Soundtrack van mijn rocksterleven

26.

Glory days well they'll pass you by. Glory days in the wink of a young girl's eye
Bruce Springsteen – Glory days

- - -

Na de grote spaghetti-surpriseparty werd het helaas ook weer dinsdag en moest ik met mam mee naar haar werk. Gelukkig hoefde ze pas om negen uur te beginnen en niet op het onchristelijk vroege tijdstip van zeven uur, zoals op sommige andere dagen. Zodra we in het bejaardentehuis waren, probeerde ik een rustig hoekje op te zoeken waar ik lekker de hele dag aan economie en geschiedenis en meer van dat soort onzin kon werken.

"Ha Britt, wat fijn om jou weer eens te zien. Hoe gaat het met je, meid?"

Toen ik me omdraaide, zag ik mevrouw Van Amstel staan. Ze was ongeveer vijfentachtig en woonde hier al sinds ik nog heel klein was. In de afgelopen jaren had ze verschillende tegenslagen gehad op het gebied van haar gezondheid, maar wonder boven wonder kwam ze er altijd sterker dan ooit bovenop.

"Goed hoor, mevrouw. En met u?"

"Zeg toch gewoon Truus, kind. Dat heb ik je al zo vaak gezegd. Hoef je niet naar school vandaag?"

"Jawel, maar... Nee, ik hoef niet naar school. Ik doe mee aan een nieuw project rond de examens. We moeten nu thuis ons schoolwerk doen. Alleen mijn moeder wilde per se dat ik met haar mee hierheen ging." Ik kon dat oude mens toch niet vertellen dat ik geschorst was? Dan dacht ze vast dat ze met de een of andere crimineel te maken had. Of ze kreeg een hartaanval. Of misschien wel allebei.

"Ach meid, kom maar mee naar mijn huisje dan krijg je thee en een koekje van me en kun je daar werken." Truus schuifelde al voor me uit naar de lift.

Dat klonk nog niet eens zo heel verkeerd, dus ging ik achter haar aan. Misschien was huiswerk maken in een bejaardentehuis zo erg nog niet. Er waren tenslotte altijd genoeg koekjes.

-

Terwijl ik mijn economiehuiswerk voor de komende week zat te maken, zette Truus een kan thee voor ons. Daarmee en met de koektrommel kwam ze bij me aan tafel zitten.

"Vertel eens, wat wil je gaan studeren als je straks je examens gehaald hebt?"

"Ik wil naar de Rockacademie." Zou ze weten wat dat was? Nou ja, ze mocht dan oud zijn, maar dat wilde niet zeggen dat ze dom was.

"Rock? Net als Mick Jagger?"

"Ja, die." Ik had niet zoveel met de Rolling Stones, maar dat hoefde zij natuurlijk niet te weten. Het was mooi dat ze me begreep. "Ik speel gitaar. Er is een liedje dat ik geschreven heb dat nu heel vaak op de radio komt. Binnenkort ga ik een cd opnemen. En ik zit ook in een band."

"Wat leuk," vond Truus. "Ik ben nog ooit bij een concert van de Stones geweest. Dat is wel heel lang geleden, hoor. Het was een van hun eerste concerten. Ik was toen zevenendertig. Daarna ben ik nooit meer naar een concert geweest."

"Waren ze zo slecht dan?"

"O nee," lachte Truus. 'Ze waren juist heel goed, maar je weet hoe dat gaat. Ik had kinderen en het huishouden, dus het kwam er gewoon nooit meer van."

Wauw, wat een coole oma. Mijn eigen oma kon zich misschien net herinneren wie Johnny Cash was, maar verder kende ze alleen Jan Smit. "Kunt u ook Engels dan?"

"Een heel klein beetje maar. Ik wist waar de liedjes over gingen, maar meer niet. De jeugd van tegenwoordig spreekt natuurlijk allemaal Engels. Jullie leren dat op school, dat was in mijn tijd nog niet. Wel goed je best doen, hoor. Lukt het met je huiswerk?"

"Ja hoor." Ik had het hoofdstuk van economie inmiddels bijna af en dat wilde zeggen dat ik zelfs vooruit had gewerkt. Wat was ik toch een modelleerling. Jammer dat de afdelingsleider het daar niet mee eens was.

