Σ'αγαπω!

Κεφάλαιο 30

Κοιμόμουν σαν μωρό. Ονειρευόμουν ακόμα ότι ήμουν στο πάρκο κι έκανα κούνια. Ναι κούνια κι το καλύτερο απ'όλα ήταν ότι κάποιος μου έδωσε δωρεάν πίτσα. Τι καλύτερο όνειρο από αυτό. Κι όμως δεν άργησε να τελειώσει. Κάποιος με κουνούσε βίαια και άκουγε μια φωνή στον ύπνο μου να μου λέει ξύπνα. Επειδή ακόμη ονειρευόμουν είδα στον ύπνο μου τον Νίκο να έρχεται με ένα χαμόγελο κοντά μου να μου παίρνει την πίτσα απο τα χέρια και να την τρώει μπροστά μου και εγώ να βάζω τα κλάματα για κάποιον λόγο. Στάνταρ για την πίτσα ΜΟΥ!

" Ξύπνα Έλλη!!" ακούω την φωνή του Νίκου να φωνάζει κι ανοίγω τα μάτια μου. Βλέπω τον Νίκο να με κοιτάει. Απλώνω το χέρι μου χωρίς να σπάσω την οπτική επαφή μας κι βρίσκω το κινητό μου δίπλα μου, το ανοίγω και βλέπω την ώρα. 8 το πρωί. Ναι καλά είδα 8 το πρωί αλλά εμείς δεν έχουμε πια σχολείο γιατί υποτίθεται ότι ετοιμαζόμαστε για εξετάσεις.

" Νίκο πες μου ότι έχεις έναν καλό λόγο που με ξύπνησες γιατί αν και σε αγαπάω θα σε βρίσω άσχημα." του λέω και εκείνος σηκώνει το φρύδι του. Τι να κάνω ο ύπνος είναι το παν για μένα αν και δεν το πολυ δείχνω. Σιν είμαι κι στις μέρες μου.

" Χρειάζομαι την βοήθεια σου. Ξέρω ότι γράφουμε σε μια βδομάδα αλλά χρειάζομαι βοήθεια σε όλα τα μαθήματα. Δεν θέλω να μείνω στην ίδια τάξη. Δεν θέλω να είσαι η μόνη που θα προχωράς μπροστά ενώ εγώ θα μένω πίσω. Εξάλλου εσύ ξέρεις κι κάτι παραπάνω. Εγώ δεν πρόσεχα καθόλου στην τάξη.

" Νίκο είσαι ένα χρόνο μεγαλύτερος απο εμένα." Του υπενθυμίζω ρολάροντας τα μάτια μου.

" Δεν έχει σημασία! Με όλο κι κάτι μπορείς να με βοηθήσεις, να μου δείξεις τα βασικά." με παρακαλεί πέρνωντας τα χέρια μου στα δικά του. Αχ πόσο χαριτωμένος είναι μωρέ. Πόσο θέλω να του πω ναι... όμως όχι συγκρατήσου Ελισάβετ. Μην χάσεις το μυαλό σου.

"Νίκο αν όντως θες να σε διδάξω τότε είναι σίγουρο πως θα μείνεις στην ίδια τάξη. Ξέρεις πόσο άσχετη είμαι. Το παραδέχομαι είμαι έξυπνη κι τα πιάνω γρήγορα αλλά μέχρι εκεί. Δεν είμαι σίγουρη ότι θα περάσω εγώ η ίδια!" του λέω και είμαι έτοιμη να βάλω τα γέλια για έναν άγνωστο λόγο.

" Προτιμώ να το ρισκάρω." συνεχίζει να λέει κοιτώντας με βαθιά μες τα μάτια. Αχ αχ αυτά τα μάτια του. Γαμώτο Νίκο!

" Μην το μετανιώσεις μετά η λες ότι δεν στο είπα." του λέω ηττημένη. Εκείνος χαμογελάει πλατιά και μου δίνει ένα πεταχτό φιλί.

