A Wife's Cry

Chapter 6

Hello, readers!
This story has been selected for Wattpad's Paid Stories program. Thank you! ❤️

• • •

DAHAN-DAHAN KONG idinilat ang mga mata ko.

Wala na ako sa bahay. Tumambad sa 'kin ang puting kisame at mga dingding, at ang kung anu-anong mga nakatusok sa kamay ko. I'm in a hospital room.

Hindi ko alam kung papaano ako nakarating dito. Wala kasi akong ibang maalala bukod sa biglaang pagdilim ng paligid ko kagabi.

Binaba ko ngayon ang tingin ko sa paanan ng kama. I saw my cousin, Leila, in a denim jacket, fixing the white sheet covering half of my body.

Lumingon din naman siya sa 'kin at nakita ko na ang matapang niyang mukha. Gusto ko siyang yakapin. She's here. Hindi talaga siya nawawala sa mga oras na kailangan ko siya.

Nginitian niya ako at lumapit sa 'kin sabay hinaplos ako sa buhok. "O, ano nang nararamdaman mo? Buhay ka pa?"

Ngumiti ako nang mapait. She really talks like a boss.

Pinakiramdaman ko naman muna ang sarili ko. Masakit ang ulo ko, pero mas nangingibabaw ang kirot ng kaliwa kong braso at balikat.

"Medyo okay na," sagot ko. "Pero ang sakit pa rin ng balikat ko."

"Namamaga kasi 'yan. 'Di bale, mamaya baka painumin ka naman ng nurse ng pain killer."

Tumango ako at muling nilibot ng tingin ang kabuuan nitong silid. Walang ibang tao dito kung 'di kami lang.

"Nasaan si Allen?" tanong ko.

Napaikot naman siya ng mga mata. "Gusto mo ba talagang sagutin ko 'yang tanong mo? I'm sure nambababae na naman 'yon. That's what he always do, right?"

Umalis siya sa tabi ko pagkatapos. Tinungo niya ang mesa sa may 'di kalayuan at sinimulang ilagay roon ang mga prutas at ibang mga pagkain na galing sa brown paper bag.

Napabuntong-hininga na lang ako. Sanay na ako na ganyan ang tabas ng dila niya pagdating kay Allen.

Malayo ang loob niya sa asawa ko. Umpisa pa lang, hindi na siya boto rito. At mas lalong tumindi iyon no'ng malaman niya ang mga ginagawang pananakit sa 'kin ni Allen.

"Hindi ko alam kung nasaan ang asawa mo," sabi niya naman maya-maya. "Wala na siya pagbalik ko rito. Sira ulo talaga 'yon, eh. Sinabi ko nang may bibilhin lang ako sa labas, pero umalis pa rin ang hayop. Ginawa pa akong tagabantay mo. Tama ba 'yon, ha? Ewan ko ba diyan sa asawa mo kung anong trip niyan sa buhay."

Umiwas ako ng tingin. "Siya ba ang nagdala sa 'kin dito?"

"Oo."

Napangiti ako nang mapait. Kahit papaano naman pala hindi niya pa rin ako pinabayaan kahit na may kasalanan na naman ako.

"Kaninang madaling araw, tinawagan niya ko," patuloy ni Leila. "Tarantang-taranta, parang ewan! Bababaan ko na nga sana ng telepono e. Kaso nabanggit niyang nandito ka nga raw. Syempre pwede ba naman kitang balewalain?"

"Thank you. Na-appreciate ko na tinulungan mo si Allen kahit na alam kong ayaw mo sa kanya."

She rolled her eyes upwards again. "E ano na naman ba kasing ginawa sa'yo niyang asawa mo, ha? Kanina ko pa tinatanong 'yong lalaking 'yon pero hindi naman ako sinasagot. Nakaka-ilang walk out na nga 'yon ngayong araw e. Ano, hindi talaga siya tumitigil sa pananakit sa 'yo?"

Bumuntong-hininga ako. Naalala ko na naman kung anong nangyari. "Nagalit na naman siya sa 'kin. Kasalanan ko. Nakipagkita kasi ako kay Zian.

Natigilan siya. Ang tagal bago siya nakapagsalita ulit. "Nagkita kayo?"