'มอง มองอยู่นั้นแหละ เดี๋ยวเขาก็พรุนพอดี'
'ยัยเวอร์'
'ไม่เวอร์หรอกค่ะคุณปาร์คจีมิน ถ้าตาแกมันเป็นเลเซอร์นะ จอนจองกุกไหม้ไปแล้ว'
จีมินไม่สนใจเสียงของเพื่อนตัวเอง ตาเล็กยังคงจ้องไปยังร่างสูงของจองกุกที่กำลังเล่นบาสอยู่ในสนาม คำว่าจ้องของจีมินก็คือจ้องเฉยๆ แววตาไม่ได้แสดงว่ารักใคร่อะไรมากมาย แค่มองก็พอแล้ว ดูเหมือนเป็นคนมักน้อย แค่ได้รักก็พอใช่ไหม ความจริงแล้วมันก็ไม่เชิงหรอก แต่จีมินไม่อยากออกตัวแรงเพราะนอกจากจองกุกจะเป็นหนุ่มฮอตของโรงเรียนแล้ว เส้นขนานขนาดใหญ่ที่มันขวางจีมินก็คือ จอนจองกุกไม่ชอบผู้ชาย
เรื่องรสนิยมรักเพศเดียวกันไม่ได้แปลกสำหรับคนสมัยปัจจุบัน จะบอกว่าจองกุกหัวโบราณก็คงไม่ผิด ความรักมันบังคับกันไม่ได้ จีมินก็เลยได้แค่มองแบบนี้ไง
'ถามจริง จะมองอยู่แบบนี้จริงๆหรอ' ลีซูมิน เพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของจีมินถาม
'อืม นอกจากมองแล้วทำอะไรได้ล่ะ' จีมินพูดท่าทีสบายๆไม่ได้แคร์อะไรมากมายเท่าไหร่ ความรู้สึกตอนนี้มันก็แค่ชอบ แต่ในอนาคตจะเป็นไงค่อยว่ากันอีกที ซูมินเป็นเพื่อนกับจีมินย่อมรู้ดีว่าทำไมเพื่อนถึงเอาแต่มองแบบนี้ ได้แต่ภาวนาให้จองกุกเปลี่ยนความคิดอย่างเดียว
.
ปึก!
"ใจเย็นเพื่อนฝูง เดี๋ยวก็เมาหรอก"
"เมาก็ดี คืนนี้กูนอนนี่นะ" ว่าจบก็กระดกแอลกอฮอล์เข้าปากอีกแก้ว
"ให้กูเดานะ เรื่องเดิมของคนๆนั้นอีกละสิ"
"เออ!"
"แฟนมึงล่ะ"
"เห็นบอกไปทำรายงานกับเพื่อน" นัมจุนพยักหน้ารู้เรื่อง ตายังมองเพื่อนที่กรอกเหล้าเข้าปากไม่หยุด
