto open te laten staan dus elke keer was het 2 zakken eruit halen en auto op slot de lift naar boven en weer naar beneden. Gelukkig waren het maar 4 dozen en 2 zakken kleding. Laten we het erop houden dat ik mij aanstelde, want ik had zeker de spieren wel. Als laatste parkeerde ik mijn auto onder het appartement en ging ik een start maken aan het inruimen van mijn keukenkastjes. Shit nu ben ik mijn pa vergeten te vragen hoe ik die tafel en stoelen alleen in elkaar ga krijgen.. Komen die handleidingen ook nog eens van pas. Gelukkig hingen de gordijnen wel al, want zoveel ramen heb ik nog nooit gehad. Om half 1 kroop ik mijn warme bed in met allemaal plannen voor morgen.

-

Mijn eerste dag in mijn nieuwe kamertje was aangebroken, ik begon met een frisse douche en een warme kop thee. Ik had dan wel voor mijn eigen thee gezorgd maar er was nog helemaal geen eten in de kasten. Dat was ik gister dus vergeten. Ik had mijn dr. Martens met een zwarte broek en leren jack aan, muts op en ik kon gaan. Het was nu midden in de maand januari en de kou was ons land nog niet uit. Stiekem vind ik het wel fijn dat je dan als je thuis komt met een deken op de bank kan kruipen. Ik zocht op maps naar het meest dichts bijzijnde café of bakker, ergens waar ze brood verkochten of een lekker ontbijt. Met mijn oortjes in en een frisse blik liep ik een paar blokken tot ik een gezellig eettentje tegen kwam waar met grote letters op een bord was geschreven "CROISSANTJES ELKE OCHTEND TOT 12:00". Ik besloot een rustig plekje te zoeken om even mijn plannen voor de dag verder uit te werken. 'Wilt u wat drinken?' Ik schrok want dat zag ik niet aankomen. 'Een t-t-thee alsjeblieft'. Begon van de schrik gewoon te stotteren. Ze was al bijna uit mijn zicht toen ik nog vroeg of ze er 2 croissantjes bij wou doen. Ze knikte en liep toen door. Ik genoot van de rumoerige sfeer en geur van verse thee die er hing in het café. Ik zat er een uurtje daarna reed ik met mijn auto naar de dichts bijzijnde supermarkt. Ik kocht niet veel, gewoon brood en wat sla en het nodige voor mijn avondeten.

Opeens voelde ik een klap tegen me onderbeen...