ncis (NL)

hoofdstuk 14.

first! zie deze video!! ik zag dit daarnet (ben ncis terug aan het kijken) en ik stikte er zowat ik!!! whahaha dit wil ik ook een keer doen!!

"Ziva?" hoor ik een bekende stem van ver komen. "Nog 5 minuten" grom ik en ik duik dieper onder de dekens. Ik hoor meerdere mensen lachen. "We zijn geland" Ik open 1 oog en zie Gibbs boven me staan. "Grr" is het enige wat ik doe. Weer hoor ik iemand lachen. "Shut up Tony" snauw ik naar hem terwijl ik ga zitten. Ik strek me uit. "Mooi dat is ook weer weg" zeg ik nonchalant als ik merk dat het geen extra pijn oplevert. "Nog ergens anders last?" "Ja, mijn benen, maar dat is ook niet gek als die een week lang verlamd zijn" antwoord ik dr. Freeman met een glimlach. "Daar kunnen we pijnstillers voor voorschrijven als u dat wilt?" "Nee hoor hoeft niet. Ben ergere dingen gewent" zeg ik en ik sta op. 

Dat was niet zo'n slim plan. Na een week lang mijn benen niet hebben kunnen bewegen, zijn ze zo slap als ik weet niet wat geworden en kunnen ze mijn, ook al is het licht, gewicht niet dragen en val ik op de grond. "Ziva gaat het?" meteen staat Gibbs naast me. "Ja hoor het gaat prima. Mijn benen kunnen mijn gewicht niet dragen dat is alles" zeg ik sarcastisch. Hij steekt zijn hand uit en ik pak het aan. Hij trekt me omhoog en ik leun op hem zodat niet al het gewicht op mijn benen leunt. "Zo goed?" Ik knik. "Mooi zo. Dinozzo neem de spullen mee. McGee bel de directeur dat we zijn geland" beveelt Gibbs. Ze gaan meteen aan de slag. Als ik nog een keer om me heen kijk zie ik dat de dokters al verdwenen zijn. "Zo die zijn snel weg" grinnik ik. "Ja, je was denk ik wel het hoogte punt van hun carrière" grinnikt Tony die achter ons staat. 

"Boss de directeur staat buiten te wachten" klinkt de stem van McGee achter ons. "Kunnen we weg uit het vliegtuig? Ik heb al een week geen frisse lucht gehad" Meteen slaat Gibbs zijn arm om m'n middel zodat er nog meer gewicht op hem leunt. Alsnog probeer ik zoveel mogelijk zelf te lopen, wat al aardig lukt. We lopen naar de trap die ons uit het vliegtuig leidt en daar staat een groepje mensen op ons te wachten. Gibbs en ik lopen de trap af en meteen komt Abby aangestormd. "Ziva!!" ik word in een ribbenkrakende knuffel gedrukt en ik knuffel Abby net zo stevig terug. Na een tijdje laten we elkaar los. "Hoe gaat het Miss David?" vraagt Ducky nadat ik ook hem een knuffel heb gegeven. "Op een paar kneuzingen en slappe benen na gaat het prima" zeg ik en ik plak een glimlach op. Ik zie dat hij me maar half geloofd, maar hij zegt er niks over. 

"Agent David fijn dat u weer terug bent" "Dank u directeur. Het is fijn om weer terug te zijn" zeg ik met een zwakke glimlach. "Ziva gaat het?" vraagt de stem van Ducky van ver weg. Ik knik en alles begint te draaien. M'n benen begeven het en het is dat Gibbs me nog vast had, anders had ik op de grond gevallen. "Hoo.. Rustig aan" zegt Gibbs en hij zet me op de grond. Ik leg mijn hoofd tussen mijn knieën en haal langzaam aan adem. Adem in.. Adem uit.. "Wat gebeurde er?" "Hoofdpijn" is het enige wat ik er uit kan krijgen voordat er weer een pijnscheut door mijn hoofd schiet. "Ziver heeft hij tegen je hoofd geschopt, geslagen etc." vraagt Gibbs bezorgd. "Ja" fluister ik. "En de dokters hebben niet je hoofd gecontroleerd?" vraagt Ducky verontwaardigd. "Nee Duck. Ik snap daar niks van" antwoordt Tony. "Oké we gaan nu naar het ziekenhuis" stelt Vance voor. "Nee!" roep ik uit, de pijn negerend. "Pardon?" "Ik ga niet naar het ziekenhuis punt. uit!" ik maak mijn statement nog duidelijker door voorzichtig op te staan. Wel een beetje wankel, maar ik sta. Abby slaat meteen haar arm om m'n middel om me te ondersteunen. Ik geef haar de meest oprechte glimlach die ik kan opbrengen.

