NOBRAN MAFYA {2.BASKI} &TAM HALİ&

27♠️

Ecel'in Ağzından

Babaların Babası beni neden çağırmıştı acaba? Her zaman buluştuğumuz depoya acilen gitmemi söylemişti. Bu kadar acil olan neydi? Depoya girdiğimde tüm saygımla ona selam verdim.
"Babaların Babası bu kadar acil olan konu nedir?"
"Sakin ol Ecel, geç karşıma. Anlıyorum ki Nobran Mafya senin bu aceleciliğinden faydalanıp seni alt ediyor her seferinde." Sinirle yumruğumu sıkıp siyah, deri koltuklardan birine geçtim. Nobran Mafya'nın benden daha güçlü olması sinirlerimi bozmuştu. Babaların Babasının tam karşısına oturdum. Elindeki cam kristali bana uzattı.

"Bu kadar sinir iyi gelmez. Al şunu iç biraz." Tek yudumda bardaktaki içkiyi bitirdim.
"Seni buraya neden çağırdığımı merak ediyorsun, değil mi? Merakını hemen gidereyim."
"Nobran Mafyadan intikam almanı sağlayacağım desem?"
"Nasıl olacak bu?"
"Onu öyle bir tuzağın içine sürükleyeceğim ki kendisi bile şok olacak."
"Bunu yaptığınıza göre Nobran Mafya sizi, çok sinirlendirmiş olmalı."
"Evet hem de, çok. Bana itaatsizlik yaptı ve bunun bedeli ağır olacak. Bana en iyi sen yardımcı olabilirsin."

"Teşekkür ederim Babaların Babası senin yüzünü kara çıkarmayacağımdan emin olabilirsin."
"İnşallah Ecel, eline yüzüne bulaştırma da." Bu cümleye takılıp, keyfimi bozmasına izin veremezdim. Gün benim günümdü. Nobram Mafya'yı çamurun içine sokmak büyük zevk olacaktı. Babaların Babası içkisinden bir yudum aldıktan sonra,

"Avukat hanıma zarar verip Nobran Mafya'nın üzerine atacaksın. Ama avukat pek evden çıkmıyor Ecel. Ona nasıl zarar verip Karan'ın üzerine yıkabiliriz onu düşün. Öyle bir plan yapmalısın ki, çıkışı olmamalı kurtuldukça daha batmalı." dedi.

Çok acımasız görünüyordu, bastonunu daha sıkı, tutuyordu. Gözleri intikam hırsıyla keskindi. Babaların Babası Nobran Mafya'ya çoğu defa kızmıştı ama hiç bu kadar kinlenmemişti.
"Babaların Babası bence olaya kaza süsü verelim. Nobran Mafya'nın eşyalarını olay yerine bırakıp bir de onun ağzından not yazdık mı tamamdır."
"İyi fikir, Ecel aferin kafan çalışıyor. Bir de icraata geçirirsen görevini başarıyla tamamlarsın."

"Tamam Babaların Babası. Ben hazırlıklara hemen başlayayım izninle." Bu belki de Karan'a karşı kazandığım ilk ve mutlak bir zafer olacaktı. Planın tüm detaylarını düşünüp gece olmasını bekledim. Vakti geldiğinde adamlardan birini çağırdım.

"Abi avukatın numarasını bulduk, buyur." Bana getirilen numarayı tuşladım. telefonu açan kadının sesi oldukça bitkindi.
"Efendim?"
"Eğer yanında biri varsa sakın çaktırma. Ecmel Saygıner'in yerini biliyorum. Yalnız değilsen, tek başına olacağın bir yere geç. Adresi veriyorum."

"Hayır hayır yalnızım lütfen yeğenimin yerini söyleyin."
"Eğer yalnız değilsen, beni herhangi bir şekilde kandırıyorsan..."
"Yemin ederim tekim. Lütfen adresi, verin polise de gitmeyeceğim tek geleceğim."

Kimsenin olmadığı sessiz dağlık bir adresi, verdim. Orada evin olup olmadığını bile bilmiyordum. Has adamlarımdan Halil, Babaların Babası'nın gönderdiği Nobran Mafya'ya ait birkaç eşyayı getirmişti. Yola çıkıp verdiğim adrese gittim. Meraklı bekleyişin ardından, bir aracın bize yaklaştığını gördüm. Halil'e arabayı karşıdan gelen araca sürmesini söyledim. O da saniyeler içinde büyük bir süratle arabaya çarptı. Araba haşat olmuştu. Avukat direksiyona başını çapmıştı. Bilincinin kapalı olduğu belliydi. Burnundan kan geliyordu. Karan'ın eşyalarını arabaya koyduktan sonra Halil'den kağıt kalem isteyip şunları yazdım.

O küçük aklınızla beni yakalamaya mı çalıştınız? Yazık size... Eğer peşimi bırakmayacak olursanız herkesin canı yanar bunu böyle bilin.

