ncis (NL)

hoofdstuk 07.

Ziva's p.o.v. 

"Ziva doe open please" smeekt Tony. Ik negeer hem. "Ziva, als je er nu niet uitkomt zorg ik er persoonlijk voor dat we je je uit die lift krijgen" dreigt Tony nu. SMACK! Ik hoor door de liftdeuren hoe Gibbs hand Tony's achterhoofd raakt met zijn Gibbs-slap. "Jij wilt een Mossad getrainde special agente uit deze lift zien te krijgen. Ik wens je veel geluk" hoor ik McGee zeggen. Normaal zou ik er om kunnen lachen, maar dit keer blijft het doodstil in de lift. Ik switch de stop knop om en laat de lift een stuk naar beneden gaan zodat ik hun niet hoef te horen en switch de stop knop weer om. Ik kan ze in gedachten gewoon horen afvragen wat er nou net gebeurde en wacht gewoon totdat m'n telefoon afgaat. 

*Tring*

Ik kijk op m'n telefoon en zie dat het Gibbs is. Ik neem met een zucht op. "Ziver! kom nu hierheen om te  praten" klinkt de boze stem van Gibbs. "Nee" is het enige wat ik er uit kan krijgen zonder dat mijn stem overslaat. "Ziver. Je vader" "Hij is niet mijn vader. mijn vader is gestorven in een kogelregen" snauw ik door de telefoon heen. "Eli is nog steeds in gesprek met Vance en als ik het zo zie duurt nog wel een tijdje voordat hij terug komt. Dus kom nu als de sodemieter uit die lift" en de lieve Gibbs is weer verdwenen. "Nee" zeg ik en ik hang op. 

Ik laat m'n hoofd tegen de liftwand hangen en voor het eerst het jaar sinds Eli's "dood" stromen de tranen over m'n wangen. Ik sla m'n handen voor m'n gezicht en probeer de tranen terug te dringen. Dit is niet het moment om alle opgekropte emoties hun gang te laten gaan. Maar wat ik ook probeer de tranen blijven maar stromen. Ik ben dan ook zo hard bezig om de emoties terug te dringen dat ik de telefoon bijna niet hoor ringelen. En bedankt stomme Mossad zintuigen.   

"Met Ziva" neem ik terwijl ik mijn stem zo normaal mogelijk probeer te laten klinken. "Ziva! jeez ik dacht even dat er iets was gebeurd! je nam maar niet op!" klinkt de stem van Abby door de telefoon. "heeii Abby" groet ik terug en weer beginnen de tranen over m'n wangen te stromen. "Ziva gaat het wel? hoor ik je nou huilen? breng je assasin ass zo snel mogelijk hier naar Labby en anders zorg ik er persoonlijk voor dat de lift verder gaat zonder dat jij er wat aan kan doen" klinkt de bezorgde stem van Abby terwijl ze er nog snel dit dreigement er achter aan plakt. "On my way" geef ik uiteindelijk toe. "Ik wacht totdat ik de stop knop hoor switchen"  gaat ze weer op haar eigen Abby stem verder. Ik probeer op te staan, maar er schiet een pijnscheut door mijn hele lichaam waardoor ik kei hard met een klap tegen de liftwand val. "Ziva! wat gebeurd er?" klinken er meerdere stemmen uit de telefoon. "Ik kan niet opstaan van de pijn" piep ik terwijl er nog een pijnscheut door mijn lichaam schiet. En voor de verandering beginnen er weer tranen over mijn wangen te stromen, maar dit keer van de pijn. "Ziva. Ik ben bezig om de lift weer in beweging te krijgen. Blijf zo stil mogelijk zitten" legt Abby uit. Ik kan niet eens antwoord geven zo pijn doet het.

Ik begin zwarte vlekken te zien. Ik leg mijn hoofd tussen mijn knieën en adem rustig in en uit en langzaam trekt het weg. Op de pijnscheuten na. Ik ga langzaam liggen en ga in de foetushouding liggen om zo de pijn te verminderen en het weer warm te krijgen, want uit het niets overvalt mij een kou en begin ik te klappertanden.                                                                                                                                           Ik ben daar zo mee bezig dat ik niet eens door heb dat de lift weer in beweging komt.