-

Tegen lunchtijd had ik ook geschiedenis en aardrijkskunde voor de komende week gemaakt en ging ik met Truus mee naar de eetzaal om te lunchen.

Mam kwam naar me toe. "Kom maar in de keuken eten. Hoe gaat het met je huiswerk?"

"Goed," antwoordde ik. "Ik heb al drie vakken af."

"Wat heb je toch een leuke dochter," merkte Truus op.

Mam wierp een veelbetekenende blik op mij. "Ja, soms wel. Als ze zich aan de regels houdt."

Ik rolde met mijn ogen en liep vast door naar de keuken, waar mams collega's druk bezig waren om de lunch voor de bejaarden én zichzelf klaar te zetten.

"Britt!" Een vrouw met rood stekelhaar die ik herkende als Marina, kwam meteen naar me toe. "Mijn dochter is een groot fan van je."

"Wat leuk." Onbeholpen staarde ik haar aan. Ik wist niet goed hoe ik hierop moest reageren. "Binnenkort gaan we een album opnemen. En ik zit ook in een band, misschien vindt ze die muziek ook wel leuk." Ik rommelde net zolang in mijn tas tot ik een oud kassabonnetje en een pen vond en schreef de naam van mijn band op. Vervolgens gaf ik het bonnetje aan Marina. "Zeg maar dat ze daar eens naar luistert."

"Wil je tomatensoep?" vroeg mam terwijl ze voor zichzelf een kom uit een enorme pan schepte.

"Ja, lekker." Misschien was het zo slecht nog niet om hier mijn dagen door te brengen. Lekker chillen met oude mensen, reclame maken voor mijn band, soep eten... Veel beter dan school. Hiervoor zou ik bijna nog een paar feestjes organiseren in de lerarenkamer. O ja, die miste ik trouwens ook niet.

Alsof ik aan de duivel dacht, kreeg ik precies op dat moment een appje van Lucas.

De nieuwe top 40 is er eindelijk. We staan op 3!

Verbaasd porde ik mam in haar zij, waardoor die bijna een lepel tomatensoep over zich heen kreeg. "We staan op nummer drie."

"Van de top veertig? Proficiat." Ze gaf me mijn soep. "Straks scoor je nog een nummer één-hit."

"Nee, dat denk ik niet." Nederlanders hadden echt geen verstand van muziek als het op de hitlijsten aankwam. 'Where's your sister?' op nummer één ging echt niet gebeuren.

"Vast wel," zei Marina. "Het is een leuk liedje. Al word ik er soms een beetje gek van omdat mijn dochter het de hele dag door draait op haar kamer."

Dat beschouwde ik maar als een compliment.

-

's Avonds hadden we weer bandrepetitie. Toen ik de garage in kwam, als laatste van de groep, hing Fayza net haar telefoon op. Dolenthousiast sprong ze op me af en sloeg haar armen om me heen.

"We staan op Superpop!"

"Echt?" vroeg ik ongelovig. "Was dat de organisatie die je aan de telefoon had?"

"Ja!" Mijn beste vriendin liet me los om Sarah en Annick ook dood te kunnen knuffelen. "Dus toch. Dit wordt onze doorbraak. Laten we meteen beginnen aan de setlist. We mogen een half uur spelen."

"En ik geloof dat er één liedje is dat jij heel graag wilt doen, toch Fays?" merkte Sarah met een ondeugende glimlach op. "Het gaat over het zusje van iemand."

Fayza trok een pijnlijk gezicht. "Dat heb ik inderdaad gezegd, ja. Maar gaat niet iedereen dan denken dat wij één grote lesbo-band zijn? Niks tegen jou hoor, Britt, maar ik kan er gewoon niet zo goed tegen als mensen dingen van mij denken die niet waar zijn."

"We kunnen Lucas vragen om mee te doen," stelde ik voor. "Dan kunnen jullie het nummer samen zingen. Is dat wat?"

"Misschien," zei Fayza. "Laten we eerst de nummers van de auditie nog een keer spelen, want die moeten zeker op de setlist."

Daar waren we het allemaal mee eens en we gingen klaar staan om die nummers nog een keer te repeteren.