.
"จะถึงไหมเนี่ย ทำไมอยู่สูงจัง.." นิ้วสั้นสะกิดสันหนังสือที่อยู่เหนือหัว หนังสือที่อัดแน่นเรียงกันอย่างเป็นระเบียบแรงสะกิดอันน้อยนิดไม่ทำให้มันขยับแม้แต่น้อย ถ้าสูงกว่านี้อีกสักนิดก็คงดี คนตัวเล็กได้แต่บ่นในใจปลายเท้าก็พยายามเขย่งให้สูงขึ้นอีก อีกนิดนึง อีกนิดเดียว...
"อ๊ะ!"
พลั่ก!!
พอรู้สึกถึงลมร้อนเบาๆบริเวณต้นคอด้านหลังทำให้คนตัวเล็กรีบหันไปผลักคนที่ยืนซ้อนหลังอยู่ทันที
"ตกใจหรอโทษที ให้ช่วยไหม" คนมาใหม่ยิ้มกว้างชี้นิ้วไปที่หนังสือด้านบนประกอบคำพูด คนตัวเล็กก้มหน้ามองพื้นมือเล็กดันแว่นตาหนาให้เข้าที่ ร่างสูงยกยิ้มอีกครั้งเขย่งเท้าเล็กน้อยก็สามารถหยิบหนังสือที่คนตัวเล็กพยายามหยิบอยู่นานได้
"ขะ ขอบคุณนะ" คนตัวเล็กรีบคว้าหนังสือจากมือหนาแล้วก้มหน้าวิ่งออกจากชั้นหนังสือทันที ทิ้งคนตัวสูงที่ยิ้มอย่างอารมณ์ดีไว้
.
"ยิ้มอะไร หือ?"
"ป่าว"
"ป่าวได้ไงก็เห็นว่ายิ้มอยู่หรือแอบคิดถึงใครอยู่"
"ไม่ๆ ไม่ใช่นะ เราแค่.. แค่นึกถึงวันแรกที่เจอกับจองกุกน่ะ" จีมินรีบโบกมือปฏิเสธเสียงดัง จองกุกยีหัวคนตัวเล็กอย่างหมั่นเขี้ยว
"ที่ห้องสมุดน่ะหรอ จะว่าไปพอคิดถึงแล้วก็ตลกดีเหมือนกันนะ ตอนนั้นหน้าจีมินเหวอมากเลยอ่ะ ฮาๆ"
"ก็คนมันตกใจหนิ ใครก็ไม่รู้มายืนใกล้ๆเป็นใครก็เหวอทั้งนั้นแหละ" ยู่หน้าให้ร่างสูงแล้วหยิบหนังสือออกจากกระเป๋ามาอ่านใกล้จะสอบแล้วอ่านสักหน่อยเตรียมพร้อมไว้
"ตอนนี้ไม่ใช่ใครก็ไม่รู้แล้วนะ" จองกุกวางกระเป๋าทิ้งตัวลงข้างๆจีมิน ตอนนี้ทั้งสองนั่งอยู่บนโต๊ะหินอ่อน ลมเย็นๆบวกกับเสียงที่เงียบสงบทำให้จองกุกอยากจะนอนมันตรงนี้ จีมินนี่เก่งจังอ่านหนังสือในที่แบบนี้ได้เป็นเขาคงหลับตั้งแต่ยังไม่ทันเปิด มองใบหน้าหวานที่ถูกซ่อนใต้แว่นตาหนาอย่างหลงไหล ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่ชอบมองแก้มใสๆตาเล็กๆปากบางๆนั้น ตลอดสองเดือนที่คอยตามคนตัวเล็ก
จองกุกมั่นใจในความรู้สึกของตัวเองว่ามันคือความรักแน่นอนแต่มีบางอย่างที่ทำให้เขากังวลอยู่
"พูดอะไรน่ะ เราไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย"
"ก็เป็นสิ" จองกุกกระซิบเสียงเบาใกล้ๆหูคนน่ารักที่จ้องหนังสืออยู่
"มะ ไม่มีซ้อมหรอ" จีมินขยับตัวออกห่างจองกุกเงยหน้าขึ้นมาสบตาสีดำสนิท เปลี่ยนเรื่องทำเป็นไม่ได้ยินที่คนตัวสูงพูดเมื่อกี้ จองกุกเป็นนักร้องของโรงเรียนตอนเย็นจะต้องซ้อมร้องเพลงทุกวัน เขาขอให้จีมินรอกลับบ้านเป็นเพื่อนจะได้ไปส่งคนตัวเล็กด้วย
"หึ มีสิว่าจะไปแล้วเนี่ย เบื่อหรือเปล่ารอทุกวันเลย"
"ไม่เลย จองกุกรีบไปเถอะเดี๋ยวคนอื่นจะรอนะ"
"อืมมมม" จองกุกครางในลำคอพยักหน้าแล้วกวาดสายตาไปรอบๆ จีมินมองตามก็สงสัยไม่เห็นมีอะไรเลย
"มีอะ..."
