Mafyanın Esiri

sevgi cemberi

"Yigitt?" dedigimde cevap vermek yerine bakislarini yoldan ayirip bana cevirmisti birkac saniyelik.

"Egemen ile konustun mu, Asya hakkinda?"

"Evet"

"İyi mi peki, kardesimi gormek istiyorum Yigit.."

"Simdi olmaz Nefes!" kesin cikan sesine aldiris etmeden devam ettim.

"Hayir simdi gormek istiyorum Yigit!!"

"Sana simdi zamani degil diyorum Nefes!!"

"Yigit, hep boyle mi olacak? Ben kardesimi gormek isteyecegim ve sen izin vermeyeceksin oyle mi?"

"Sakin ol Nefes!!"

Suan bana sakin mi olmami soyluyordu Yigit Kozan?!! İnanmiyorum... Ben sevgili oldugumuzu saniyordum ama kendisi hala benim onun kolesiymisim gibi emirler veriyordu.

"Sakin falan olmayacagim Yigit!! Aramizda ne kadar yakinlasma olursa olsun beni hala kumar borcuna karsilik aldigin bir mal gibi goruyorsun ve hep boyle olacak degil mi?"

Artik ofke ve kirginlikla gozyaslarimi tutamadim. Ne zamandan beri boyle durmadan aglamaya basladim bilmiyorum ama aglamaktan nefret ediyordum. Ozellikle Yigitin karsisinda...

Yigit arabayi aniden saga cekip durdurdu. Bana dönüp yuzumu ellerinin arasina alip yumusak hareketlerle yasyaslarimi sildi.

"Aglama... Sakinnn!!.. Ben seni esir ettim ama kalbimee.. Ve hep orada kalacaksin." dediginde gozlerini gozlerime hapsetmisti. Bu adama nasil bu kadar asik oldugumu simdi daha iyi anliyordum.

Ellerimi boynuna sardigimda bunu beklemedigi belliydi. Oda ellerini belime sardiginda hic birakmasin istiyordum. Kokusunu icime cekmeye basladim. Yogun erkeksi kokusu beni buyulemisti sanki..

Yavasca geri cekilirken kollarimi omzundan cektim. Yigitte geri cekilirken

"Beni kardesime goturur musun?"

"Pes etmeyeceksin degil mi?"

Basimi olumsuz anlamda salladigimda Yigitte olumlu anlamda sallamisti. Arabayi calistirdiginda zafer kazanmis gibi gulumsedim.

Ne kadar yol gittigimizi bilmiyordum ama sehirden biraz uzaklasmistik. Sasirsamda birsey dememistim ama kardesimin burada oluo olmadigi beni dusunduruyordu.

Araba durdugunda Yigite baktim. Bana degil de disari bakiyordu. Onun baktigi yeri gorunce urpermistim. Kapiyi acip arabadan indim. Yigitte inmisti. Yavas adimlarla Egemen ve Asya'nin oldugu yere yurumeye basladim.

Asyanin yanina yaklastigimda karsiya dogru baktim. Suan bir ucurumun kenarinda duruyorduk. Egemen ve Yigit arkamizdaki arabaya yaslanmis bize bakiyorlardi. Asya'ya baktigimda bana bakmamisti. Ama buradan agladigini gorebiliyordum. Benim yuzumden aci cekmisti ve ben bize aci cektiren adama asik olmustum ve simdi de sevgiliydik. Suclu muydum? Evet... Ama seviyordum hem de cok.. Ne yapabilirdim ki...
Ne soyleyebilirdim suan kardesime... Nasil anlardi ki beni..

Kenarinda durdugum ucurumdan asagi baktim. Burdan bakinca bayagi korkutucu gorunuyordu ama suan kardesimin gozyaslari daha korkutucuydu ve can yakici..

"Aglama!!" dediginde Asya'ya baktim. Bana donmustu ve oda agliyordu. Agladigimi soylediginde farketmistim. Uzanip gozyaslarimi sildiginde butun sozler bogazimda dugumlenmisti.

"Ozur dilerim, sana anlatmaliydim."

"Evet anlataliydin abla kizginim sana bu konuda ama sende beni affet bende fazla agir konustum asil ben ozur dilerim." deyip boynuma saildiginda bende ona sıkıca sarildim.

Asya hic degismezdi. O hep boyleydi. Bir anda sinirlenirdi ama cabuk sonerdi. Ozellikle birbirimize karsi fazla kirgin kalamiyorduk. Zaten bu hayatta birbirimizden baska kimsemiz kalmamisti.
Kollarimiz birbirimizden ayrilinca gulumsedim. Yigite baktigimda oda gulumsuyordu.

Bir sure daha orada durduktan sonra arabalara binmistik. Tabi Egemen ile Asya birlikte gitmisti. Yigitle bu konuyu konusacaktim. Kardesimin yanimda olmasini istiyordum. Biz sevgiliydik ve artik esiri olmadigimi soylemisti. O zaman kardesimin benden uzak durmasi gerekmiyordu.

Eve geldigimizde yavasca arabadan indim. Yigit elimden tutup eve girdigimizde ben hala ellerimize bakiyordum. Saskin ve bir o kadar da mutluydum.

"Benden baskasina boyle gulumseme sakim!" dediginde kaslarimi cattim.

"Neden?"

"Benim olani kiskanirimda ondan.."

Gulumsemisti.. Yigit Kozan yine gulumsemisti bana. Buna alismali miydim artik? Ama cok guzel gorunuyordu. Yuzumdeki asik gulumsemeyi birakip yurumeye basladim. Odama cikip dus almak istiyordum.

Ellerimi cekip tam yurumeye baslamistim ki Yigit'in beni cekmesiyle dengemi kaybedip dusmustum. Tabiki Yigitle beraber.. Dusmenin etkisiyle gozlerimi kapatmistim.

Yavasca gozlerimi actigimda Yigit o derin mavilikteki bakislarini gozlerime hapsetmisti.

Etkisinden kurtulup dustugum yere bakinca kendime lanet ettim. Yigitin uzerine dusmustum. Buda yetmezmis gibi hala uzerideydim. Hemen toparlanip kalktigimda oda kalkmisti. Suan yanaklarimin yandigini hissediyordum. Ellerini yanaklarima koydugunda
"Yaniyorsun.." dedi. Basimi cevirip nefesimi hizla disari verdim.

"Dus almaya odama cikiyorum" deyip hizla yanindan uzaklastim. Odama girdigimde kalbim son hizla carpiyordu sanki..
Bu olanlar benim icin fazlaydi. Kapinin arkasina yaslanip gozlerimi kapattim. Bu olanlarin ruya olmasindan korkuyordum.

Ama ne olursa olsun ben bu acimasiz mafyaya asiktim ve onsuz yapamazdin artik...