Να με προσέχεις...

Κεφάλαιο 12

Ωπ ο Τάσος!

Τον πλησιάζω μόλις βγαίνει από το αυτοκίνητό του ενώ η Μαριάννα τρέχει ήδη στο σπίτι της Μάγιας. Εμείς κάνουμε ένα κόλλα 5 και πάμε προς το απέναντι σπίτι ( του Ορέστη). Η πόρτα ήταν μισοανοιχτή και διστακτικά μπήκαμε μέσα. Κατευθηνθήκαμε προς το σαλόνι και είδαμε ένα θέαμα απίστευτο!

Οι καναπέδες και το τραπεζάκι αναποδογυρισμένα κι ο  Ορέστης καθόταν πλάτη σ'εμάς κοιτώντας έξω στην βεράντα. Προφανώς κατάλαβε ότι ήρθε κάποιος. Γύρισε και μας κοίταξε. Το πρόσωπό του ήταν πρησμένο από το κλάμα.

Πρώτη φορά τον έβλεπα έτσι. Αυτό το κορίτσι είναι το παν για εκείνον και πλέον -το ξέρω- την χρειάζεται απεγνωσμένα. Α ρε παιδιά, πώς τα κάνατε έτσι! Κι οι δύο κλαίτε την άδικη μοίρα σας.

"Παιδιά, την έχασα...." ψιθύρισε ο Ορέστης και κάθισε σε μια καρέκλα. Καθίσαμε κι εμείς απέναντί
του και ξεκίνησε να μας λέει ακριβώς τι έγινε. Για την Δήμητρα, για τον τσακωμό, για το φιλί που τόσο καιρό ήθελε, για την παρέμβαση του Κώστα, για την αποκάλυψη  των συναισθημάτων του Κώστα.

Όση ώρα τα έλεγε αυτά είχαμε μείνει μαλάκες! Τι γίνεται εδώ ρε παιδιά? Παρακαλώ τον σκηνοθέτη να βγει να φωνάξει "κατ" γιατί κάτι στράβωσε σίγουρα με το σενάριο! Δε γίνονται αυτά τα πράγματα.

"Αυτά..." είπε ο Ορέστης τελειώνοντας

"Λοιπόν...?" ρώτησα εγώ

"Τι λοιπόν?" ρωτάει ο Τάσος και με κοιτάει με απορία όπως και ο Ορέστης.

"Σύσκεψη με την  Ειρήνη και την Μαριάννα. Δεν μπορούμε να σας αφήσουμε έτσι. Είστε και οι δύο χάλια μαύρα."

"Δεν νομίζω να καταφέρεις τίποτα! Τα έκανα όλα σκατά.Γαμώτο, γαμώτο, γαμώτο."είπε ο Ορέστης

"Ωωωω αγαπημένε ηλίθιε φίλε μου, η αγάπη πάντα συγχωρεί κι εσείς σίγουρα έχετε μια κάποια αγάπη ανάμεσά σας ακόμα κι αν είναι φιλική!"πωω ρε φίλε τι λέω ο άνθρωπος? Χαραμίζομαι εδώ! Εγώ πρέπει να αγορεύω κάπου και... Ναι εντάξει ξέφυγα!

"Έγραψες πάλι ρε! " είπε ο Τάσος για να γελάσουμε, αλλά ο Ορέστης έσκασε ένα αδύναμο χαμόγελο.

....................

Ειρήνης POV

Επιτέλους κατάφερε να κοιμηθεί. Είμαστε όλο το βράδυ μαζί και δεν είχε καταφέρει να κοιμηθεί. Συνεχώς έκλαιγε ώσπου δεν είχε , άλλα δάκρυα. Την είδα έτσι γλυκιά και αθώα να κοιμάται με τα μάτια της να δακρύζουν ακόμα και στον ύπνο της. Βλέποντάς την έτσι βούρκωσα. Α ρεε μωράκι μου. Δεν σου αξίζει ο βλάκας ο αδερφός μου γαμώτο. Σου αξίζουν καλύτερα, πολύ καλύτερα.