Soundtrack van mijn rocksterleven

9.

You can't stop youtubing me, on repeat, running this beat
Cher Lloyd – Swagger Jagger

- - -

School was een gekkenhuis de volgende dag. Al op het moment dat ik de brede deuren door liep, voelde ik dat er naar me gekeken werd. Ik deed alsof ik het niet in de gaten had en legde rustig mijn jas in mijn kluisje, waarna ik op weg ging naar het maatschappijleerlokaal.

"Britt!" Fayza stormde meteen op me af om me te omhelzen. "Ik dacht dat het stom zou zijn om jou op de radio te horen omdat het geen nummer van de band is, maar eigenlijk was het gewoon super cool. Je gaat echt beroemd worden nu. Iedereen vraagt de hele tijd aan mij waar jij bent en ik ben hier pas tien minuten. Je bent nog nooit zo populair geweest."

Daar moest ik om lachen. Ik had inderdaad nooit bij de populaire meisjes gehoord, maar dat kwam onder andere omdat dat nooit mijn doel was geweest. Als ik dat probeerde, zou ik toch in no time door de mand vallen. Ik wist niks over make-up of alcohol of jongens.

Ik ging op mijn vaste plek zitten en haalde mijn boeken uit mijn tas. Tot nu toe was deze dag geweldig verlopen. Vanmorgen had ik wegens lesuitval de eerste drie uur vrij gehad en daarom had mam besloten verse croissantjes te halen om mijn eerste airplay te vieren. We hadden uitgebreid de tafel gedekt en lekker lang gegeten. Eigenlijk was het voor het eerst sinds de scheiding weer gezellig geweest.

"Britt, ik hoorde je op de radio!" riep mijn klasgenootje Nikki door het lokaal. "Jij kunt echt goed gitaar spelen."

"Ja, vet goed," was haar vriendin Gabriella het met haar eens. Ze keek me aan alsof ik de herrijzenis van Jimi Hendrix zelf was, al had zij waarschijnlijk geen idee wie dat was. "Ik heb het ook gehoord en ik vond het zo'n gaaf nummer. Maar je hebt toch helemaal geen zusje? Misschien moet je Lucas in het vervolg wat beter informeren voordat hij nummers over je schrijft."

Dus ze dacht dat Lucas het over mij had geschreven? Niet ideaal, maar dan zou ze dus nooit bedenken dat ik het eigenlijk over Jente had geschreven. Dat moest ik onthouden.

"Oké dames," begon onze leraar maatschappijleer, meneer Dekker. "Laat onze superster maar even met rust en concentreer je op de lesstof. Is er iemand die zich nog kan herinneren wat we afgelopen maandag besproken hebben? Ja Fayza, zeg het maar."

En terwijl Fayza naast me in geuren en kleuren vertelde waar de vorige les over ging (waarbij ze veel meer aandacht besteedde aan de grappen die de leraar had gemaakt dan aan de lesstof), droomde ik weg over een fantastische carrière in de muziekindustrie. De eerste stappen naar het rocksterleven waren gezet, dus waar had ik maatschappijleer nog voor nodig?

-

"Britt, wacht!"

Ik draaide me om en keek recht in de ogen van Lucas. "Wat is er? Behalve dan dat ons nummer ineens op de radio wordt gedraaid. Zo'n beetje iedereen kent het ineens. Echt ongelofelijk hoe snel zoiets gaat."

"Ja, weet ik," reageerde Lucas. Hij leunde tegen het deurkozijn van het geschiedenislokaal aan. "Bij scheikunde wilde iemand uit mijn klas het laten horen aan degenen die het nog niet kenden en toen mocht hij daar zelfs de laptop van de leraar voor gebruiken. En weet je wat er toen gebeurde?"

Hoe zou ik dat moeten weten? "Nee."

"Toen werd ik gebeld en liep ik gewoon het lokaal uit om op te nemen. De leraar zei er niet eens wat van," vertelde Lucas. "Maar nu komt het beste. Ik werd gebeld door Roy. Of we vrijdagavond live bij de lokale omroep willen optreden. Lijkt je dat wat?"

"Natuurlijk lijkt me dat wat. Ons eerste optreden." Voor een radiozender ook nog. Wel een lokale, maar toch. Dat betekende dat iedereen in de omgeving ons nummer weer kon horen.