Melez Günlükleri

Bölüm 1- Mavi Göz.

New York’ta sessiz,sakin bir gündü.Her zamanki gibi sokaklar,işlerine yetişmeye çalışan yetişkinlerle doluydu.Aklı olan kimse sabahın altı buçuğunda kalkıp yola koyulmazdı.Biri hariç.

Amy bu kadar erken saatte kalkmaya alışmıştı.Sürekli garip garip rüyalar gördüğü için genelde erken kalkardı zaten.

Bugün gördüğü rüya da garipliğin sınırlarını zorlamıştı.

Rüyasında mavi gözleri olan dev gibi bir adam Amy’i kovalıyordu.Ama yerde falan değil,bulutların üstündeydiler.Amy koştukça bulutlar parçalanıyordu ama adam yine de peşinden geliyordu.

‘’Annenin ölümüne sebep oldum’’ dedi ve kahkaha attı Mavi Göz.

Amy durma ihtiyacı duydu.Tabi Amy durunca adam da durdu.Masmavi gözleri aynı kendisininki gibi parlıyordu.Yüzünde muzip bi ifade vardı,ama bir o kadar da soğuktu.Amy bir an adamın gözlerinin altın rengi olduğunu sandı ama sonra tekrar maviye döndü.

‘’Evet,küçük.Annenin ölümüne sebep oldum.Aslında bakarsan,çoğu kişiyi lanetledim.Çoğu çıldırıp kendini öldürdü,çoğu ise hala deli bir halde.Annen ise seni korumak için kendini feda etti.’’ dedi adam sanki çok normal bir şeyden bahsediyormuş gibi.

Amy bir adım geriledi.’’Nasıl yani kendini feda etti?’’

‘’Zamanı gelince anlarsın.Ve umarım benden nefret edersin.’’ dedi adam.

Amy bu sefer emindi.Adamın gözleri altın rengine dönüp duruyordu.

‘’Sen nesin?’’ diye sordu Amy.

‘’Sabırsızlığın babana çekmiş’’ dedi adam.Sonra yanlış bir şey dediğini fark edip tereddütle ‘’Yani bana’’ dedi.

Sonra ellerini havaya salladı ve rüya dağılan dumanlar gibi dağıldı.

Amy uyandığında o kadar terlemişti ki çarşafı sırılsıklam olmuştu.

‘’Nancy bunu görseydi çok dalga geçerdi.’’ diye mırıldandı.

Nancy onun sınıfından bir kızdı.Kendini güzel sanıyordu,her kız gibi.Ama suratındaki çiller ve çarpık dişleriyle hiç de güzel değildi.

Amy’e sürekli kötü davranırdı.Sanki bir ucubeymiş gibi.Gerçi haksız da değil,Amy bi ucubeydi.

Ucubelerin gittiği bir yatılı okula gidiyordu.Doğru düzgün bir arkadaşı yoktu.

Annesinin yaşadığı zamanlarda,oturdukları evin sokağında kendine iki tane arkadaş bulmuştu.Yoktan var olmuş gibiydiler.

İlk arkadaşının adı Harriet’ti.O kadar güzeldi ki,Amy kendini onun yanında ezik hissederdi.Kimle konuşsalar,herkes Harriet’a bakardı.Amy yanında yok gibiydi.Sağ olsun Harriet da hiç yardımcı olmazdı.Sapsarı saçları,kusursuz bir yüzü vardı.Amy’nin aksine fiziği çok güzeldi.Sürekli çok güzel kıyafetler giyerdi.Amy’nin ise giyecek tek kıyafeti turuncu t-shirti ve kot pantolonuydu.

Diğer arkadaşının adı ise Jenny’ydi.Jenny de aynı Harriet gibiydi.Kahverengi saçları beline kadardı ve dümdüzdü.Saatlerce gülümseyişini izleyebilirdiniz.Onun da fiziği Amy’nin aksine çok güzeldi.

Amy hiçbirine benzemiyordu.Saçları çenesinin biraz aşağısındaydı.O kadar kabarıktı ki elleriyle sürekli müdahale etmek zorunda kalırdı.Kızıldı ama arada kahverengilikler de vardı.Herkes röfleli sanardı ama doğuştan gelen bir şeydi.Amy doğal olmayı severdi.Diğer kızların hepsinden daha uzundu.Onlar gibi zayıf ve narin değildi.Ama şişko da değildi.Sadece biraz iriydi.