Flashback

3.

Ze zuchtte, haalde diep adem en opende de deur van de kamer waar ze eigenlijk nooit kwam. Ze ontweek het altijd, ze had er eigenlijk ook bijna nooit wat te zoeken. Dus waarom zou ze er dan komen als er geen redenen voor was. Ze zette het pakketje verhuisdozen tegen de muur aan en keek in het rond. Franks oude kantoor. Jaren had het staan verstoffen. Als ze al iets nodig hadden vanuit deze ruimte was Wolfs altijd degene geweest die het had gezocht. Ze liet haar hand over het houten bureau glijden en na even twijfelen liet ze zich in de bureau stoel zakken. Een mooi lijstje sierde om een foto van hun twee en stond netjes in de hoek van het bureau. Met een brok in haar keel pakte ze het op en ze blies de laag stof eraf. Alle gevoelens die ze altijd kon onderdrukken kwamen er in een keer uit. 'Mama!' snel veegde ze de tranen van haar wangen en ze slikte de brok in haar keel weg. 'Mama!' hoorde ze weer en voordat ze op had kunnen staan stond de kleuter in haar pyjama in de deur opening.
'Li, ga nou gewoon slapen.' Schudde Eva haar hoofd. Het was al de vierde keer deze avond dat ze uit haar bed was gekomen.
'Li kan niet slapen mama,' op haar blote voetjes liep ze het kantoor in en Eva tilde haar op schoot. 'Wat doe je hier mama?' nieuwsgierig keek ze in het rond. Eva drukte haar dochter dicht tegen zich aan. 'Wies dat?' was haar volgende vraag en ze wees naar de man naast haar moeder op de foto.
'Dat is Frank.' Zei Eva terwijl ze Lilly een kus op haar wang drukte. 'En Frank was een héle goede vriend van papa en mama,' ze had geen idee hoe ze dit anders aan de kleuter kon uitleggen. 
'Ja?' Eva knikte. Lilly legde haar hoofd tegen de schouder van haar moeder aan en luisterde aandachtig.
'Dit huis was vroeger van Frank. Toen kwamen hier nog mensen logeren en lekker eten.'
'Ja dat zegt papa ook.' Knikte Lilly. Dat had ze onthouden. 'Waar is die meneer nu dan?' Eva bleef even stil. Zoals altijd was haar dochter even nieuwsgierig en op dit soort momenten vond ze dat lastig.
'Bij de sterren. Hij is overleden..' zei ze voorzichtig.
'Dood?' Eva knikte. 'Net zoals Kiwi!' Zei Lilly bijna enthousiast.
'Ja, Kiwi is ook bij de sterretjes.' Eva glimlachte en ging met haar hand door de lange sluike lokken van haar dochter.
'Is die meneer ook door de wc gegaan?'
'Nee schat, dan doen we alleen met goudvisjes.' Eva moest moeite doen haar lach in te houden. Ze keek op haar horloge, het was echt al veel te laat voor Lilly. Ze stond op met de kleuter in haar armen. 'We gaan nu écht slapen Li. Morgen is de grote dag!' haar kleine meisje zou naar de grote school gaan.
'Voor het echt hoor mama.' Knikte de kleuter. Ze had al een keer mogen oefenen in haar nieuwe klas en dat was zo goed gegaan dat ze nu voor het echt mocht. Niet meer om te oefenen.
'Voor het echt.' Knikte Eva en ze legde haar dochter in haar bed. De kleuter giechelde en Eva hoorde aan haar dat ze zenuwachtig was. 'Gewoon lekker slapen,' gaf ze Lilly een kus. 'Niet druk maken om morgen, oké.' Lilly knikte.
'Papa moet ook een kusje geven,' zei ze en ze pruilde.
'Papa is nog werken Li, maar hij komt jou een kusje geven als hij thuis is. Als jij al slaapt.' Beloofde Eva.
'Okee..' het was niet het antwoord dat ze wilde horen maar ze wist dat het niet anders was.
'Slaap lekker Li,' Eva gaf haar nog een kus en knipte het nachtlampje uit. 'Droom maar fijn.' De kleuter gaapte.
'Slaap lekker mama.'

Vergeet geen feedback achter te laten!