"Pff Senna ik voel me zo schuldig!" Ik had het jongetje niet meer kunnen vinden ook had ik heel het verhaal aan Senna verteld. "Het is niet jou schuld je kan er niks aan doen dat je arrogant bent." Grapte ze. Ik sloeg tegen haar schouder aan. "Pardon arrogant? Kom op Senna even serieus!" Smeekte ik. "Kijk wij gaan morgen gewoon weer naar het strand en als je het jongetje ziet dan bied je gewoon netjes je excuses aan." "Wat als hij er niet is?" "Wow rustig chill hij is er vast wel morgen." stelde Senna me gerust. Ik pakte mijn telefoon want ik zag dat ik gebeld werd. "Het is me moeder." Ik nam op "Hallo met je allerknapste dochter van de hele wereld." "Alles goed daar?" Lachte me moeder. "Ja, ik eet nu zonnebloempitten met Senna." Antwoordde ik. "Mooi, ik en je vader gaan zo uit eten als je wil mag je op het strand blijven eten. Laat Senna anders ook mee eten maar maak het niet te laat." "Is goed mammie doe voorzichtig en geniet ervan!" Ik hing op. "Kom we gaan naar de Mac Donalds. Ik trakteer!" Zei ik en sleurde Senna mee.
"Wajoow ik heb kapot veel gegeten maat. Mijn buik kan elk moment ontploffen." Zei Senna wijzend naar haar buik. Ik lachte haar uit. We zaten op een steen bij de snelweg te wachtte totdat haar broer haar op zou halen. Na 5 minuten gewacht te hebben hoorde we getoeter. "Doei moppie was gezellig en ik bel je nog." Zei ze en gaf me een knuffel. "Doei lieverd."
Ik liep naar huis. Opeens kon ik me de terugweg niet meer herinneren. Moest ik hier nu niet links? Of moest ik nou rechts? Ik was gewoon in de middle of nowhere. Ik besloot rechts te lopen en ging oversteken tot dat er opeens een auto met volle snelheid mijn richting aankwam rijden.
JE LEEST
Fa'ienna M'al Usri Yusra.
RandomProloog "Wat doe jij hier?" Vroeg ik aan hem. Ik wilde weglopen maar werd stevig bij mijn arm vastgepakt. "Mohammed laat me los!" Riep ik. Ik moest hier weg zien te komen. Maar hoe? Uit paniek begon ik te schreeuwen. "MENSEN HELP ME DEZE JONGEN IS L...