Notu arabanın bir köşesine sıkıştırdım. Zafer gülüşüm tüm çehreme yayılmıştı. Nobran Mafya bu belayı nasıl def edecekti? Sabah Babaların Babası arıyordu.

"Şaşırttın beni Ecel. Avukat, yoğun bakımdaymış ve tam da istediğimiz gibi bunu yapanın Nobran Mafya olduğuna kesin gözüyle bakılıyor. Aferin iyi iş çıkardın ama görevin bitmedi. Senden küçük, bir şey daha isteyeceğim."

"Nedir Babaların Babası emret."

"Karan bugün, Ecmel'i tuttuğu evde yardım kuruluşu için düzenlediği bir davet veriyor. Ecmel'e gidip teyzesinin durumundan bahsedeceksin ve tıpkı medya gibi Karan'ın üzerine atacaksın suçu."

"Efendim Ecmel'in bana güveni kalmadı. Katiyen, inanmaz."

"Ecmel sana değil delillere, inanacak her yer bu haberle çalkalanıyor. Dediğimi yap sen."

Dediği saati bekleyip davetin verildiği eve gittim. Kalabalıktan faydalanıp içeri girdim. fotoğraflar, haber kaynakları her türlü belgeyi sununca Ecmel'in bana inanması Babaların Babası'nın dediği gibi kaçınılmaz oldu.

Umarım Ecmel yüzümü kara çıkarmazdı. Duvarın köşesine sinmiş, dört gözle Ecmel'i bekliyordum. Sonunda Ecmel adım adım, Karan'a yaklaşıyordu. Karan onu görünce ne yapacağını bilemedi. Ecmel ise sen bittin der gibi bakıyordu. Bu iş, bu kadardı haydi Ecmel göreyim seni diye mırıldandım...

32. Bölüm Ecmel'in Ağzından

Salondaki herkes tıpkı benim gibi Karan'a odaklanmıştı. Karan simsiyah korku dolu gözlerle bana bakıyordu. Salih yanıma telaşla geldi ve beni odaya götürdü.
"Küçük hanım neden gittiniz oraya. Abim size, çok kızacak." dedi. Umurumda değildi. Kısa bir süre sonra Karan öfkeyle odaya daldı.

"Sen laftan anlamaz mısın velet? Beni sınamaya mı çalışıyorsun?" dedi. Ve ;
"Salih git şu misafirlere bir şeyler yap ve uydur davet bitti." dedi Salih onu başıyla onaylayıp gitti. Ben bağırarak;

"Teyzeme nasıl yaptın bunu. Neden yaptın? Neden?" Karan kollarımı sıkıca kavrayıp beni sarstı.
"Bana bak velet. Sabrımı daha fazla zorlama. Sana kaç defa söylemem gerek? Hem teyzenin aşk acısını bu kadar önemseyeceğine kendi haline bir bak istersen. Yanımda tutsak olsun." dedi. Ben bağırmaya devam ederken Karan tüm şaşkınlığı ile beni izliyordu.

"Hala inkar ediyorsun. Sen nasıl bir insansın? Teyzeme nasıl kıydın?" diyerek omzuna vurup mafya adamı Ecel'in bana verdiği gazeteyi ona verdim Karan ağır bir küfür salladı. Mert'i aradı. Sürekli bağırıp çağırıyor ona lanetler yağdırıyordum. en sonunda Derya geldi bana sarıldı. Ne zaman geldiğini bilmesem de huzurla ona sarıldım.

"Derya teyzem, teyzem...." derken o bana sımsıkı sarıldı ve;

"Şişttt biliyorum canım teyzen iyi olacak hadi gel sana ağrı kesici iğne yapalım." dedi ben hala teyzem teyzem diye sayıklarken Derya koluma ağrı kesiiyi çoktan vurmuştu.

Uyandığımda Derya;
"Daha iyi misin Ecmel?" dedi.
"Teyzem teyzem o teyzemi öldürmeye çalıştı Derya. Söz vermişti ona zarar vermeyecekti." diyordum bir yandan da akan göz yaşlarım ile. Derya ;

"Karan hep evdeydi, sen de biliyorsun. Ve o verdiği sözden dönmez biliyorsun." dedi. Düşününce mantıklıydı Derya devam etti.
"Dellilere, göre Karan'ın kendisinin yaptığı söyleniyor. Güya not bırakmış. Karan zeki biri Ecmel kimliğini gizlemek için bu kadar uğraşırken, hadi yaptı diyelim neden not bıraksın." dedi

"O zaman bu kötülüğü teyzeme, kim yaptı ve Karan'a attı?" dedim Derya nefret dolu gözlerle ;

"Babaların Babası bence. O her şeyi yapar bize de yaptı." dedi
"Size ne yaptı ki?" dedim. Derya anlatmaya başladı.