Koreye Düşen İki Melek

Hayallere ilk adım

Alarmın can alıcı sesiyle yatağımdan fırladım, resmen "beni pencereden at" diye bağırıyordu. Yataktan doğruldum ve yatağın baş ucundaki telefonu elime aldım. Neee 58 cevapsız arama 103 mesaj mı??, ah hepside eda'dan. Hemen eda'ya geri döndüm
"ah kuzum ne oldu ?" diye sordum gerçekten çok merak etmiştim.
"ne, ne, neee... Haberim yok deme sakın" dedi, o kadar hızlı konuşuyordu ki cevap bile veremedim.
" ne ol-"
Sözümü bile bitirmeme izin vermeden hemen devam etti.
"kızım kazandık...
Ka-zan-dık" diye devam etti. Ne ah olamaz cidden kazanmış olamayız.
"oh hayır bu gerçek mi rüya değil dimi" dedim. O kadar heyecanlıydım ki kalbim hawaiye gitmek için can atıyor gibiydi.
"tabikide gerçek. Böyle olmuycak oraya geliyorum by" diyerek telefonu yüzüme kapattı. İnanamıyorum ya gidiyorduk biz güney koreye gidiyorduk :)))
Ah evet olayı baştan anlatmam gerek değil mi?. Ben melek 20 yaşında ünıversite öğrencisiyim, ve tabiki en yakın arkadaşımla korecanız. Üniversiteye başladığımız zaman erasmusla kore'ye gitmeye karar verdik. Fakat okulumuzun programı koreyi desteklemiyordu. O günden sonra sürekli yarışma programlarına başvurduk ama hiç birinde şanslı değildik. En son başvurduğumuz yarışma resmen hayallerimizi süslüyordu. Çünkü yarışmayı kazananlar 1 yıl boyunca Cross Gene üyelerinin yönettiği okulda okuyacaklardı. Vee evet biz CandY'dik (cross gene fandom adı). Bu yarışmayla hayatımız değişecekti. Eda ses, ben ise dans bölümünden başvurduk yarısmaya. Veee biz yarısmayı kazandık. Biz kazandık biiiiz.