ARAF

13.Bölüm

Gözlerini Egemen'in kollarının arasında açmıştı.Garip bir şekilde kendisini güvende hissediyordu.Sırtını yasladığı bedeni uyandırmamaya çalışarak yüzünü genç adama doğru dönmüştü.Sakallarını okşayarak her şeyden habersiz olan adamı incelemeye başlamıştı.Yüz hatları çoğu kızı kendine aşık edecek kadar oturmuştu ve dört dörtlüktü.Saçları, uzun kirpikleri kendisine hayran bırakmaya yetecek kadar güzeldi.Ama şimdiye kadar Bukre onu hiç bu gözle incelememişti.Yakın bir zamana kadar onun hayalini süsleyen tek bir adam vardı.O da Yekta'ydı.Hayat ne kadar garipti.Canı çıkarcasına sevdiği adamdan şimdi ölesiye nefret ediyordu.Bundan birkaç sene önce onu sevmeyi bırakacaksın, hatta yüzünü bile görmek istemeyeceksin deselerdi gülmekten başka bir şey yapmazdı.

Uykuya derin bir şekilde dalmış adama tekrar gözleri kaydı.Bu adamın onu çok mutlu edeceğini biliyordu.Ona çok iyi bir eş olacağına adı gibi emindi.Onu kimse kırmaktan korkmuyorken, Egemen'in aklı çıkıyordu.Derin bir iç çekmişti.Burnuna küçük bir öpücük kondurup yataktan kalkacağı esnada, Egemen birden kolundan tutup onu yatağa tekrar çekmişti.Genç kadının üstüne bacağını atarak gözlerini açmadan homurdanmaya başlamıştı.

-Biraz daha uyusak fena mı olur ?

Bukre kıkırdayarak "Olur." demişti.Egemen kollarının altındaki neşeli kadını gözlerini aralayıp uzunca bir süre izlemişti.Yüzünün her santimini ezberlemek istiyor gibi bir hali vardı.Daldığı düşüncelerden kurtulup tebessüm ederek "Seni böyle mutlu görmeyi çok özlemişim." diye söylenmişti.Aslında Bukre mutlu sayılmazdı.Hatta aksine mutsuz, düşünceli ve çıkmazdaydı.Sadece artık kendini daha güçlü hissediyordu çünkü Egemen'in her şartta ona çok büyük destek olacağının farkındaydı.Bu adam ona güçlü hissettiriyordu.

-Gelmiş geçmiş tüm gelinlerden daha güzel olacaksın.

Bukre tebessüm etmişti.Öyle birden düşününce, içini hüzün kaplamaya başlamıştı.Önceden gelinliğin içinde kendini hayal etttiğinde, yanında sevdiği adam vardı.Şimdi kader onları bambaşka insanlara sürüklemişti.Ve Bukre Yekta'nın değil, Egemen'in gelini olacaktı.

-Bu konuyu hemen annemlere açmak istiyorum.Bu işi daha fazla uzatmak istemiyorum.Hatta sana da uyarsa bu ay bitmeden evlenmek istiyorum.

Bukre  genç adamın söylediklerini başıyla onaylamıştı.Egemen uzunca bir süre küçük buselerle Bukre'nin alnından öptükten sonra sessizce "Asla ihtimal vermezdim." demişti.

-Ama benim oldun ve bir ömür boyunca aynı yastığa baş koyacağız.

-Umarım..

Genç kadın onu saran iri kolların arasına sığınmak için Egemen'e iyice sokulacağı esnada yine bir mide bulantısı bastırmıştı.Kendini ebeveyn banyosuna nasıl attığını bilememişti.
O telaşın içinde kapıyı kilitleyip klozetin önünde diz çökmüştü.Gözyaşları istemsiz yanaklarından süzülürken, istifra etmesi bitene kadar öylece ağlamayı sürdürmüştü.Egemen kapıya alacaklı gibi vurmayı bir an olsun kesmemişti.Genç adam içerden ses gelmediği için daha çok endişelenmeye başlamıştı.Gerisine doğru ilerleyip tam kapıyı kırmaya yelteneceği esnada Bukre kapıyı aralamıştı.Solmuş yüzüyle gözlerini Egemen'in masmavi gözlerine dikmişti.

