Een uitje met de klas!

Part 4

We kochten warme Chocomel! Het  was echt lekker. 'Jumm dit is echt goeie chocomel!' zei Amber die er echt van genoot. 'Ja echt wel!' zei ik. We dronken verder en kregen een koekje die ook al zo lekker was. We keken wat rond later kwamen Steve en zijn vrienden er aan gelopen ze gingen naast ons aan een bankje zitten. Ik keek naar rechts en zag hem zitten, hij zwaaide naar me, en ik zag dat hij bloosde. Dat was raar? Dat deed hij nooit zo? Waarom doet hij dat nu wel? Ik was nogal in de war maar ik zwaaide gewoon terug.

'Zullen we weer op de schaatsbaan?' vroeg Lisa. 'Oké ik vindt het goed!' zegt Amber. 'Wacht wacht! Even nog mijn chocomel opdrinken!' zei ik. Ik slokte me chocomel op en liep met me vriendinnen richting de schaatsbaan! Op onze mooie gehuurde schaatsen, het zag er nogal grappig uit hoe we op die schaatsen liepen. We leken net een stelletje pinguins!

'Heee kijk daar Nicole daar heb je je lover!!' riep Lisa vol enthousiastme. 'Hou je mond!' riep Nicole. Dat was Bart die Lisa bedoelde. Bart die noemde wij de Downie. Omdat hij zo raar en grappig doet, maar hij was lelijk. Hij had veel puisten en een rare kop. Zegde de meeste klasgenootjes en leerlingen uit andere groepen. Maar het was maar een grap wat Lisa zei. Nicole vindt hem de laatste jongen waar hij nooit maar dan ook nooit mee zal daten of mee om zou gaan. Klinkt gemeen maar dat is het niet.

Bart zwaaide naar Nicole en Nicole draaide meteen om en ze schaatste weg. Ze schaatsten naar een andere vriendin van haar. Nicole was best populair in onze klas. Ze was bevriend met iedere klasgenoot. Zelfs met mijn beste vriend Steve. Steve had een grappige bijnaam gekregen. Steve-o. Ik vond het wel iets. De vrienden van Steve vonden mij wel een goede combie voor Steve hadden ze al eerder verteld. Maar ik dacht dat het een grapje was. Maar dat bleek het dus niet te zijn. Dus daar werdt ik weer onzeker over. En ik dacht er nu weer aan. Nu wou ik het echt zeker weten. Vind hij mij nou leuk ja of nee. Maar ik durfde het hem niet te vragen. Maar ik moest me moed bij elkaar gaan zoeken dus ik vroeg me vrienden ten hulp!  Zou het dan nu eindelijk aankomen dat ik z'n vriendinnetje word en hij mijn vriendje? Of zal het vol genante dingen worden?