*Pling*

"Ziva!" hoor ik een stem roepen die me uit de trance haalt waar ik in beland was. Ik probeer overeind te komen, maar op dat moment schiet er weer een pijnscheut door mijn lichaam. Ik ga alsnog staan en moet dan ook blijven staan om naar adem te happen. Ik voel hoe iemand me in bruidsstyle optilt en uit de lift wordt getild en naar Abby's lab wordt gebracht. Ik kijk op om te zien wie me opgetild heeft en zie het bezorgde gezicht van Tony. "Tony zet me neer het gaat al weer" fluister ik, want ik kan niet harder praten dan dat. "Ha dacht het even niet Zee-vah" zegt hij terwijl hij me probeert op te vrolijken. In plaats daarvan zend ik hem mijn o zo bekende evil-glare. Hij loopt gewoon door zonder zich er iets van aan te trekken. 

*Woesh (schuifdeur geluid:P)*

"Ziva! Gaat het?!!" klinkt de stem van Abby en zo te horen komt ze zo snel, als op haar schoenen, kan naar ons toe gerent. "Ja prima hoor. Alleen wilt TONY mij NIET neer zetten" zeg ik geïrriteerd. Ik heb het net mijn mond uit als er weer een pijnscheut door mijn lichaam trekt en ik kan er niks aan doen en krimp in elkaar. "Ziva?" vraagt Tony bezorgt. "Tony zet haar neer op de bank" klinkt de stem van Gibbs ergens verderop. "ja Boss" en Tony zet me neer op de bank. Ik ga rustig zitten, maar de zwarte vlekken willen niet verdwijnen. Ik haal diep adem en zet m'n hoofd tussen mijn knieën en even later zijn ze weg. "Abby wil je iets voor me doen?" vraag ik als er geen pijnscheut door mijn lichaam schiet.  "Altijd, dat weet je toch?" antwoordt ze meteen. "Je moet mijn bloed checken op het gif dolor allucinationes" zeg ik. "Pijn hallucinaties?" vraagt ze verbaast. "Zo heet het gif dat ze bij Mossad gebruiken als ze hun verdachte heel erg willen martelen" leg ik uit met mijn ogen op de grond gericht. "Waarom moet ik je bloed daar op checken?" vraagt ze verward. "Wil je het a.u.b. doen, dan leg ik het daarna uit" beloof ik. Ze knikt en neemt daarna snel mijn bloed af. 

In de tijd dat ze het bloed nacheckt schiet er voor de verandering weer een pijnscheut door mijn lichaam. Ik krimp helemaal in elkaar van de pijn. "Hier neem een pijnstiller" zegt Tony en hij steekt er 1 naar me uit. "Als het klopt wat ik vermoed zal dat niet helpen Tony" zucht ik. Ik haal langzaam adem en blijf om me heen kijken om te voorkomen dat ik flauwval. "Wauw ik moet echt weer wat gaan doen aan mijn pijngrens" mompel ik tegen me zelf. 

"Ehm Ziva.." begint Abby. "Het is Dolor Allucinationes, is het niet?" vraag en ik ben niet eens verbaasd. Ze knikt. "Wat is dat?" vraagt Gibbs. "Dolor Allucinationes, vertaald Pijn Hallucinaties, is een gif dat Mossad net had ontwikkeld, een jaar voordat ik naar NCIS kwam. Het veroorzaakt op langere termijn, dus het duurt lang voordat je er  last van krijgt, pijnscheuten in het lichaam waar je niks tegen kunt doen. En uiteindelijk na ongeveer 15 uur nadat de kogel het slachtoffer heeft geraakt krijgt diegene hallucinaties van zijn of haar grootste angsten" leg ik emotieloos uit, alsof ik het over iemand zeg. "Dus dit wil zeggen.." "Ja McGee, het wilt zeggen dat de kogel is afgeschoten door een Mossad agent en ik heb zo'n vermoeden dat ik al weet onder wiens bevel"  zeg ik. "diegene zit boven in het kantoor van directeur Vance" maakt Gibbs het af. Ik knik. "Ehm Ziva hoe lang geleden ben je neer geschoten?" vraagt Tony. Snel reken ik terug. "14 uur en drie kwartier geleden" antwoord ik en voor het eerst sinds lange tijd verschijnt er angst in mijn ogen. "McGee haal Ducky, Tony en Abbs blijf bij Ziva" beveelt Gibbs voordat hij weg loopt. "Boss wat ga jij doen?" vraagt McGee. "Ik. Ik ga die BASTARD van een Eli hierheen halen" zegt hij met een grijns op z'n gezicht.