Flashback

3.9

Na een lange en vooral vermoeide werkdag kon Eva niet wachten om in bed te kruipen. Helaas lag het bed nog bezaaid met schone was dat opgevouwen moest worden, dus besloot ze dat eerst te doen. Anders bleef ze dat ook maar uitstellen. Ze had Lilly net in bed gelegd en de kleuter wachtte nog op een kus van haar vader, dat was al weer te horen aan haar ongeduld. 'Papa!'
'Papa komt zo Lilly,' riep Eva terug.
'Okee!' bevestigde Lilly dat ze het had gehoord en begreep. Toch riep ze binnen een halve minuut nog een keer haar vader. Mevrouw ongeduld. 'Paapaa!'
'Papa komt er aan eendje,' klonk Wolfs van beneden en al snel hoorde Eva hem de trap op lopen en haar kamer binnen gaan. Gefluister en giechel klonk uit Lilly haar slaapkamer en nieuwgierig ging Eva even kijken. In de deuropening bleef ze staan, Wolfs zat op zijn knieën voor het bed en Lilly haar armen klemde stevig om zijn nek.
'Niet smoezen hè.' Lachte Eva. Geschrokken gaf Lilly een gil waarna Wolfs pijnlijk over zijn oor wreef.
'Bedankt, nu is papa doof.' Zei hij serieus en de kleuter gaf hem giechelend een kus.
'Sorry, mama liet Li schrikken!' Wolfs gaf haar een kus terug, waarna Lilly haar vader ook weer een kus gaf. Zo kon dit nog uren doorgaan.
'Klaar met kussen nu.' vond Eva. Zij had haar dochter bijna moeten dwingen haar een nachtkus te geven, want daar had de kleuter helemaal geen zin in gehad. Lilly giechelde terwijl ze zich liet instoppen.
'Slaap lekker eendje.' Wolfs gaf haar nog een laatste welterusten kus waarna hij het nachtlampje uitknipte.
'Slaap lekker papa.' Wolfs sloot de slaapkamer deur achter zich en lachend keek hij Eva aan.
'Wat?' vroeg ze, niet begrijpend.
'Je bent jaloers.'
'Niet.'
'Echt zó jaloers.' Lachte Wolfs en eigenwijs schudde Eva haar hoofd.
'Ik ben helemaal niet jaloers.' Verontwaardigd keek ze hem aan en verontschuldigend hief Wolfs zijn handen op. Hij gaf haar een kus en liep weg, terug naar beneden. 'Papa's kindje.' mompelde Eva terwijl zij terug liep naar de slaapkamer.
'Ah, jaloers!' uiteraard had Wolfs het gehoord. Hij liep de trap weer terug op en hij liep haar achterna.
'Ze wilde mij niet eens een kus geven en jou geeft ze er vrijwillig honderd.' Eva rolde met haar ogen en plofte op bed. Bovenop de was maar dat maakte haar niet uit.
'Kreuk m'n overhemden maar weer.' Wolfs trok haar omhoog en Eva liet zich een centimeter verder weer terug op bed vallen.
'Ik heb ze toch nog niet gestreken.' Mompelde ze. Ook dat moest ze nog doen. Wolfs ruimde de was op in de wasmanden en zette het naast hun bed, het was iets voor later vond hij. Hij plofte naast Eva neer en lang keek hij haar aan. Net zo lang totdat zij naar hem keek, en dat kon nog wel eens lang gaan duren.
'Is er iets.. Dat je dwars zit?' probeerde Wolfs na een hele lange stilte. Hij wist als geen ander hoe moeilijk Eva het vond om haar gedachten en gevoelens uit te spreken. Ze deed het wel tegen hem maar het bleef een dingetje. Ze schudde haar hoofd en keek hem eindelijk aan.
'Hoezo?'
'Ik weet dat je moe bent.. Maar je bent ook al stil de laatste tijd.' Lichtte Wolfs zijn gedachten toe en ze knikte.
'Moe inderdaad.' Dat ze sinds kort weer meer was gaan werken omdat Lilly hele dagen naar school ging en daarbij tegelijk een verhuizing had, had meer energie van haar gevraagd dan dat ze had. Het had meer impact gemaakt dan ze had verwacht. Emotioneel ook, het had haar zoveel aan Frank doen laten denken dat ze er bijna gek van werd. Ze voelde hoe Wolfs zijn hand in de hare gleed.
'Is dat echt alles?' wilde Wolfs zeker weten. Eva knikte waarna ze hem aan keek. Het bleef even stil. Wolfs zag aan haar dat ze woorden zocht en hij wachtte net zo lang totdat ze uit zichzelf gaan praten. Dat duurde lang, maar het was het waard. 'We hebben zoveel herinneringen in dat huis.. Ik.. Alle belangrijkste en mooiste dingen in mijn leven zijn daar gebeurd.' zei ze zachtjes. 'Lilly is daar geboren.. Ik heb er de helft van m'n leven gewoond..' Ze wist het niet eens precies, maar het was lang. Héél lang. Wolfs glimlachte geruststellend naar haar. 'Ik weet dat we het hier al over gehad hebben.. Maar toch.' Haalde ze haar schouders op.
'Das toch niet erg Eef?' twijfelend schudde ze haar hoofd. 'We hebben het er net zo lang over totdat je het een plekje kan geven.' Ze hadden het er inderdaad al vóór de verhuizing over gehad, maar blijkbaar zat het nog steeds hoog.
'Het was mijn eerste veilige thuis..' zei ze bijna onhoorbaar.
'Papa ik kan niet slapen.' Ineens stond Lilly voor hun neus. Ze hadden haar niet eens uit haar bed horen komen. Haar moeder zuchtte, haar vader ging rechtop zitten en keek haar vragend aan.
'En waarom kan Lilly niet slapen?'
'Dat weet ik niet.' Zei de kleuter simpel en ze kroop bij haar ouders op het grote bed. 'Ben je weer verdrietig mama?' Eva glimlachte het weg.
'Nee hoor lieverd, mama is gewoon moe.' Ze wreef over het been van de kleuter.
'Waarom ben je verdrietig?' liet Lilly zich niks wijsmaken. Ze ging liggen en rolde tegen haar moeder aan. Glimlachend sloeg Eva haar armen om haar dochter, zodat ze haar dicht tegen zich aan kon knuffelen.
'Waarom kan je niet slapen Li?' ging ze over op een ander onderwerp.
'Li wilt nu al dat het morgen is.' giechelde ze.
'Feestbeest ben je ook.' Lachte Eva en haar dochter knikte.
'Als je nu gaat slapen is het veel sneller morgen hoor.' zei Wolfs en bedenkelijk keek Lilly haar moeder aan.
'Echt waar.' Bevestigde Eva. 'Dus ga maar gewoon terug naar bed.'
'Gaan we morgen dan gelijk?'
'Nee, je gaat eerst nog naar school. En in de middag komen we je halen, dan gaan we naar de bruiloft.'
'Dus ik doe niet op school eten?'
'Dat hebben we toch allemaal al verteld Li,' lachend stond Eva op met haar dochter in haar armen.
'Ja,' giechelde de kleuter.
'Slaap lekker papa,' zei Eva en Lilly gaf hem een handkusje.
'Slaap lekker papa.' Papegaaide de kleuter haar moeder na.
'Slaap lekker Lilly.' Wolfs ving haar kusje en keek toe hoe ze de kamer uit werd gedragen. Hij besloot dat hij het bad alvast vol kon laten lopen voor Eva. Een warm bad kon ze vast wel gebruiken.