" Είσαι ένας άγγελος!" μου λέει τρυφερά χαϊδεύοντας μου τα μαλλιά κι εγώ κοκκινίζω.

" Ε όχι κι άγγελος!" του λέω γελώντας χαριτωμένα.Εκείνος γελάει λίγο κι μου πειράζει την μύτη.

"Τώρα πάμε κάτω να φάμε." λέει κι τον ακολουθώ. Κατεβαίνοντας τις σκάλες βλέπω τον Λάζαρο να διαβάζει την εφημερίδα του καθώς απολαμβάνει τον καφέ του ενώ η μαμά μου μόλις τελείωσε το να σερβίρει το πρωινό. Ξέχασα εκείνοι ακόμα δουλεύουν.

"Καλημέρα." λέω κι ο Λάζαρος γνέφει κοιτώντας την εφημερίδα του κι η μαμά μου, μου χαρίζει ένα χαμόγελο. Κάθομαι στον πάγκο κι ο Νίκος ακριβώς δίπλα μου. Όταν πια η μητέρα μου τελείωσε κι κάθισε δίπλα στον Λάζαρο ήμασταν έτοιμοι να φάμε.

" Η Έλλη συμφώνησε να γίνει η δασκάλα μου στα μαθήματα." Ανακοινώνει στο άκυρο πριν καν βάλω την πρώτη μου μπουκιά στο στόμα. Έμεινα στην κυριολεξία κάγκελο. Έτοιμη για φωτογραφία χε χε.

" Αυτό είναι υπέροχο! όμως Νίκο δεν θα είναι λίγο δύσκολο μιας κι η Έλλη είναι ένα χρόνο μικρότερή σου? Αν έχεις προβλήματα στα μαθήματά σου μπορούμε εγώ με τον πατέρα σου να φωνάξουμε κάποιον να σε βοηθήσει." λέει η μητέρα μου κι αμέσως μετά αρχίζει κι τρώει.

" Όχι δεν χρειάζεται. Πραγματικά πιστεύω ότι η Έλλη είναι πιο κατάλληλη για να με βοηθήσει. " λέει χαμογελώντας κι ο μπαμπάς του ξεροβήχει.
"Εμ, αν η Ελλη δεν εχει αντιρρηση να σε βοηθησει Νικο." Λεει με σοβαρο τονο στην φωνη του καθως με κοιταει.
"Αν υποσχεθει να με ακουει." Λεω κι βλεπω τον Νικο να γνεφει κατευθειαν χαμογελωντας. Μετα απο αυτο τρωμε το πρωινο μας και οταν τελειωνουμε ανεβαινουμε εγω με τον Νικο πανω στο δωματιο μου.
"Λοιπον..." του λεω καθως περνω ενα απο τα βιβλια του που βρηκα μπροστα μου και καθομαι στο κρεβατι μου κανοντας του νοημα να κατσει διπλα μου.
"Τι ξερεις απο Αρχαια?" Τον ρωταω κι τον κοιταω καθως καθεται.
"Εμ...μονο το ονομα?" Λεει αθωα κι οταν τον κοιταω με δολοφονικο βλεμμα μου σκαει ενα χαμογελο.
Ωραια εχουμε πολυ δουλεια μπροστα μας....

Hello! Λοιπον δυστυχως στο επομενο κεφαλαιο σκεφτομαι να τελειωσω την ιστορια αλλα μην ανησυχειτε υπαρχουν πολλες εξελιξεις ακομα οποτε θα γραψω κι δευτερο βιβλιο που θα λεγετε Σ'αγαπω  εις διπλουν.Οχι κι πολυ δημιουργικος τιτλος χδ ομως η Ελλη κι ο Νικος δεν θα ειναι οι μονοι πρωταγονιστες ;) Ενα ευχαριστω σε οσους διαβαζουν την ιστορια μου !<3