Melez Günlükleri

Bölüm 6- Hades'in Oğlu.

Boşluğa düşerken çığlık attı.5 saniye sonra kendini soğuk suyun içinde buldu.Etraf,yukarısının aksine,aydınlıktı.

Panik yapmadan etrafına bakındı.Kuyu gibi bir yerdeydi.20 metre ötesinde bir kıyı görüyordu.Çantasının nerede olduğunu bilmiyordu.Oraya doğru yüzdü ve duvarın kemiklerle kaplandığını gördü.Sinir bozucu bir şekilde insan kemiklerine benziyordu.

Kıyıya vardığında Harry’i kemiklerin üstünde yatarken buldu.Hızlı hızlı nefes alıyordu.

‘’Harry!’’ diye mırıldandı ve kendini kemiklerin üstüne attı.

İkisi de 5 dakika boyunca orda yattılar.

‘’Kalkalım.Hadi,yatmak bir şeye yaramaz’’

Kalktılar ve arka taraflarındaki yola doğru yürüdüler.

Yürürken konuşmadılar.Ama yol uzadıkça uzuyordu.

‘’Harry,sence buradan çıkabilir miyiz?’’

Harry eliyle oynuyordu.Sıkıntılı olduğunda hep böyle yapardı zaten.Ayrıca şifreleri çözmekte üstüne yoktu.

‘’Çıkabiliriz,evet.Belki biraz ötede merdivenler vardır.Burası kanalizasyon tüneli olabilir.’’

Amy ofladı ve yürümeye devam ettiler.

Bir saat boyunca yürüdükten sonra Amy isyan etti ve olduğu yere çöktü.

‘’Bunaldım’’ diye inledi. ‘’Burada olmak istemiyorum.Çıkmak istiyorum.Hani merdivenler?’’

Amy kapalı yerlere alışık değildi.Pencere veya biraz ışığın olmadığı yerlerde uzun süre kalamazdı.

Harry onu teselli etmek için ağzını açtı ama sonra bağırmaya başladı.

‘’Senin saçma sapan isteklerin yüzünden buraya geldik.Neymiş,kahramanlıkmış.Senin neyine ki kahramanlık.Burada sıkışıp kaldık işte.Kimse bizi duyamaz.’’

Ama Amy onu dinlemiyordu. ‘’Duydun mu?’’

Harry de kulak kesilmişti.Amy ayağa kalktı ve yolun ilerisine baktı.Ayak sesleri duymuştu ve gittikçe yaklaşıyordu. .O kadar karanlıktı ki kimseyi göremiyordu.Bir kaç saniye sonra ayak seslerinin sahibini gördüler.

Kirli sarı saçları vardı.Dağınıktı ve hafif uzundu.Gözleri donuk maviydi.Ölü gibi kokuyordu.Üstünde ‘’Green Day’’ yazılı siyah bir t-shirt ve asker pantolonu vardı.Yakışıklıydı yakışıklı olmasına ama yüzündeki sırıtış insanı korkutuyordu.Köpekbalığı gibiydi aynı.Ayrıca elinde kol büyüklüğünde bir kılıç vardı.

Amy Harry’i de tutup bir adım geri çekildi.

Çocuk eliyle saçını yüzünden attı.Amy bunu bir anda çok hoş buldu.Sonra da içinden kendini tokatladı.

‘’Burada ne arıyorsunuz?’’ diye sordu.Alaycı bir sesi vardı.

‘’Düştük.’’ dedi kısaca Amy.

Çocuk gözlerini kocaman açtı.’’İnanmıyorum!Sen ciddi misin? Ben de uçarak geldiniz sanmıştım’’ dedi ve sinirli sinirli güldü.

‘’Tabii ki de düştüğünüzü biliyorum,ama o evdeki tuzakları ve canavarları nasıl atlattınız?Ve akıl sağlığınız hala nasıl yerinde?’’

‘’Biz tuzak falan görmedik.’’ dedi Amy.

‘’Buraya hiçbir ölümlü gelemez.’’ dedi çocuk tükürürcesine.

‘’Eh,biz geldik ama.’’ diye çıkıştı Harry.

Çocuk bağırmak için ağzını açmıştı ki Amy ‘’Burası neresi?’’ diye sordu.