ทันทีที่ถึงปราสาทแห่งองค์มหากษัตริย์จีดีผู้คนมากมายนับหลายสิบคนไม่ว่าจะเป็นองครักษ์ นายทหารชั้นสูงหรือใครก็ตามก็ต่างพากันมาล้อมหน้าล้อมหลังจองกุกไว้จนหมดพร้อมกับพากันมองหน้าฉันเหมือนกับเป็นตัวปรพหลาด มีหญิงสาวคนหนึ่งที่ฉันคาดว่าคงมียศศักดิ์น่าดูมองมาที่ฉันอย่างเย่อหยิ่งพร้อมกับพูดออกมาอย่างถือดีทำให้ฉันมองตอบกลับเธอนิ่งแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกไป
"ในที่สุดองค์ชายจองกุกก็กลับมาสักทีแถมยังมาพร้อมกับยัยปีศาจหัวทองอีก จะฆ่าเธอเมื่อไหร่ล่ะเพคะ"
ท่าทางจีบปากจีบคออย่างดัจริตนั้นทำให้ฉันเริ่มขยับตัวเล็กน้อยเพื่อเตรียมพร้อมที่จะจู่โจมยัยปากแดงนั้นได้ตลอดเวลาแต่จองกุกคงรู้ทันถึงได้กระชับอ้อมกอดที่รัดรอบเอวฉันให้แน่นขึ้นพร้อมกับเอ่ยกับผู้หญิงคนนั้นด้วยท่าทีเย็นชา
"คนชั้นต่ำอย่างเธอมีสิทธิ์ที่จะได้ออกคำสั่งหรือพูดกับฉันเมื่อไหร่กัน ถ้าเธอคิดจะทำอะไรต่ำๆนั้นเตรียมตายได้เลย ฮยอนอา!"
ผู้หญิงที่ชื่อว่าฮยอนอาหันมามองหน้าฉันอย่างเกลัยดชังเล็กน้อยก่อนจะก้าวเท้าออกไปให้พ้นทางแล้วเดินหายเข้าไปในปราสาท เมื่อเห็นดังนั้นเหล่าเสนาและทหารอีกนับสิบคนจึงพากันเดินถอยห่างและแยกย้ายไปกันคนละทิศนั้นจึงทำให้ฉันคลายความอึดอัดลงได้บ้าง
"เมื่อไหร่นายจะปล่อยตัวฉันสักทีเงี่ย มันเดินไม่ถนัดเลยนะ"
ฉันเอ่ยบอกกับร่างสูงของจองกุกที่บัดนี้ยังไม่ยอมปล่อยร่างของฉันให้เป็นอิสระ ใบหน้าหล่อเหลาก้มลงมามองฉันก่อนที่ริมฝีปากหยักจะขยับเอ่ยคำพูดออกมาราวกับเป็นคำกระซิบเหมือนไม่อยากให้ใครได้ยินบทสนทนาระหว่างเรา "เธอก็รู้ว่าอยู่ที่นี่มันอันตรายแค่ไหนโดยเฉพาะกับเธอ ห้ามออกไปนอกปราสาทและอยู่ใกล้ๆกับฉันและโฮซ็อกเท่านั้นเข้าใจมั๊ย"
ฉันพยักหน้ารับในขณะที่จองกุกก็ผลักบานประตูสีขาวสะอาดแล้วดันร่างของฉันเข้าไป ฉันถึงได้รู้ว่าระหว่างที่ฟังบทสนทนาไปด้วยจองกุกก็พาฉันเดินมาส่งที่ห้องพักของตนเอง "ขอบคุณ" ฉันกล่าวเบาๆในขณะที่ประตูบานใหญ่จะปิดลงจองกุกก็เอื้อมมือหนาเข้าไปแทรกอย่างหวุดหวิดแล้วผลักประตูออกให้กว้างพอที่เราทั้งสองคนจะสามารถมองหน้ากันได้
YOU ARE READING
HEARTLESS | Red Velvet BTS
Randomใบมีดคมกริบของเล่มกริชจ่ออยู่ที่ลำคอของฉันทำให้ความพยายามที่จะหนีต้องล้มเลิกแล้วเปลี่ยนเป็นการเจรจาเพื่อหาทางรอดแทน "นายต้องการอะไรจากนักปรุงยาเร่ร่อนอย่างฉันกัน " ชายคนนั้นหัวเราะในลำคอแต่ฉันกับไม่รู้สึกอยากหัวเราะร่วมเลยสักนิดเพราะผู้ชายตรงหน้าฉั...
