NOBRAN MAFYA {2.BASKI} &TAM HALİ&

26♠️

Karan'ın Ağzından

Bu lanet baş ağrısı ne zaman kesilecekti?
Gözlerimi araladığımda Alev'i yatakta yanımda görmem bir oldu. Kahretsin, dün yine barda içkiyi fazla kaçırmıştım. Sonrası belliydi zaten. Yataktan kalkıp gömleğimi giydikten sonra düğmelerimi iliklerken Alev yanıma gelip bana sarılmaya kalktı. Kendimi geriye çektim.
"Şu sulu hareketlerini bırak, üstünü giyin git."
"Yakışıklım sabah sabah bu ne sinir? Dün hiç de öyle demiyordun."
"Alev beni sinirlendirme, giyin ve git."
"Ah, bu yakışıklı çok da sert adam tam benim tipim." deyip bir yandan da üstünü giyiniyordu. Yanağıma öpücük bırakıp;

"Her zaman beklerim." diyerek odadan çıktı. Dün Ecmel'in in sözleri çok ağır gelmişti. Kendimi bara bırakıp bir nevi gerçeklerden kaçarak içkiye verdim kendimi. Alev fırsatı kaçırır mıydı? Kravatımı da takıp kahvaltıya indim.

Ecmel'in soğuk tavırları beni hırslandırdı iyice. Mert'in yanına hastaneye gidip biraz kafa dağıtabilirdim. Düşüncesiyle oraya doğru yol aldım. Yoldayken Babaların Babası aradı.

"Her zaman buluştuğumuz depoya gel, seninle konuşacaklarım var."

"Önemli değilse sonra, konuşsak?"

"Bir an evvel depoya gel." diyerek kapattı. Elimi camdan çıkarıp rüzgarın keyfini çıkardım. Bir tek onlara sahiptim şu koskoca dünyada zaten. Depoya gelince Babaların Babasına selam verdim, o da başıyla onayladı. Karşısına geçtim. Dün gördüğüm gazete sayfasını bana fırlattı.

"Böyle giderse kimliğin açığa çıkacak, tüm planlarımız da bozulacak Nobran Mafya. O asi kız başına iş açacak."

Ben diyorum ki o asi, kızı ikna edelim. Biraz da korkutursak, kimseye bir şey söyleyemez. Söylese de ispat edemez. Onu serbest bırakmalısın."

Nedense Ecmel'i bırakmak istemiyordum. Onu yanımdan ayırmayı hiç istemediğimi fark ettim.

"Ben öyle düşünmüyorum Babaların Babası. Sen kendi ağzınla söyledin asi kız diye. Bütün planları alt üst edebilir salıverirsek." Babaların Babası nadir bir şeyi yaparak bana adımla seslenerek;

"Karan bu kızı, neden yanında istiyorsun yoksa ona aşık mı oldun? Eğer öyleyse yıllar önce bana verdiğin söze ihanet etmiş olursun. Bu plan her şeyden önemli değil miydi? Öyle dememiş miydin? Hayatından bile önemliydi hatta."

"Hala öyle Babaların Babası. Hem ben aşka inanmıyorum biliyorsun. Sadece o baş belası velet başımıza iş açar diye endişeleniyorum."

"Sen merak etme Nobran Mafya. Ben artık insan sarrafı oldum. Bu kız zor, belli ama üstesinden geliriz. Kızı en yakın zamanda serbest bırak kaldığımız yerden sorunsuz halledelim şu işi. Bu asi kız geleli pürüzler çıkıp durdu."

"Ama Babaların Babası..."
"Konuşma bitmiştir Nobran Mafya."
"Bu söylediğini kabul etmiyorum Babaların Babası üzgünüm." diyerek depodan ayrıldım. Arabanın yanına geldiğimde hırsla saçlarımı karıştırdım. Neden Ecmel'i bırakmak istemiyordum? Aklımın uydurduğu hiçbir bahanelerin hiçbiri inandırıcı değildi. Ne yapacağımı bilmez halde Mert'i aradım.

"Mert kardeşim, Babaların Babası Ecmel'i bırakmamı istiyor ama yapamam."
"Karan dur ne diyorsun, hiçbir şey anlamadım ne bırakması? En iyisi hastaneye gel, konuşalım."
"Tamam kardeşim." Yolda düşündüğüm tek şey Ecmel'den nasıl ayrılacağımdı.

"Hoş geldin kardeşim. Şu olayı adam akıllı anlat bakalım." dedi Mert. tam o sırada çalan telefonla konuşmamıza ara verdim. Arayan Salih'ti.

"Abi nasıl söylesem, şey abi..."
"Uzatma da söyle Salih, ne oldu?"
"Abi Babaların Babası'nın emriyle küçük hanımı salıverdik. Bırakmamızı istedi biz de karşı gelemedik, yapmak zorunda kaldık özür dilerim abi."