Σ'αγαπω!

Κεφάλαιο 31

Ο καιρός πέρασε και οι εξετάσεις επιτέλους πέρασαν μαζί με μας. Αν κι ο Νίκος δεν έβγαλε κι τον καλύτερο βαθμό παρόλο το διάβασμα που κάναμε μαζί. Βέβαια ούτε μία φορά δεν μου είπε ότι είναι δικό μου το λάθος και ότι χαιρόταν που διαβάζαμε μαζί. Δεν είχαμε πολύ ελεύθερο χρόνο τις περισσότερες μέρες αλλά τις βόλτες μας τις κάναμε τα απογεύματα.

Έχει μία βδομάδα που τελείωσαν οι εξετάσεις κι ήδη πήγαμε 3 φορές στην θάλασσα. Τώρα όμως έχουμε τις ετοιμασίες του γάμου της μαμάς μου με τον Λάζαρο. Από εχθές το πρωί τρέχουμε στα μαγαζιά και στον χώρο που θα γίνει η δεξίωση και το πάρτι. Αυτήν την στιγμή τρώμε στο εμπορικό κέντρο αφού τελειώσαμε μερικά ψώνια. Ο Λάζαρος με τον Νίκο αγοράζουν κουστούμι.

Σε 5 μέρες είναι η μέρα που όλοι περιμένουμε. Δεν μπορώ να πω ο καιρός πέρασε σχεδόν γρήγορα σε σύγκριση με πέρσι. Έγιναν πολλά αυτόν τον χρόνο, τώρα που το σκέφτομαι. Ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα δεν θα φανταζόμουν έτσι την ζωή μου. Όμως όλα για καλό γίνονται. Η έτσι λένε τέλος πάντων.

"Τι σκέφτεσαι Έλλη?" η φωνή της μαμάς μου με βγάζει απο τις σκέψεις μου.

" Μμμ όχι κάτι συγκεκριμένο. Γενικά ότι συνέβει τον τελευταίο χρόνο. Πολλά γεγονότα σε τόσο λίγο διάστημα και έχουμε κι τον γάμο." της λέω κλείνοντας της το μάτι και δαγκώνω την τελευταία μπουκιά του μπέργκερ μου.

"Έχουμε κάτι άλλο να κάνουμε?" την ρωτάω και βλέπω το ήδη χαμογελαστό της πρόσωπο να με κοιτάει.

"Όχι τελειώσαμε για σήμερα. Μπορούμε να κάνουμε καμιά ακόμη βόλτα αν θες η πάμε κατευθείαν σπίτι. Εσύ αποφασίζεις." μου λέει περιμένοντας την απάντηση μου. Σκέφτομαι τον Νίκο. Κοιτάω το ρολόι του κινητού μου. Πρέπει να έχουν τελειωσει μέχρι τώρα όποτε θα είναι σπίτι μόνος γιατί αν θυμάμαι καλά ο Λάζαρος έπρεπε να πάει να τελειώσει κάτι εκρεμότητες που έχει με έναν πελάτη που ανέλαβε πρόσφατα.

"Εγώ προτιμώ να γυρίσω σπίτι γιατί ο Νίκος θα είναι μόνος του. Εσύ τι θα κάνεις μαμά?" την ρωτάω και μαζεύω τα πράγματά μου.

"Έχω ακόμα μια μικρή δουλίτσα να τακτοποιήσω και μετά θα έρθω κι εγώ σπίτι. Πήγαινε χωρίς εμένα και φρόνιμα στο σπίτι τα δυο σας!" λέει σηκώνοντας απο την θέση της και κλείνοντας μου το μάτι πριν αρχίσει να περπατάει στην αντίθετη κατεύθυνση. Σηκώνομαι κι εγώ και μετά απο 5 λεπτά περπάτημα βγαίνω απο το εμπορικό και πάω απέναντι στην στάση περιμένοντας το λεωφορείο. Μετά απο επιτέλους 15 λεπτά είμαι στο λεωφορείο, ακούγοντας την μουσική μου και ξεμπλέκοντας τα ακουστικά κάθε λίγο κι λιγάκι. Βλέπω το όνομα του Νίκου στην οθόνη να με παίρνει τηλέφωνο.