[Book 2] Mysteries of Jansport High School: Realm of Raef

Chapter 8*

*Cody's POV*

September 22, 2013 - Sunday.

Aw, my head. Nasaan na ba ako? Nasa bahay? Pagkatanggal ko ng kumot sa ulo ko. "Saan ka nagpunta kagabi?!" sigaw sa akin ni Mom sabay... AAAAAAAARRRRRRAAAAAAAAYYYYY! hinila tenga ko. "Eh kasi naman po..." ieexplain ko sana kaso... "Mamaya ka na mag-explain, maligo ka na't sisimba pa tayo. I'm dealing with you later..." sabi ni Mom sabay labas ng room ko. -______- :(

"What does the fox say? DING-DING-DING-DING-DING..." nagring phone ko sabay sagot. "Hello?" sagot ko. "Hey Cody!" sabi ni Kelvin. "O Kelv... musta na?" sabi ko. "Eto... umayos-ayos na condition ko, akala nga nila na patay na nga talaga ako..." sagot niya.

Me: Ano bang nangyari sa iyo all this time?

Kelvin: I was... uh... missing in action.

Me: Saan?

Kelvin: Somewhere, or should I say... some time.

Me: Some time?! Time traveling?

Kelvin: Siguro. Basta ang hirap i-explain through words.

Me: E sino yung kasabay naming Kelvin kahapon pag-uwi? Sino yung Kelvin na hinunting pa nina Daniel kahapon sa sementeryo?

Kelvin: That was... fake copies of me. Brought by the King of Raef.

Me: Sabi na nga ba. Wait, did you actually see him?

Kelvin: To be honest, he's everywhere. Taking my image as his.

Me: O? -- "CODY! BILISAN MO DYAN SA KWARTO MO!"  sigaw sa akin ni Mom na galit na sabay patak sa phone ko. "Opo!" Shoutback ko. Pagkakuha ko ng phone ko ay natapos yung call. Hmmm... so the king's pretending to be Kelvin. Tumungo na ako sa banyo at naligo. Nag-ayos. Umalis. Sumimba. Umuwi.

Pagdating namin sa bahay ay ako'y umupo muna sa living room kasi may punishment pa nga pala ako. "Ngayon, i-explain mo kung bakit naglayas ka kagabi?" galit na sabi ni Mom...

"Eh kasi ganito po yun... Nakita niyo na nga po akong pumasok ng bahay, di ba? Lumabas uli ako kasi papapasukin ko na dapat si Daniel sa loob. Pero may tiningnan pa kami dun sa kanto. Nang nakita namin yun, may biglang kakaibang nangyari. Etong isa pa po naming kaibigan, si Kelvin, namatay na raw ayon sa girlfriend ko. Nakalimutan ko pong magpaalam sa inyo nung sumakay kami ng jeep patungo sa kanila. Nang nakita namin yung kabaong, walang laman kaya pinaghahanap-hanap pa namin. Napadiretso po kami sa sementeryo kung saan namin siya natagpuan. Hindi ko na po alam yung sunod..."

"Yun na yun? Dahil sa inaakalang patay?" sabi niya. Sumagot ako, "Opo." Huminahon na siya sabay sabi, "Eh ba't di ka nagpaalam agad? Nag-alala pa ako sa iyo... Ohsiya, simpleng punishment na lang, grounded for the day." Sigh of relief. Wew. Buti na lang. Pero weird, she accepted that reasoning.

"Magpalit ka na nga ng damit at gawin mo na ang gusto mong gawin sa kwarto mo... mag-laptop, mag-iPad, manuod ng TV..." sabi niya nang biglang nagmulat mga mata ko... Manuod ng TV?

"Ma, wala naman akong TV sa kwarto..." sabi ko. "Wala ba? Sorry, nagkamali lang ako ng sabi..." sabi niya. I let it go. Umakyat na ako sa kwarto ko... "Ai, phone ko, nasa baba pa," naalala ko lang pagkababa ko. "Ma?!" tinawag ko uli nanay ko.