"Ik geef je 1 kans. Nog 1 keer zoiets en ik breng je persoonlijk naar het ziekenhuis" dreigt Vance. Ik knik. "Kunnen we nu gaan?" vraag ik na een korte stilte. Gibbs knikt en we lopen allemaal naar de auto's die klaar staan. "Ziva je staat onder protect costudy en ik heb begrepen dat je totdat het veilig is bij Gibbs woont" Gibbs knikt en ik ook. "Mooi zo. Jullie gaan allemaal naar huis. We hebben allemaal geen rust gehad" Ik merk dat ik best moe ben. "Gibbs ik heb helemaal geen spullen bij je liggen" bedenk ik me opeens. "Rustig maar. We hebben de tas mee genomen die je in gepakt had voordat je ontvoerd werd" Ik knik. We stappen in de auto's en rijden naar de verschillende bestemming.

Als we bij Gibbs aan komen is het 1 uur 's nachts. Ik ben moe en alles doet pijn. Niet dat ik er iets van laat merken. "Ziver jij slaapt in mijn kamer" "Nee Gibbs, die kan ik niet aan nemen. Ik slaap wel op de bank" probeer ik te protesteren. Maar zowel Gibbs als ik weten dat ik het niet ga winnen. Ten eerste, omdat niemand een discussie kan winnen van Gibbs en ten tweede ben ik te moe om nog langer te blijven staan. "Jij slaapt in mijn kamer" beveelt Gibbs. Ik laat mijn schouders hangen en ga op de bank zitten. "Waar is de tas?" vraag ik als het stil blijft. "In mijn kamer" antwoordt hij met een mildere stem. Ik sta op en loop naar zijn kamer. Ik zie de tas op het bed liggen. Ik pak er een pyjama uit. "Gibbs ik ga even douchen" roep ik. Ik hoor hem iets terug roepen dat klinkt als "Oké!". Ik loop naar de douchekamer en ik doe de deur dicht. 

Als ik de klik hoor stort ik in elkaar. Ik ga onder de douche zitten en zet de douche aan om mijn snikken te stommen. In een korte tijd ben ik helemaal doorweekt. Ik zit zo al meer dan 15 minuten als ik de deur open hoor gaan. "Ziver" ik reageer er niet op en blijf voor me uit staren terwijl de tranen over mijn wangen stromen. Ik voel hoe de douche uit wordt gezet en dat Gibbs naast me komt zitten. Ik leun tegen hem aan en hij slaat zijn armen om me heen. Hij plant een kus op mijn hoofd. Langzaam aan kom ik tot rust. "Het komt goed.. Je hebt je familie die er voor je is" sust Gibbs me. 

We zitten zo lang in stilte en ik begin het koud te krijgen en begin te rillen. "Kom hier Ziver je bent helemaal koud" Hij staat op en hij helpt me overeind. "Als je klaar bent kom je dan naar de woonkamer?" Ik knik en hij loopt de douchekamer uit. Ik trek de zeiknatte kleding uit en droog me af. Ik trek de pyjama aan en doe mijn haar in een losse, rommelige knot. Ik loop de douchekamer uit en loop de woonkamer weer in waar Gibbs al zit  te wachten.

Hij zegt niks, maar opent alleen maar zijn armen. Ik duik er in en laat alle emoties de loop nemen. De tranen stromen geluidloos over mijn wangen. Gibbs zegt niks, maar blijft me knuffelen. 

We blijven zo een hele tijd in stilte zitten en langzaam aan word ik rustiger en na een tijdje voel ik mijn ogen dicht vallen en val ik in slaap tegen Gibbs aan. 

"Welterusten Ziver" fluistert Gibbs en hij legt een deken over me heen en een kussen onder mijn hoofd. 

EN? nieuw hoofdstuk!!! niet heel bijzonder maar ach.. ik ga het binnenkort afronden, maar er komt een sequel!!! boek 2!!! op papier heb ik het al af!! 

comment

.

.

.

.

.

.

vote