Fa'ienna M'al Usri Yusra.

30. Emoties

Versteld stond ik in Senna's kamer. Senna stond op van haar bed en liep naar mij toe. ''Amin heeft mij niks verteld. Ik ben er zelf achter gekomen. Al die tijd had ik al het gevoel dat er iets niet klopte. Tot dat ik er achterkwam dat je twee achternamen hebt. Ik heb jou altijd alles verteld en dan moet ik er zelf achterkomen dat je een broer had die een gevaarlijke drugsbaron was." Ik slikte. Ze was er achtergekomen. Mohammed spookte er door mijn hoofd. Tal loze emoties drongen me te binnen. Ook al was hij er niet meer het deed me nog steeds pijn om aan hem te denken. Senna keek me gekwetst aan en liep vervolgens gelijk weg. Ik hoorde de deur beneden met een klap dicht gaan. Ik liep naar Senna's raam en zag haar boos weglopen. Ze had er nooit via deze manier achter mogen komen. Mohammed had een goed plekje gekregen ondanks al de nare dingen. Ik wilde verder gaan met mijn leven en Mohammed achter me laten hoe moeilijk het ook was.

''Verder nog iets?'' Vroeg ik aan de meneer die aan het bestellen was . Ondertussen schreef ik de bestelling op. Mijn eerste werkdag was officieel begonnen. "Nee bedankt. Dat was het.'' "Dan mag u plaats nemen aan tafel 9." Zei ik met een nep glimlach er achter aan. Ik gaf de bestelling aan het keuken personeel en liet een zucht. Ik had nog 3 uur te gaan. Hoe zou ik dat vol gaan houden zonder aan Khalid en Senna te denken? Khalid had mij gister niet meer terug gebeld en Senna had ik ook niet meer gesproken. Opeens werd ik uit mijn gedachten gehaald door het geroep van Lina, de dochter van de eigenaar van dit restaurant. ''Kan je me even helpen in het magazijn?'' Ik knikte en liep met Lina mee naar het magazijn.

''Dit moet naar tafel 5." Zei mijn collega en ze gaf me het dienblad. Ik hield het dienblad stevig vast en liep naar de tafel. Verbaast keek ik naar Khalid die in zijn eentje aan de tafel zat. Het leek wel alsof Khalid op mij aan het wachten was. Hij merkte me op. "Wat doe jij hier?" Vroeg ik gelijk. "Sihem.'' Zei hij. "Hanane heeft me verteld dat ik je hier kon vinden. We moeten praten.'' Ik keek om me heen om te zien of er personeel dicht in de buurt was. Uit mijn ooghoeken zag ik Lina mij in de gaten houden. Ik glimlachte naar Lina en legde het eten op tafel. "Niet nu Khalid. Ik ben aan het werk.'' Zei ik met een big smile op mijn gezicht. Khalid begreep het meteen en glimlachte. Ik wacht op je buiten." Ik knikte vriendelijk. "Eet smakelijk." Ik pakte snel het dienblad op en liep weg. Onderweg naar de keuken begon een collega tegen me te praten. "Was dat Khalid El Otmani?" Vroeg ze. "Ja dat is hem." " "Oh mijn god hij is nog veel knapper in het echt." Ik keek haar lachend aan. "Dat is hij zeker."

Het was een uur verder en ik was eindelijk klaar met werken. Ik kon niet wachten om met Khalid te praten. Ik stond in de koffiekamer en deed mijn jas aan. Khalid zou buiten op mij wachten. Ik deed me haar los en ging er met me vingers er door heen. Goedkeurend keek ik in de spiegel. Ik pakte mijn tas en liep het kamertje uit. In het restaurant was niemand te bekennen op Lina na die druk bezig was met haar telefoon. "Ik ga naar huis." "Is goed. Tot morgen." Ik glimlachte en liep naar buiten. Buiten zag ik Khalid staan roken. Ik had eigenlijk nooit iets tegen rokers maar ik bleef het afkeuren. Khalid gooide zijn sigaret weg en liep naar me toe. Ik keek hem aan en gaf hem een knuffel. Wat had ik dit gemist. Voor even leken al mijn zorgen weg te zijn en leek alles alleen om ons tweeën te gaan. Khalid ging met zijn hand door me haren heen. Wat voelde dat fijn.

Ik zat met Khalid in zijn auto te praten.Hij had mij verteld dat hij die dag toen Hanane en ik naar Fouad gingen hij ook naar Fouad ging. Toen hij bij Fouad aan kwam zag hij dat ik wegreed en Redouan vervolgens in zijn auto stappen. "We vertrouwden elkaar. Dacht je echt dat ik zoiets zou doen?" Vroeg ik teleurgesteld. "Ik vertrouw je ook. Op dat moment dacht ik niet helder na." Ik keek weg van Khalid. Ik voelde me gekwetst en boos tegenlijk. Hij pakte me bij mijn kin vast. Langzaam kwamen onze gezichten dichter bij elkaar en probeerde hij een kus te geven. Net op tijd draaide ik mijn hoofd weg. Khalid ging met zijn hand langs mijn wang. '''Ik snap dat je boos bent maar het spijt me echt.'' Ik keek stil voor me uit.  ''Maar wat deden Hanane en jij bij Fouad thuis ?''  Vroeg Khalid. Verbaast keek ik hem aan. ''Heeft hij niks aan je verteld?''  ''Nee. Hij was heel de dag niet te bereiken.'' Ik dacht na. Het was beter als ik het aan Khalid zou vertellen over de baby. Ookal wist ik niet of ik het überhaupt van Hanane mocht vertellen maar Fouad zou het hem toch wel gaan vertellen. Ik keek Khalid aan en slikte. ''We waren bij Fouad om hem te vertellen dat Hanane zwanger van hem is.'' Khalid keek me met open mond aan. ''Dat verklaart alles. Jou geschreeuw tegen Fouad in het ziekenhuis. Hanane's wijde kleding de laatste tijd. Maar dat ze zwanger was had ik nooit kunnen bedenken.''  Ik slikte. "Ik vind dit zo rot voor Hanane. Ze verdiend dit niet.'' Een traan ontsnapte en gleed langs mijn wang. Khalid nam me in zijn armen. Mijn opgekropte emoties liet ik bij hem gaan. ''We gaan ze samen helpen. Dat beloof ik je." Zei hij.

"Sihem?" Vroeg Khalid terwijl hij met mijn haren aan het spelen was in de auto. "Ja?" "Het is al best wel laat. Zal ik je thuis brengen." Ik ging geschrokken recht zitten. Wat was de tijd toch snel gegaan. "Shit. Nee lieverd hoeft niet mijn auto staat hier in de buurt." Ik pakte me tas en deed de deur haastig. "Ik bel je nog." Zei ik. "Ik loop wel even mee." "Oke." We stapte uit de auto en liepen naar het straatje waar ik mijn vader's auto geparkeerd had. Ik keek beschaamd naar de auto. Het was een oude auto die mijn vader 2e hands had gekocht. Hij zag er dan misschien wel lelijk uit maar hij reed gelukkig nog wel goed. Ik keek Khalid aan. Wat was ik vandaag toch stom geweest tegen hem. Ik begon beter begrip te krijgen waarom hij zo tegen mij had gedaan. "Rij voorzichtig. Ik spreek je morgen." Hij wilde gelijk weg lopen maar ik hield hem tegen en gaf hem een kus op zijn wang. Khalid glimlachte. Ik glimlachte terug en liep naar de auto.