The Unlucky Pick

CHAPTER 8 || Friends? ||

Chapter  8

VINCE’S POV

Naalimpungatan ako sa pag-vibrate ng phone ko. Istorbo sa pagtulog e. Iminulat ko ang aking mata and everything came rushing back. The heated argument with Erin dahil sa crumpled paper na nagdulot ng pag-Kick out ni Mr. Sandoval sa amin, sinundan pa ng pag-iingay ko sa hallway, ang pagsugod ni Mrs. Hitler at ang pagka-trap namin sa janitor’s closet!

Nahinto lang ako sa pag-iisip ng may gumalaw sa balikat ko. Tiningnan ko kung ano-ahh-sino pala.

Walang iba kundi si Erin na prenteng natutulog na may ngiti sa labi. Isang nakakahawang ngiti at hindi ko namalayang nakangiti na rin ako. Kinuha ko yung eyeglass niyang malapit ng malaglag baka mabasag pa. And just then at that moment I couldn’t take my eyes off her cute, innocent, and beautiful face. Hindi mo aakalaing sa likod ng big eyeglasses ay isang magandang babae, probably the most beautiful girl he had set his eyes on. And he can’t have the courage to wake her up. Hindi niya alam kung anong nangyayari sa kanya at that instant, basta ang alam lang niya ay masaya siya na ang cute na babaeng ito ay natutulog ng mahimbing sa balikat niya. He felt pride swelling within him and his mind is shouting.

“SHE’S THE ONE.”

Ano daw? Hindi pwede ito, as far I know hours ago ito ang pinaka-ayaw kong tao sa mundo. And now , she’s the one na. Aaahhh… it’s funny how our feelings play with us. You can’t do anything! But no she can’t know and I honestly don’t like this. Mawawala rin ‘to. Not her. Not Erin Grace Valderama. Not my enemy…

At nag-vibrate uli si phone. May tumatawag. Si Joco.

“Hello pare, napatawag ka?” pagtatanong ko.

“Hoy Vince! Nasaan ka ha? Kanina ka pa hinahanap ni Mr. Sandoval kayo ni Erin. Galit si Sir dahil hindi niyo sinipot sa Principal’s office.” – JOCO.

“Shit. Damn! Shit.” Napalakas ata dahil napamulat si Erin. Nagising ata. Nakukunot ang noo at parang litung-lito.  And I don’t know why but I find that frown rather attractive. 

Shut up mind.

After a few minutes ng pag-iinternalize.

 “ Aaaghhh…anong oras na? Ogre! Pahamak ka talaga. Such a walking,talking DISASTER.” Sabay tingin sa akin ng galit na galit. And there she’s back! The feisty and stubborn Erin. Bumalik na lang kaya ito sa pagtulog, mabuti pa. I thought.

“Vince? Viiinnnnnce???? Still there?” Nakalimutan kong nasa phone pa pala ako.

“Yes pare and I need help. We’re trap inside the janitor’s closet.” – ako.

“Janitor’s closet? Anong ginagawa mo dyan ha. Nagsawa ka na sa kwarto mo? Ay…teka, wait, you said we, sinong kasama mo?” Ususero din itong si Joco. Sasagot na sana ako ng mag- wave 2 sa litanya niya si Erin.

“Vince ikaw ungas ka kapag hindi tayo makaalis dito ng ilang minuto pa. Mapapatay na kita. I swear pagsisihan mo ang araw na nakilala at kinalaban mo ako. Naku kapag may nakaalam nito. Baka ano pa isipin nila, tapos pagagalitan pa tayo…dagdag parusa na naman at tsaka anon a lang iisipin ni mo—“

Hindi pa ‘yan matatapos sa mga sasabihin kapag hindi ko tinakpan bibig niya. Hysterics na siya I know. Ibinalik ko ang atensyon ko sa phone habang ang isang kamay ay nakatakip pa rin sa bibig ni Erin. Mas malakas pa rin ako sa kanya kahit magpumiglas siya.

“O pare, narinig mo yun lahat. Siguro naman kilala mo na kung sino kasama ko.” – ako.

“Well, iisa lang naman ang alam kong kinakalaban at kaya kang pagsalitaan ng ganya. Si Erin!” – Joco.