Amerika dan döner dönmez hemen Murat'ı aradım telefonu kapalıydı. sonra Hasan'ı aradım
"Ooo Hakan naber? hayırsız "
"Ne olsun oğlum yeni döndük asıl hayırsız sizsiniz ne arıyorsunuz ne de arayinca açıyorsunUz? " o Murat 'a da ulasilmiyor zaten. "
" oğlum Murat evlendi haberiniz yok şimdi aranirmi evli adam " diyerek güldü Hasan
"Kimle evlendi oğlum niye söylemedi bize? "
Hasan bir çırpıda bana herşeyi anlatmisti bende hem ziyaret edelim hemde yengeyle tanışalım diye çocukları arayıp apar topar Urfa 'ya gidelim diyip tekrar Murat'ı aradım.
Urfa'ya vardığımızda karşımda kaç aydır peşinde koştuğum okulda herkese sorduğum tek bir arkadaşını bile bulamadığım. Kimseyle konuşmadığını sadece sınavlara ve derslere girip gittiğini ya korumalari yada yanında aynı okulda okuduğu abisiyle geldiğini öğrenmiştim başka da birşey bilmiyordu kimse.. ve ben Cemre'yi en olmadık yerde Urfa 'da bulmuştum.
Şok içindeydim Murat'ın Cemre'ye olan soğuk tavırlarıda dikkatimi çekmişti.
Yemek yerken masa da Murat' la konuşuyor bir yandan da göz ucuyla onu izliyordum ki Fırat amca bayıldı ...
*****
Ölüm ayrılık gibi görünen bir kavuşmadır aslında,
Bir yarından ayrılıp bir yarına kavuşmanın seronomisidir.
Senden erken ayrılanlara bir kavuşmadır.
Yorgun düşmüştü belkide Fırat ağanın ölümle tehtit edilen kalbi.....Acımasızca ölümle tehtit edilen kalp bir iç savaşa girmişti bile...
Ya bu savaşı kaybederse,
Kalanları değilde gidenleri seçerse.
Murat'ın baba diyen çığlıklarının arasından kurtulan herkes Fırat ağanın başına toplanmış, çaresiz ne olduğunu anlamaya çalışıyordu.
Ceren'in sesi duyuldu "Arda, Arda birşey yap "
Herkes bir umut başını Arda'ya çevirdi.
Arda diz çöktü .
Dilber anne ve kiymet babaannenin ağıtları dışardaki herkesi içeri toplamıştı bütün çalışanlar korku dolu gözlerle bakıyorlardı.
Murat, "anne ilacı nerde"
"Ce-cebinde " diyebildi ağlamalarının arasından annesi.
Murat'in çaresiz çırpınışı beni 11 yıl öncesine götürmüştü bile.........
Babam beni Amerika 'ya yollayalı 3 yıl olmuştu. 3yıl boyunca ne evden çıkmış nede abimler ve Dilay teyzem dışında tanıdık bir insan görmüştüm. Sadece ders çalışıyordum eve özel hocalar gelip gidiyordu. Bunun nedenini sorduğumda kimse cevap vermiyor gözlerini kaçırıyordu. Bir gün dayanamayıp bağırdım, çağırdım bunu bana açıklayın dedim. Ve bana olayları anlatan Dilay teyzem olmuştu. Ve ben son umudumu da o gün kaybetmiştim. Nefes alamaz yiyemez içemez olmuştum günbe gün zayıflıyordum ve buna dayanamayıp babam gelmişti. Benimle konuştuğunu hatırlıyorum.
"Affet abin ölmesin diye yaptım"
diyordu. Tepki vermiyordum hissizleşmiştim.
" Ölmek istiyorum "diyordum.
"Yapma kızım sen mutlu olacaksın inanıyorum "dedi.
"Namusumuz serefimiz iki paralık mi olsun benim son umudum sensin" diyordu.
Babama, " beni öldür annemin yanına götür, bir ölüden intikam alamazlar" dedim.
Babam sessiz sessiz içini çekmeye ağlamaya sonrada hıçkırmaya başladı.
