Twins ~ Niall Horan & Luke Hemmings

04

Jenny Littrell pov
"Johannah, ik ben thuis!" roept de man, die zichzelf voorgesteld had als Troy. Hij zet mij op de grond neer. We waren een groot huis in gelopen, ik neem aan dat Troy en zijn familie tot de rijkere stand van de samenleving behoren.
"Ik ben in de keuken lieverd." hoor ik een vrouwen stem roepen.
"Kom je mee?" vraagt Troy die, ik neem aan, richting de keuken loopt. Ik pak mijn koffertje en loop achter hem aan.
"Schat, ik heb iets meegenomen. Nou ja beter gezegd iemand." zegt Troy. "Wat bedoel je? Een collega ofzo?"  Troy en ik lopen een best wel grote keuken in, er staat een vrouw ik gok midden dertig, ze draait zich naar ons om.
Ze lijkt even te schrikken als ze mij ziet. "Troy.... Hoe?" vraagt de vrouw. "Ik vond haar alleen, ze zat in de stad. Ik kon haar niet alleen achter laten." zegt Troy.
"Ik kan wel gaan, ik wil niemand tot last zijn." zeg ik. "Nee, je hoeft niet te gaan. Het word al donker, maar je ouders zullen vast ongerust zijn. Waar kom je vandaan?" vraagt de vrouw genaamd Johannah, ze knielt voor me neer en kijkt me aan met een glimlach.
"Mijn ouders maken zich geen zorgen om mij." antwoord ik. "Hoe bedoel je? Ik-" Troy onderbreekt Johannah. "Ze heeft geen ouders Johannah, daarom heb ik haar meegenomen." 
Johannah kijkt op naar Troy. "Owh, meen je dat? Het spijt me meisje." Johannah geeft me een knuffel.
"Mama, wanneer gaan we eten, ik heb honger." er komt een jongen de keuken ingelopen, een paar jaar ouder dan mij.
"Wie is dat? Heb ik een zusje?" vraagt de jongen, dat laatste vol met hoop. "Louis dit is...." Johannah kijkt me vragend aan als ze beseft dat ze niet eens weet hoe ik heet. "Jenny." zegt Troy. "Ze komt voor een tijdje bij ons over nachten tot dat we een goede plek voor haar gevonden hebben." zegt Johannah. "Dus ik heb geen zusje.." zegt de jongen, genaamd Louis die een treurig gezicht trekt.
"Maak jij maar even kennis met Jenny, dan gaan je vader en ik even praten." zegt Johannah die samen met Troy de keuken uitloopt.
"Ik heb zin in een koekje, jij ook?" vraagt Louis die naar het aanrecht loopt en erop klimt om uit een van de hoogste kastjes een pot met koekjes te halen. "Jawel." zeg ik en loop naar hem toe. Hij geeft me een koekje. "Hoe oud ben je?" vraagt Louis met volle mond. Ik eet snel mijn mond leeg voordat ik antwoord, zo heb ik het thuis geleerd. Niet met volle mond praten.
"Ik ben vandaag vijf geworden. Jij?"
"Gefeliciteerd. Ik ben zeven, oud he?!" ik lach even om de jongen, ik voel me hier nu al veel meer thuis dan dat ik me ooit heb gevoeld op het kasteel.