Just friends (NL)

013

Ik word wakker door de wekker en loop naar de badkamer. Ik ben het inmiddels wel een beetje gewend. Als ik klaar ben op de badkamer loop ik terug naar de kamer. Ik ben nu 3 weken en 2 dagen zwanger en ik ben er nu al een beetje klaar mee. Ik heb een beetje last van mijn rug en dat iedere dag kotsen bevalt me ook niet echt. Mijn telefoon gaat, Rox. Ik neem op.

(R=Rox K=Kate)
K: heyy! Waarom bel je?
R: weet je nog van gisteren?
K: van Lew en jou? Tuurlijk weet ik dat nog, ik was niet dronken.
We lachen
R: nou uhm, weet je ook nog van Dave?
K: oh ja shit, hoe zit het nu met Dave?
R: ik ben soort van zeg maar beetje vreemd gegaan. Moet ik het nu gewoon uitmaken met Dave en niks zeggen.
K: ja denk het, zoveel contact hadden jullie toch niet.
R: ja klopt, ik ga t gewoon uitmaken.
K: succes
We lachen weer
R: maar ik ga nu, Lew roept me.
K: ja is goed doeii
R: dagg

Ze hangt op en voorzichtig word Connor wakker. Hij staat op en loopt naar me toe. Hij slaat zijn armen om mij heen en geeft me een knuffel. "Morgen" zegt hij met een schorre stem. "Goedemorgen" zeg ik terug. "Zal ik vandaag ontbijt maken?" Vraagt hij, "Ja en het huis afbranden zeker? Dacht t niet" zeg ik en we lachen. "Fuck you" "ik ben al zwanger, liever niet" we lachen weer en lopen dan naar onder. Mijn buik begint al een beetje te groeien. Ik kijk in de spiegel op de muur in de gang. Ik wrijf over mijn buik. Het is gewoon een wonder hoe zo'n klein mensje in mijn buik groeit, ik begin t wel zat te worden dat zei ik al maar het is gewoon speciaal. Ik heb nu al meer liefde voor dit kleine mensje dan ik ooit voor iemand zal hebben, buiten Con. Ik glimlach en loop naar de keuken waar Con al staat. Hij is twee tosti's aan t smeren. Ik pak het tosti ijzer uit de kast en steek de stekker in de muur. Connor doet te tosti's in het ijzer en na ongeveer 5 minuten zitten we in de eetkamer aan de tafel te eten.

Als we klaar zijn met ontbijten lopen we naar Con's huis, Brad had besloten vannacht daar te slapen om Lew en Rox in de gaten te houden. Ik grinnik bij de gedachten aan gisteren avond toen we naar huis reden. Lew en Rox konden niet van elkaar af blijven en het grappig was. Brad zat er tussen in. Ik gniffel. Con kijkt me aan "gisteren avond" hij lacht ook en binnen 5 seconden (a/n: of summer oops) liggen we allebei in een deuk. We bellen aan en Lew doet de deur open. Je kan zien dat hij net wakker is, zijn haar zit nergens naar. Ik grinnik. Rox rent de gang binnen staat even stil en zwaait naar ons, en rent dan gauw naar de wc. "Ze heeft een enorme kater, ze kan echt niet tegen alcohol." Ik lach en Con ook. Lew is 17 net als ik en mag eigenlijk nog niet drinken maar hij doet t gewoon, hij ziet niet waarom dat t slecht voor je is, Rox is ook 17 en kan dus niet zo goed tegen alcohol. Con is 19 en hij kan al heel wat beter tegen alcohol. Ik grinnik. We lopen de kamer in en gaan naast Brad op de bank zitten, Oja Brad is trouwens 20. We kijken wat films. Overmorgen gaat Brad naar huis en ik was eigenlijk van plan om morgen met Brad ergens heen te gaan ik weet alleen nog niet waarheen. Na een lange regenachtige film dag kruip ik onder de warme dekens van Connor, ja we slapen vandaag bij Connor, mijn ouders zijn vanavond weg dus hadden we maar besloten hier te slapen.

'S ochtends word ik wakker in de armen van Con hij glimlacht naar me en we staan op om te ontbijten, wonderbaarlijk genoeg hoef ik niet te kotsen. We eten ons ontbijt op en gaan samen boodschappen doen. Mijn leven begint saai te worden...

3 weken later
6 weken saai leven. Ik verveel me de pletter ik mag niks. Misschien moet ik het toch maar weg laten halen? Nee, ik kan het niet.

14 weken later
Aangezien vandaag leuk word en ik geen saai leven meer heb. Vandaag ga ik een echo laten maken samen met mama en Con. We stappen in de auto en con legt zijn hand op mijn been. Ik ben zenuwachtig want vandaag krijgen we ook gelijk te horen of het een meisje of jongen is! Na 15 minuutjes rijden zijn we bij het ziekenhuis. We stappen uit en lopen naar binnen, Connor houd mijn hand vast. We zetten ons neer op de stoelen in de wachtkamer nadat ik me heb gemeld en een vrouw van rond de 30 glimlacht naar me. Geweldig. Nu voel ik me schuldig omdat ik zo jong ben. Gauw genoeg worden we al gehaald. De dokter stelt zich voor. "Nou dan mag je je shirtje een stukje omhoog doen zodat ik goed bij je buik kan en dan mag je gaan liggen." Ik trek mijn shirt omhoog en ga liggen. De dokter houd een apparaatje vast en doet er wat gel op, waar men van zegt dat het koud is. "We moeten even wachten, want dit is speciale gel die warmer word na een paar seconden" zegt ze glimlachend. Ik kijk naar Con en hij kijkt naar de grond. Ik pak zijn hand vast en hij kijkt met een zenuwachtig blik op. Ik glimlach zelfverzekerd terug en hij glimlacht naar me met een twinkel in zijn ogen. Hij geeft een kneepje in mijn hand. "Ja, ben je er klaar voor?" Vraagt de dokter met een glimlach. Ik knik glimlachend terug en ze zet het apparaatje tegen mijn buik. Ze verteld me om op verschillende manieren te gaan liggen zodat ze goede echo's kan maken. "Nou de baby ligt in ieder geval goed met het hoofdje naar beneden" ze glimlacht. "Willen jullie het geslacht van de baby weten?" Vraagt ze en ik kijk Con aan beiden knikken we ja. "Goed, kijk ik kan het jullie laten zien." Ze draait het scherm en wijst wat aan op het scherm. "Zoals je kunt zien is er geen mannelijk geslachtsdeel zichtbaar, dus dat betekent" "dat het een meisje is" maken Con en ik haar zin af we kijken elkaar aan met lichtjes in onze ogen  en ik geef Con een kneepje in zijn hand. "Gefeliciteerd!" Zegt mama. Ik glimlach, dit is een van de gelukkigste momenten in mijn leven...