-Bukre..

Genç adam düşünmeden ağlayan genç kadına sarılmıştı.

-Geçti..Ben burdayım..

Bukre'nin ağzından bir hıçkırık kaçarken "Geçmedi.." demişti.

-Hiçbir zaman geçmeyecek.

Egemen, kollarının arasında çırpınan bedene merhem olamadığı için kahroluyordu.Bukre'de ona sıkıntısını hiçbir şekilde anlatmıyordu.Genç kadının kollarından tutup sarsmıştı.

-Daha fazla ağlama ve anlat Bukre.Kendini böyle ziyan etme.

Bukre kollarını Egemen'in kollarından kurtardıktan sonra, koşarak yerdeki kıyafetlerini hızlıca giymişti.Ona hiçbir şey anlatamazdı.Üstüne ceketini alarak arkasından bağıran adamı umursamadan evden çıkmıştı.Ağlamaya devam ederek evin karşısındaki taksi durağından hemen bir taksiye binmiş ve Aysun'un evini tarif etmişti.Kendisinden utanıyordu.Egemen ona ne kadar iyi davranıyorsa o, o kadar utanıyordu.O bu iyiliklerin, bu sevginin hiçbirini hak etmiyordu.Yolda nöbetçi eczane gördüğünde taksiciden durmasını rica etmişti.Belki boş yere evham yapıyordu.Belki hamile bile değildi.Eczacıdan gebelik testi alıp taksiye geri binmişti.Taksi Aysun'un kapısının önünde durduğunda ceketinin cebinde kalan son parayı da adama vererek arabadan inmişti.Aysun'un ona verdiği yedek anahtarlarla sessizce binaya girmiş ve eve girdiği an kendisini tuvalete atmıştı.Gebelik testini uyguladıktan sonra titreyen elleriyle aynanın önüne koymuştu.Soğuk terler döküyordu.Şu an bu sorumluluğun altına tek başına girebileceğini düşünmüyordu.Buna gücü var mıydı bilmiyordu.Ayrıca hamile olsaydı ve bu bir şekilde Yekta'nın kulağına gitseydi onu yavrusundan gözünü kırpmadan ayıracaklardı.Annesini bilmeden büyüyecek ve belki annesini Şehnaz belleyecekti.İçini derin bir huzursuzluk kaplamıştı.Belki de Şehnaz'ın ahını aldığını düşündüğü için bu kadar korkuyordu.Bedeninin titremesi hala geçmemişti.Gözlerini kapatarak gebelik testine doğru ilerledi.Korkuyla gözlerini açtığında tek çizgi gördü.

O an dünyanın en mutlu insanı olmuştu.Korkuları, kaygıları bir bir uçup gitmişti.Anne olmayacaktı.Rahminde bir bebeği yoktu.Yekta ona ömrü boyunca taşıyacağı bir iz bırakmamıştı.Yavrusunun ondan koparılma ihtimali yoktu.Evleneceği adama yalan söylemek zorunda kalmayacaktı.Heyecandan içi içine sığmıyordu.Koşarak her şeyden habersiz uyuyan Aysun'un odasına girmiş ve "Hamile değilim ! Hamile değilim !" diye bağırarak zıplamaya başlamıştı.Şimdi gözlerinden akan yaşlar mutluluk gözyaşlarıydı.Aysun neye uğradığını şaşırarak gözlerini araladığında Bukre'nin odasında deli gibi zıpladığını görmüştü.

-Bukre ? Ne ara geldin ? Bir şey mi oldu ? Neden zıplıyorsun?

Bukre yeni uyanan arkadaşına sıkıca sarılıp elindeki gebelik testini göstermişti.

-Bak ! Hamile değilim ! Mide bulantılarımın sebebi hamile olmamla alakalı değilmiş !

Aysun gözlerini ovuşturarak Bukre'nin uzattığı gebelik testine bakmıştı.Gözü bir gebelik testinde, bir de sevinçten deliye dönen arkadaşı arasında gidip gelmişti.Boğazına bir yumru takılırken zoraki konuşmayı başarmıştı.

-Bukre..Bu test pozitif.

Yorumlarınızı bekliyorum :)